«Όχι» στην απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ λένε 117 μέλη του από το Ρέθυμνο και τα Χανιά, μεταξύ των οποίων οι Γιώργος Σταθάκης και Ανδρέας Ξανθός.
Οι υπογράφουσες και υπογράφοντες με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στο κόμμα δηλώνουν πως βρίσκονται σε μια ενεργή αναμονή περιμένοντας «να εκκινήσουν και να λειτουργήσουν όλες οι διαδικασίες της εσωκομματικής δημοκρατίας» και καθιστούν σαφές πως θα συνεχίσουν να εργάζονται, μέσα ή και έξω από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Π.Σ., για την Αριστερά που έχει ανάγκη η κοινωνία.
Αναλυτικά στο κείμενο αναφέρεται
Οι παρακάτω υπογράφουσες και υπογράφοντες, μέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από τα Χανιά και το Ρέθυμνο, καταθέτουμε τη δυσαρέσκειά μας για όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την ανησυχία μας για την Αριστερά στην Ελλάδα.
Είναι πολύς καιρός τώρα που οι πολιτικές και οργανωτικές επιλογές του κόμματος έχουν απομακρυνθεί από τις ιδρυτικές και καταστατικές του αρχές. Τα παραπάνω προκύπτουν από τις αποφάσεις της ηγετικής ομάδας, από τις ανακοινώσεις, τις πολιτικές πρωτοβουλίες, τις κοινοβουλευτικές πρακτικές και τη λειτουργία των οργάνων.
Πολύ συνοπτικά, επισημαίνουμε τα εξής:
Το κόμμα έχει καταστεί και καταστατικά αρχηγοκεντρικό. Ο Πρόεδρος έχει πάψει προ πολλού να είναι πρώτος μεταξύ ίσων και αυτό επισημοποιήθηκε και στο τελευταίο συνέδριο. Η διαμόρφωση πολιτικής αποτελεί αποκλειστικό σχεδόν προνόμιο του ίδιου και των στενών του συνεργατών, απαξιώνοντας τη δημοκρατική λειτουργία των αρμόδιων κομματικών οργάνων.
Στο όνομα μιας κατ’ επίφαση συμμετοχικότητας δημιουργήθηκαν πολυπρόσωπα όργανα, που συνεδριάζουν σπάνια και έχουν μηδενική επιδραστικότητα και πολιτική αποτελεσματικότητα.
Η κοινωνική γείωση ήταν πάντα μια ζωτική ανάγκη και η διεύρυνση της βάσης του κόμματος ένας κοινά αποδεκτός στόχος.
Ο τρόπος όμως με τον οποίο έγινε η λεγόμενη διεύρυνση, όχι μόνο δεν βοήθησε την οργανωτική του ανασυγκρότηση και δράση, αλλά αλλοίωσε πλήρως τα χαρακτηριστικά ενός αριστερού κόμματος. Στην κορυφή «μεταγραφές» επωνύμων και στη βάση χιλιάδες εγγραφές «μελών μίας χρήσης».
Η ανύπαρκτη πολιτική λειτουργία των οργανώσεων, υποβίβασε τα νέα μέλη σε ψηφοφόρους που στοιχίζονται πίσω από βουλευτές, κομματικά στελέχη και παράγοντες.
Οι κοινωνικές αναφορές του κόμματος είχαν μια προκλητική μονομέρεια υπέρ της μεσαίας τάξης και οι πολιτικές συμμαχίες είχαν αποκλειστικό προσανατολισμό το χώρο του Κέντρου. Το κόμμα άρχισε να μεταλλάσσεται σε κεντροαριστερό, ο όρος Αριστερά να σπανίζει και να επικρατεί η ορολογία περί προοδευτικής παράταξης.
Η στροφή αυτή αποτυπώθηκε στη διάρρηξη των σχέσεων του κόμματος με τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία. Στις πρόσφατες εκλογές η εργατική τάξη, ο κόσμος της μισθωτής εργασίας και η νεολαία μάς γύρισαν την πλάτη. Στη χίμαιρα του εξευμενισμού της «αδικημένης» μεσαίας τάξης, απεμπολήσαμε τις βασικές μας ταξικές αναφορές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν αρνήθηκε τις κυβερνητικές ευθύνες. Το απέδειξε στην πράξη σε ένα ναρκοθετημένο από τις μνημονιακές δεσμεύσεις πεδίο. Υπερασπιστήκαμε όλοι μαζί την τιτάνια και επιτυχημένη προσπάθεια της περιόδου 2015-19 να βγούμε από το ασφυκτικό περιβάλλον της χρεωκοπίας και της λιτότητας, με την κοινωνία όρθια.
Η φιλοδοξία μιας νέας αριστερής διακυβέρνησης σε εντελώς νέες δημοσιονομικά και πολιτικά συνθήκες δεν επιτεύχθηκε γιατί, με τον ρηχό «αντιμητσοτακισμό», δεν πείσαμε ότι υπήρχε αξιόπιστη εναλλακτική λύση στη νεοφιλελεύθερη και αυταρχική κυβέρνηση της ΝΔ. Στο όνομα του να ξαναγίνουμε «κυβερνώσα» υποβαθμίσαμε το «αριστερά» . Και σήμερα δεν είμαστε πια ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Ομάδα στελεχών και μελών του κόμματος, ενθαρρυμένη από την προεδρική ασυλία, λασπολογούσε μέσω των social εναντίον οποιουδήποτε διαφοροποιούνταν από τη σκανδαλολογία και επέμενε στην προγραμματική αντιπαράθεση με βάση τις αρχές και αξίες της Αριστεράς.
Οι συκοφαντίες περί «υπονόμευσης του Προέδρου», «αριστερόμετρων» και «επιστροφής στο 3%», δυναμίτισαν το κλίμα εσωκομματικής συνοχής και εμπιστοσύνης.
Τα παραπάνω περιγράφουν μια διαδικασία πολιτικού εκφυλισμού και απώλειας κάθε δημοκρατικής δικλείδας ασφαλείας που διευκόλυνε την ανάδειξη του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία του κόμματος.
Οι χυδαίες ομοφοβικές επιθέσεις που δέχεται έχουν την καθολική καταδίκη όλων μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ανοχή και συναίνεση σε πολιτικές επιλογές που μας ανησυχούν και μας ενοχλούν.
Τα ολοφάνερα ελλείμματα πολιτικής γνώσης και εμπειρίας, η άγνοια βασικών προγραμματικών θέσεων του κόμματος, αλλά κυρίως οι μέχρι σήμερα δημόσιες παρεμβάσεις και δηλώσεις του, διαρρηγνύουν κάθε καταστατική, οργανωτική και πολιτική συλλογική δέσμευση.
Με τρόπο αυθαίρετο ο νέος Πρόεδρος και η ομάδα που τον στηρίζει επιχειρούν την απο-αριστεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και την οριστική μετεξέλιξη σε ένα «απονευρωμένο» κόμμα του Κέντρου, με μόνη επιδίωξη την ήττα του Μητσοτάκη.
Η οποία όμως για να προκύψει χρειάζεται αξιόπιστη προοδευτική πολιτική απάντηση, όπως αποδείχθηκε στον 2ο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Ανησυχούμε όταν βλέπουμε να υποβιβάζεται η πολιτική στο επίπεδο της επικοινωνιακής διαχείρισης. Ο επικοινωνιακός «θόρυβος» συνδυάζεται με συνεχείς δηλώσεις ενσυναίσθησης για τους αδύναμους της κοινωνίας και αποστροφής για τις παθογένειες του κράτους και της χώρας, χωρίς την παραμικρή αναφορά στις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Ο Στέφανος Κασσελάκης δηλώνει με έπαρση ότι μόνο αυτός μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη, χωρίς όμως να είναι ορατές οι διαχωριστικές γραμμές. Ίσα-ίσα που στην πρόσφατη παρέμβαση στο συνέδριο του ΣΕΒ, ο Στέφανος Κασσελάκης έσπευσε να υιοθετήσει κλασικές απόψεις των απανταχού νεοφιλελεύθερων ότι «το κεφάλαιο είναι εργαλείο μείωσης των ανισοτήτων»! Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα η ετεροβαρής ανακοίνωση-θέση για το Παλαιστινιακό με την οποία υπήρξε σχεδόν πλήρης ταύτιση με την κυβέρνηση.
Η παρούσα κατάσταση άλλα μέλη τα οδηγεί στην παραίτηση και άλλα στην αποστράτευση και στην αδράνεια. Ο ενεργός κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ και οι ανένταχτοι φίλοι του δυσκολεύονται πια να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στο κόμμα. Οι παρακάτω υπογράφουσες και υπογράφοντες θέλουμε διακαώς να ηττηθεί ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της ΝΔ.
Αντίπαλος όμως της Δεξιάς είναι η Αριστερά. Για τον λόγο αυτό απαιτείται να γίνει αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν κάνει: να τεθεί η αριστερή ατζέντα στην πολιτική ζωή και να διεκδικηθεί εκ νέου η απωλεσθείσα ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς στην κοινωνία.
Οι παρακάτω υπογράφουσες και υπογράφοντες βρισκόμαστε σε μια ενεργή αναμονή. Αναμένουμε και επιθυμούμε να εκκινήσουν και να λειτουργήσουν όλες οι διαδικασίες της εσωκομματικής δημοκρατίας (π.χ. Ο.Μ. και θεματικές) καθώς και όλα τα αντιπροσωπευτικά όργανα, ώστε να καταστεί δυνατή μια ουσιαστική πολιτική συζήτηση.
Η ψηφοφορία μόνο δεν είναι δημοκρατία. Οι δημοκρατικές διαδικασίες εκκινούν με συνέλευση. Επίσης να οργανωθεί σύντομα ένα ουσιαστικό και δημοκρατικό συνέδριο όπου θα συζητηθούν και θα επικαιροποιηθούν εκ νέου τα ουσιώδη για την πολιτική μας φυσιογνωμία και προοπτική. Διατηρούμε την αμφιβολία αν οι σημερινοί διαχειριστές του κόμματος θα το επιτρέψουν.
Δεν είμαστε βέβαιοι ότι ο πολιτικός κατήφορος μπορεί να αναστραφεί. Αξίζει όμως να το παλέψουμε για το κόμμα που αγαπάμε, για το κόμμα που κάποτε εμπιστεύτηκαν τα λαϊκά στρώματα.
Στο μεταξύ δεν είμαστε αδρανείς. Τα πολιτικο-ιδεολογικά διακυβεύματα που συνόδευσαν την προεδρική εκλογή έφεραν κοντά στο κόμμα πολλούς ενεργούς πολίτες που νοιάζονται και πονάνε την Αριστερά. Πολλοί ανένταχτοι μας παρακολουθούν με ενδιαφέρον και αγωνία. Μαζί τους (από τώρα) συζητούμε για την ανασυγκρότηση της σύγχρονης ευρωπαϊκής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, που θα είναι ανοιχτή σε διάφορα ιδεολογικά ρεύματα, αλλά ταυτόχρονα θα σέβεται τις βασικές ιδεολογικές, πολιτικές και ηθικές της αρχές.
Οι παρακάτω υπογράφουσες και υπογράφοντες, μέλη και φίλοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Π.Σ. θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε, μέσα ή και έξω από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Π.Σ., για την Αριστερά που έχει ανάγκη η κοινωνία.
Συνυπογράφουν:
Αγγελάκη Έφη
Αγγελάκη Mάρω
Ανδρουλιδάκη Αμαλία
Αντωνουσάκη Όλγα
Αποστολάκης Κίμων Τζον του Κίμωνα
Αποστολάκης Κίμων του Χρήστου
Aρβανιτάκης Μανώλης
Αργιαντοπούλου Χρυσούλα
Αρτζουχαλτζή Μαρία
Βακάλης Περικλής
Βακιρτζή Κατερίνα
Βασσάλος Αντώνης
Βενιανάκη Κατερίνα
Βεργεράκης Λευτέρης
Βουλγαρίδης Μηνάς
Γαβαλάς Αντώνης
Γένζεν-Παπαϊωάννου Ίνγκε
Γεωργούλας Μπάμπης
Γεωργούλα Ζωή
Γιακουμιδάκης Βαγγέλης
Γκαναδάκη Ευτυχία
Γκέκος Παναγιώτης
Γρηγοράκης Δημήτρης
Δασκαλάκης Βαρδής
Δελβερούδη Λιζιάννα
Δρυγιαννάκης Μανώλης
Ζερβάκης Στέλιος
Καζίλας Γιώργος
Καλαϊτζιδάκης Νίκος
Καλλέργης Μανόλης
Καλλιτεράκης Γιώργος
Κατσαντώνης Γιώργης
Κεχαγιαδάκη Δέσποινα
Κοκοβλής Γιώργος
Κόρδα Μαρία
Κουβάτσος Σάκης
Κουνενάκη Πέγκυ
Κουφάκη Αλεξάνδρα
Κουφάκης Μανόλης
Κρεβετζάκης Θωμάς
Λάτος Μανώλης
Λοχαΐτης Ρόδης
Λυμπεράκης Πέτρος
Μακράκης Γιώργος
Μαλούκου Τασία
Μανουσάκη Ελέγκω
Μανουσάκη Χρυσούλα
Μαρκάκη Κατερίνα
Μαρκαντώνης Ευθύμης
Μαρκουλάκη Σταυρούλα
Μήτσαινας Κώστας
Μικρούλης Σπύρος
Μιχαηλίδης Αλέκος
Μιχελάκη Φωτεινή
Μουρτζανού Ιωάννα
Μπαγκέρη Μαίρη
Μπαρδάτσου Νίκη
Μπαρμπούνης Γιώργος
Μπαρτζώκας Γιάννης
Μπικάκης Μιχάλης
Μπόκης Δημήτρης
Μποτωνάκης Μάρκος
Μπουντρογιάννης Δημήτρης
Μπριλλάκη Κωνσταντίνα
Μυλωνάκης Γιώργος
Μυρσιλίδης Γιώργος
Νικητάκη Αφροδίτη
Ντάνος Άγγελος
Ξανθός Ανδρέας
Ξιφαράς Ναπολέων
Ξυλούρη Γεωργία
Ξυλούρη Ελένη
Οικονόμου Γιώργος
Παπαδάκη Μαρίνα
Παπαδάκης Μανώλης
Παπαηλιάκη Ευτυχία
Παπαϊωάννου Σκεύος
Παπανδρέου Ανδρέας
Παυλάκης Γιάννης
Παυλάκης Δημήτρης
Περουλάκης Γιώργος
Πεσβάντης Τάκης
Πευκιανάκης Νικήτας
Πετράκη Ελευθερία
Πετρόπουλος Ανδρέας
Πετρουλάκης Βασίλης
Ρεβελάκης Γιάννης
Σακούτης Γρηγόρης
Σαμιώτης Ηλίας
Σαρρής Γιάννης
Σάρρος Κώστας
Σουλτάτος Ζαχαρίας
Σπαντιδάκη Κατερίνα
Σπερελάκης Ιάκωβος
Σταθάκης Γιάννης
Σταθάκης Γιώργος
Στάθης Παναγιώτης
Σταμελάκη Βαγγελιώ
Σταυρακάκη Ράνια
Συντυχάκη Χριστίνα
Τζανάκης Μανόλης
Τζεκάκη Μαρία
Τοπάλη Καίτη
Τσικουδάκης Κώστας
Φαραού Μαρία
Φαρμασώνη Φωτεινή
Φιωτάκης Γιάννης
Φουρναράκη Ελένη
Φρογουδάκη Ελευθερία
Φωκάς Χρήστος
Χαρώνη Δήμητρα
Χατζηευαγγέλου Κική
Χατζηνικολάου Νίκος
Χατζηπαναγιώτου Μανόλης
Χίνος Γιάννης
Χίνος Παντελής
Ψαρράς Τάκης
