Ο Ali Sher Kashimi είναι από το Αφγανιστάν. Έφτασε στην Ελλάδα πριν από 10 χρόνια, όταν ήταν 12 μόλις ετών. Τότε, γλίτωσε από το θάνατο για μερικά μόλις λεπτά, καθώς σε τζαμί που βρισκόταν έγινε έκρηξη και σκότωσε 200 ανθρώπους. Εκείνος είχε αποχωρήσει πριν από 5 λεπτά!
Τώρα πλέον στην ουσία, στα 22 του, είναι Κρητικός και μιλώντας άπταιστα ελληνικά έχει γίνει ο επίσημος διερμηνέας για τους συμπατριώτες του που φτάνουν στην Κρήτη, ζητώντας άσυλο. Συνολικά οι 80 από τους 600 πρόσφυγες που έχουν έλθει στο νησί, στο πλαίσιο του προγράμματος φιλοξενίας, έχουν τη βοήθειά του. Κι όχι μόνο σε σχέση με τη γλώσσα, αλλά συνολικά στις νέες γι αυτούς συνθήκες.
Ο Καρίμις, ένας Αφγανός που ήλθε πρόσφατα στο Ηράκλειο, χαίρεται που βρήκε έναν δικό του άνθρωπο και μπορεί να τον βοηθήσει στην εγκατάσταση του ίδιου και της οικογένειάς του. Χωρίς τη βοήθεια ενός διερμηνέα όπως ο Αλί, θα δυσκολευόταν ακόμα περισσότερο. Είναι το ίδιο για τους περισσότερους πρόσφυγες και μετανάστες που φτάνουν δια θαλάσσης καθώς και για τους ανθρώπους που τους βοηθούν, συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
“Όλοι οι άνθρωποι που απασχολούνται ή συμμετέχουν στο πρόγραμμα, χρειάζονται διερμηνείς”, εξηγεί ο Αλί, ο οποίος μιλά άπταιστα την Ουρντού και άλλες διαλέκτους και φυσικά την ελληνική γλώσσα. “Είσαι η γέφυρα που συνδέει δύο έθνη,” προσθέτει ο συνάδελφός του διερμηνέας της εθνότητας Hazara, Habibala.
Οι δύο φίλοι έχουν στην ευθύνη τους περίπου 80 από τους περισσότερους από 600 ανθρώπους που έχουν στη διάθεσή τους διαμερίσματα στην Κρήτη με το πρόγραμμα ESTIA.
Το πρόγραμμα φιλοξενίας που χρηματοδοτήθηκε από την ΕΕ δεν υπήρχε όταν οι Αλί και Χαμπίμπαλα έφτασαν στην Ελλάδα το 2008. Ως νέοι μεταφέρθηκαν στα Ανώγεια, όπου λειτούργησε το πρώτο καταφύγιο για ασυνόδευτα παιδιά στην Κρήτη από το 2001. Τώρα συμμετέχουν σε κάθε βήμα στη διαδικασία υποδοχής των αιτούντων άσυλο, αρχίζοντας από την άφιξή τους.
Μαζί τους θυμάται και τα δικά του, με δεδομένη τη δοκιμασία που υπέστη ως παιδί, ξεκινώντας με τη μεταφορά της οικογένειάς του από το Τζαγκόρι, στην αφγανική περιοχή Χαζραράιτ, στην Κουέτα του Πακιστάν, για να ξεφύγει από τις κλιμακούμενες μάχες των Ταλιμπάν και της κυβέρνησης του Αφγανιστάν.
Η ζωή ήταν καλή για περίπου ένα χρόνο, αλλά έπειτα οι εθνικές εντάσεις και οι επιθέσεις έκαναν τα πράγματα πολύ δύσκολα. “Μια μέρα μια βόμβα εξερράγη σε ένα τζαμί απ’ όπου είχα φύγει μόλις πέντε λεπτά πριν. Περίπου 200 άνθρωποι σκοτώθηκαν», θυμάται ο Ali.
Στη συνέχεια, αφού τον χτύπησαν και του έκλεψαν τα σχολικά του βιβλία κακοποιοί, ο Αλί αποφάσισε σε ηλικία μόλις 12 ετών να φύγει.
Ήξερε πού θα πήγαινε. «Όταν ήμουν νέος, ο πατέρας μου μου έλεγε για την Ελλάδα και διάβαζε ιστορίες για την αρχαία Ελλάδα. Ήξερα ότι ήταν ένα ωραίο μέρος, με όμορφο τοπίο και ανθρώπους “, λέει. Δεν είπε σε κανέναν το σχέδιό του να φύγει.
Συνοδευόμενος από τον θείο του, επίσης 12, ο Αλί κατευθύνθηκε προς το Ιράν, ενημερώνοντας τη μητέρα του από τη συνοριακή πόλη Ζαχεντάν. Το ταξίδι στα ελληνικά νησιά ήταν πολύ πιο σκληρό. Αναρριχήθηκαν στα βουνά, ξόδεψαν χρόνο, προσπάθησαν πολύ για να έχουν φαγητό και εργάστηκαν για να πληρώσουν τους λαθρεμπόρους. Είδαν άλλους να πεθαίνουν καθ ‘οδόν.
Όταν προσπάθησαν να επιβιβαστούν σε πλοίο χωρίς εισιτήριο, τα αγόρια συνελήφθησαν και κρατήθηκαν.
Όταν τα δύο αγόρια ξεκίνησαν μια απεργία πείνας, οι αξιωματούχοι δέχτηκαν μια προσφορά από το καταφύγιο για τα ασυνόδευτα παιδιά, στα Ανώγεια, προκειμένου να τα μεταφέρουν εκεί.. Έμειναν έξι χρόνια. Έμαθαν ελληνικά, πώς να μαγειρεύουν και να κοινωνικοποιούνται και πολλά άλλα. “Το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθα ήταν πώς να γίνω καλός άνθρωπος, πώς να μιλήσω στους ανθρώπους και να επικοινωνήσω” εξηγεί ο Αλί. Τώρα, ένα πρόβλημα χρηματοδότησης απειλεί να κλείσει το καταφύγιο στα Ανώγεια.
Από τότε που εγκατέλειψε τα Ανώγεια, τα οποία θεωρεί ως το δικό του χωριό, ο Αλί βρήκε δουλειά, έκανε πολλούς φίλους και ζει σε ένα διαμέρισμα στο Ηράκλειο με τη Ρουμάνα φίλη του. “Είναι πολύ δημοφιλής, ειδικά στο πρόγραμμα μας”, λέει η συνάδελφος του στο πρόγραμμα της Ύπατης Αρμοστείας, Δήμητρα Καμπέλη. Ο ίδιος κάνει επίσης μαθήματα φωτογραφίας και εργάζεται με μερική απασχόληση σε εστιατόριο.
Ο Αλί έχει ενσωματωθεί στο Ηράκλειο και θεωρείται πλέον Κρητικός. «Θεωρώ ολόκληρη την Κρήτη ως το σπίτι μου», λέει.
«Είμαι πρόσφυγας, αλλά θέλω να υποβάλω αίτηση για ιθαγένεια», τονίζει.
Candiadoc με πληροφορίες από unhcr.org
