Σε πολλούς, πάρα πολλούς ίσως, προκαλεί απέχθεια αυτό το “μοντέλο” δημοσίου προσώπου, ο Μπέος. Ο τραμπούκος των γηπέδων που έγινε δήμαρχος στον Βόλο, μια πόλη με παραδόσεις στο λαϊκό κίνημα. Και συνεχίζει να τραμπουκίζει ως δήμαρχος και εκ νέου υποψήφιος, ως “αρσενικό” καθαρόαιμο που είναι και όχι “λουλού” λύνοντας τις διαφορές του με το ξύλο…
Δείτε:
Το πρόβλημα με τον κάθε Μπέο δεν είναι μόνο είναι “μάγκας” με μπράβους γύρω του, αλλά αν αυτοί οι τύποι συμμετέχουν στα κοινά για να περάσουν μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ…
Λοιπόν, ξέρετε πόσοι άνθρωποι της νύχτας και του κοινού ποινικού δικαίου είναι υποψήφιοι σε δήμους του Ηρακλείου;
Ξέρετε ότι σε έναν από τους μεγάλους δήμους του νομού υποψήφιος δήμαρχος ιδιαίτερα τσαμπουκαλεμένος (στα χνάρια Μπέου, δηλαδή), με καταδίκες και φυλακή ακόμα και για απόπειρα ανθρωποκτονίας, προσπαθεί να εκλεγεί με στόχο να επιβάλλει τους όρους της νύχτας και του υπόκοσμου;
Εκεί όπου βεβαίως υπάρχει και μια παράδοση ανάλογων δημοτικών παραγόντων με ποινικό παρελθόν…
Προσέξετε, μη βάλετε έναν Μπέο στο σπίτι και το δήμο σας…
Candiot
ΥΓ: Κι όσοι θα σπεύσετε να γράψετε “βάλτε ονόματα”, σας λέμε ότι δεν έχουμε σκοπό να δίνουμε κουτουλιές στους τοίχους και τα σίδερα μέχρι να σπάσουν τα κεφάλια μας. Αρκετά τα σπάσαμε, ενώ άλλοι απλώς παρακολουθούν αν και θα μπορούσαν να συμβάλλουν ώστε να σπάσουν σίδερα και τοίχοι.
Διακηρύσσει, σωστά, ο Καζαντζάκης ότι κάποια στιγμή θα σπάσουν και οι τοίχοι, αλλά πιο σίγουρο θα είναι να μην είναι μόνο κουτουλιές ενός…
Οι “αυτοδιοικητικές εκλογές” (το πιο πρόσφατο ανέκδοτο!!!) τελείωσαν. Οι θώκοι μοιράστηκαν, ο μπεζαχτάς καθορισμένος, οι υπηρεσίες στη θέση τους, οι νόμοι και οι αποφάσεις εκδομένες, τα κέντρα και οι εντολείς στα ταμπούρια τους, το κράτος και οι κατασταλτικοί του μηχανισμοί πανέτοιμοι για την προστασία των …πολιτών από αγανακτισμένους και διαμαρτυρόμενους, από αναρχικά στοιχεία και “ευαγγελιστές”, με τα μπατσάδικα απανταχού έτοιμα να καταροχθίσουν δημοκρατικά κάθε διαφορετικότητα….
-Τι είχες Γιάννη μ’; Ό,τ’ είχα πάντα και τα πράτα μου τριάντα!”
Ξαναπαίρνει η ζωή μας την φθοροποιό μονοτονία και καθημερνότητα,. Κάθομαι κι εγώ κι αναλογίζομαι. Πως το είπε εκίνος ο μέγας σοφός; Ο Αϊστάϊν ντε!
Πόσο ηλίθιος είναι αυτός που περιμένει νεωτεριμούς και καινοτομίες από σάπιο και φθαρμένο υλικό; Θα πείτε. Το σάπιο αποτελεί την τροφή για το νέο, το καινούργιο, το βλαστόσυρμα του νέου… Ναι αλλά μόνο διαλέγοντας απ’ αυτό τις θρεπτικές του ουσίες. Όσες έχει τέλος πάντων το σάπιο… Γιατί όλα τα σάπια δεν έχουν θρεπτικά συστατικά… Ίδιαίτερα όσα και στα νιάτα και στην ωριμότητά τους όζουν (βρωμούν). Αυτά και τα ζώα τα αποστρέφονται… Όχι όμως και οι άνθρωποι, καθώς αποδείχνεται συστηματικά κατά το τελευταίο εξάμηνο στην πατρίδα μας! Έτσι οι πλειοψηφίες συναγελάζονται και προσκολλώνται με δολοφόνους (έννομους και παράνομους), μεγαλέμπορους ναρκωτικών, μαφιόζους, εγκληματίες, ληστές (με προσδιορισμένες και απροσδιόριστες λείες) και τα τσιράκια τους, αναδεικνύοντάς τους πρωθυπουργούς, υπουργούς, αξιωματούχους και παράγοντες της κοινωνίας που η κλεψιά, η απάτη, το ψέμα, η αυτοδικία, οι απειλές με την κρατική επιβολή και κάλυψη είναι η μέθοδοι της επικυριαρχίας τους. Αυτά για τους λίγους, τους εξουσιαστές μας! Εμείς οι άλλοι, οι πολλοί, υψώνουμε τοίχο “ελεύθερης ανοχής” (δήθεν), “μοιρολατρικού ευτελισμού και κατάντιας” (ο Θεός, το γραφτό!!!), μιας “εθελοδουλικής ευδαιμονίας” (αντίσταση του καναπέ ή του πληκτρολογίου), καλυπτόμενοι πίσω από μια “ηλήθια αυτοϊκανοποιητική ευδαιμονία”, μιας και ο κόσμος οδεύει καλά, αφού εμείς απ’ τον καναπέ μας, είμαστε το απόλυτο κέντρο του!
Αναρωτιέμαι λοιπόν. Με τέτοια σάπια και φθαρμένα υλικά, εργαλεία και πολιτικές που φέρουμε και επαναφέρουμε στο προσκήνιο και στην εξουσία της ζωής μας, μπορούμε να ελπίζομε σ’ έναν καιούργιο κόσμο που τα σεσηπότα μυαλά και χείλη εκπέμπουν; Να γιατί είναι απόλυτα σοφό αυτό που έλεγε ο μεγάλος σοφός του περασμένου αιώνα: ““Τρέλα είναι να κάνεις τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά, περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα”.
Με τις υγείες μας, λοιπόν! Γιατί κακό είναι να κάνεις τρελά και άσκεφτα πράγματα. Χειρότερο όμως είναι να μη θέλεις να το αναγνωρίσεις! Γιατί τότε παίρνεις και τους άλλους στο λαιμό σου. Κι αυτό είναι και ανέντιμο και απάνθρωπο!