Δύσκολες καταστάσεις είχε βιώσει στο σπίτι της το 11χρονο κορίτσι που βρήκε τραγικό θάνατο στην παραλία των Αγίων Αποστόλων στα Χανιά, αφού στο παρελθόν είχε προκύψει ένα περιστατικό άγριου ξυλοδαρμού δασκάλας από τον πατέρα του, μπροστά στα έντρομα μάτια της μικρής Ιωάννας και των συμμαθητών της.
Δείτε επίσης: Κρήτη: Συναγερμός για την εξαφάνιση μικρού κοριτσιού
Κρήτη: Νεκρό το 11χρονο κορίτσι που είχε χαθεί
«Έχει αποκλειστεί η εγκληματική ενέργεια για τον θάνατο της μικρής Ιωάννας»
Ενδείξεις ότι η 11χρονη Ιωάννα έβαλε τέλος στη ζωή της – Τι δείχνει η ιατροδικαστική έρευνα
Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και μερικά χρόνια πριν, με θύμα την μητέρα της Ιωάννας, έξω από το σχολείο του κοριτσιού.
Η δασκάλα μίλησε στον Alpha και κατήγγειλε το περιστατικό, αναφέροντας χαρακτηριστικά:
«Με χτύπησε πάρα πολύ, παρέμεινα παραμορφωμένη, γεμάτη μελανιές, για σχεδόν 20 μέρες. Δικάστηκε, καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση και μπήκε φυλακή. Το Εφετείο έγινε τον Σεπτέμβριο του 2020 και τότε αφέθηκε ελεύθερος. Εγώ, στο μεταξύ φρόντισα και άλλαξα σχολείο, έτσι ώστε να μην έχω πια καμία επαφή μαζί του.»
Το συμβάν είχε λάβει χώρα το 2019, με πλήθος εκπαιδευτικών να συγκεντρώνονται έξω από το δικαστήριο, απαιτώντας την καταδίκη του άνδρα για την άγρια αυτή επίθεση στην δασκάλα που δεν του επέτρεψε να παραλάβει την κόρη του καθότι δεν είχε την επιμέλειά της.
Διαβάστε το ρεπορτάζ του zarpanews.gr και τις ανατριχιαστικές καταθέσεις από το επίμαχο δικαστήριο:
“Ο θερμόαιμος πατέρας καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 4 ετών, χωρίς δικαίωμα αναστολής, κάτι που θα ισχύει και για την έφεση.
Η εισαγγελέας πρότεινε την ενοχή του για σωματική βλάβη, απειλή, δημόσια εξύβριση, ενδοοικογενειακή απειλή την φθορά της περιουσίας της δασκάλας, ενώ αθώος κηρύχθηκε για την παραβίαση της δικαστικής απόφασης περιοριστικών μέτρων που του απαγόρευε να πλησιάζει τα τέκνα του σε απόσταση μικρότερη των 30 μέτρων, καθώς και το σχολείο τους, λόγω αλλαγών στο σχετικό νομικό πλαίσιο.
Πρέπει να σημειωθεί ότι δύο παρόμοια περιστατικά είχαν λάβει χώρα πέρσι με τον ίδιο πρωταγωνιστή, στο ένα μάλιστα είχε ξυλοκοπήσει την σύζυγό του στον δρόμο έξω από το σχολείο της Νέας Χώρας.
Η εκδίκαση της υπόθεσης ξεκίνησε με την μαρτυρία της δασκάλας, η οποία, με φανερά τα σημάδια της σωματικής αλλά και ψυχολογικής βίας που υπέφερε, περιέγραψε αναλυτικά το περιστατικό του ξυλοδαρμού:
«Όλα έγιναν 5′ πριν το σχόλασμα, είχαμε ξεκλειδώσει την καγκελόπορτα για να πάρουν τα παιδιά οι γονείς από το κτήριο, επειδή εκείνη τη μέρα έβρεχε. Γνώριζα για την δικαστική απαγόρευση, ότι δεν μπορεί εκείνος να παίρνει τα παιδιά από το σχολείο, αλλά και να πλησιάσει το σχολείο σε κάποια απόσταση.»
Η δασκάλα του έκανε παρατήρηση και όπως έσκυψε να πιάσει το κινητό της, της έριξε την πρώτη μπουνιά στο στόμα, αμέσως ήρθαν και άλλες απανωτές στο κεφάλι. Πριν καν συνέλθει, την άρπαξε από τα μαλλιά, την κλωτσούσε την τραβούσε μέχρι έξω, στο πεζοδρόμιο για αρκετά μέτρα, ενώ την έβριζε παράλληλα χυδαία. Οι γύρω γονείς βρίσκονταν σε πανικό και προσπάθησαν να τον εμποδίσουν κι έτσι έφυγε από τα χέρια του. Μπήκε στο σχολείο τρέχοντας, αφού την κυνηγούσε στο προαύλιο και αιμόφυρτη κλειδαμπαρωθηκε στο κτήριο.
«Θα σε σκοτώσω παλιο*****, παλιο*******, θα σε ****** όπου σε βρω» ήταν τα λόγια του, όλα αυτά μπροστά σε μαθητές, σύμφωνα με την κατάθεση του θύματος.
Έτερη δασκάλα του σχολείου, αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού, επιβεβαίωσε τα λεγόμενα του θύματος, περιγράφοντας το πως εκείνες και τα παιδιά κλειδαμπαρωθηκαν τρομοκρατημένοι στο σχολείο.
«Δεν ήταν ένας απλός ξυλοδαρμός, ήταν μια δολοφονική επίθεση», σχολίασε η εν διαστάσει σύζυγός του, που κατέθεσε και αυτή όσα έζησε το απόγευμα της Παρασκευής: «Ήμασταν σοκαρισμένοι, δεν προλάβαμε να αντιδράσουμε. Τα παιδάκια είχαν πάθει σοκ, τσίριζαν και έκλαιγαν. Δεν είχε σκοπό να σταματήσει, ευτυχώς εμφανίστηκε ένας πατέρας και τον εμπόδισε.»
Ο κατηγορούμενος έδωσε την δική του πλευρά, επισημαίνοντας ότι η δασκάλα τον προσέβαλε επανειλημμένως κάθε φορά που συναντιούνταν, ενώ περνούσε συχνά και έδινε χαρτζιλίκι και κολατσιό στα παιδιά του από τα κάγκελα του σχολείου. Σχολίασε ότι έχει κάνει παράπονα και στον διευθυντή για την συμπεριφορά της, ενώ αναφερόμενος στον ξυλοδαρμό, τόνισε ότι ήταν η κακιά η ώρα, βγήκε εκτός εαυτού και έγινε μια σύγκρουση που δεν έπρεπε να γίνει. Ξεχώρισε το γεγονός ότι ο ίδιος κάλεσε την αστυνομία μετά το περιστατικό και περίμενε στο σχολείο τους αστυνομικούς.
Προκάλεσε μάλιστα ένταση στο δικαστήριο σχολιάζοντας χαρακτηριστικά «Ε, ίσως έτσι όπως λογοφέραμε να έφαγε και καμιά. Μισή ντροπή δική μου, μισή ντροπή δική της».”
Με όλο το σεβασμό, ορισμένα επαγγέλματα, όπως ο δάσκαλος, ο ψυχολόγος, ο κοινωνικός λειτουργός δεν είναι για όλους. Μόνο αυτό ήθελα να πω. Για συγκεκριμένο λόγο (ας πούμε ότι εγώ είμαι διεγνωσμένος ψυχοπαθής και όχι αδιάγνωστος που τυραννάει τον κόσμο αθεράπευτος μια ζωή), για το λόγο λοιπόν αυτό είχα πάρε δώσε με δαύτους. Συνάντησα και επαγγελματίες, έμπειρους, αξιόλογους, με ευαισθησία, αλλά συνάντησα και δεσποινιδούλες (στα επαγγέλματα αυτά εδώ στην Ελλάδα είναι κυρίως γυναίκες) που νομίζουν πως είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που είναι. Ειδικά δε με τις κοινωνικές λειτουργούς του ΤΕΙ Κρήτης επειδή τις γνώρισα σαν πελάτες μου το επίπεδο είναι χαμηλό και δεν ξέρουν ούτε αγγλικά οι περισσότερες, ΄πόσο μάλλον για να διαβάσουν ξένη βιβλιογραφία. Το ίδιο θα έλεγα και για τους ψυχολόγους που έβγαλαν μια φιλολογική σχολή στο Ρέθυμνο και νομίζουν πως είναι γιατροί. Και επειδή είχα κακή εμπειρία με την ψυχολόγο και την κοινωνική λειτουργό του σχολείου να κακοποιούν το παιδί ΜΟΥ, αυτό που πήγαν να μου αρπάξουν όταν γεννήθηκε, ήθελα απλά να πω ότι οι “τρελοί” μπορεί να είναι μια χαρά και απλά να έχουν την κακή τύχη να αποκτήσουν λόγο στη ζωή τους ορισμένοι που έπρεπε καλύτερα να έκαναν άλλη δουλειά.
Πήρε σβάρνα κι αλωνίζει η\ο κυρία\ος (;) του παραπάνω σχολίου. Και επειδή “ακόμα θυμάται τα αρπακτικά” καλό θα ήταν να μας ανέφερε και τους λόγους της προσπάθειας “αρπαγής” γιατί το “επειδή ήταν ξένος…” δεν είναι – κατά την ταπεινή μου άποψη – λόγος που θα μπορούσε να στηρίξει μια τέτοια “αρπακτική ενέργεια” σε μια “έστω και σοβαροφανή – όπως η δική μας – ΠΟΛΙΤΕΙΑ!
Επειδή ως εκπαιδευτικός ανήκω σ’ αυτήν την κατηγορία “αρπακτικών” κατά την πάνσοφη κρίση της/ου κυρίας/ου και αισθάνομαι πραγματικά ταπεινότατος ημιμαθής ή και – γιατί όχι αμαθής; – μπροστά στην κρίση της/του, προτείνω την/τον κυρία/ο “άριστη/ο” ως μέγα και απόλυτη/ο ειδήμονα να για την θεραπεία τέτοιων συχνότατα αναφυομένων προβλημάτων. Μπορεί δε να χρησιμοποιεί ως σύμβουλο τον βουλευτή της ΝΔ Οικονόμου που φώτισε με τις απόψεις του το Πανελλήνιον! Υπενθυμίζω πως ο κ.κ. “σοβαρότατος άριστος” μέσα στη βουλή ισχυρίστηκε πως “μπορεί ο πατέρας να δέρνει τη μητέρα και όποιον γουστάρει στο σπίτι, αλλά αυτό δεν τον κάνει ακατάλληλο ή ανίκανο να ανατρέφει σωστά τα παιδιά του και να ασκεί γονική μέριμνα”! Κρίμα που δεν πήγε και μάρτυρας στη δίκη του πατέρα της Ιωάννας για να τον αθωώσει, όταν είχε ξυλοκοπήσει τη δασκάλα της μικρής μπροστά στα μάτια της, διαπαιδαγωγώντας έτσι το παιδί του.
Στα σοβαρά τώρα το τραγικό γεγονός της μικρής Ιωάννας καθιστά περίλυπο – μην πω και αγανακτισμένο – κάθε λογικό άνθρωπο. Άραγε θα προβληματίσει την ΠΟΛΙΤΕΙΑ για να αποφασίσει ότι πρέπει ν’ ασχοληθεί με το πρόβλημα (ανατροφής και στήριξης των παιδιών) που εδώ και δεκάδες χρόνια παρουσιάζεται ολοένα οξυνόμενο; Θα κατανοήσουμε όλοι ότι η βαρβαρότητα της καπιταλιστικής και άκρως ανταγωνιστικής κοινωνίας δεν αντιμετωπίζεται μόνο με το γονικό ένστικτο του καθενός για την ανατροφή και διαπαιδαγώγηση, τη στήριξη και αντιμετώπιση των προβλημάτων των παιδιών, αλλά με βαθιά και ουσιαστική επιστημονική και κοινωνική αγωγή και θεσμοθέτηση μέτρων μακριά και πέρα (στον αντίποδα ακριβώς) από την ιδεολογία του ανταγωνισμού και της εκμετάλλευσης;
Και φυσικά κάποιους βιαστές της “Παιδαγωγίας” τύπου Οικονόμου και κάποιους “καθολικούς αμφισβητίες” “των δεσποινιδούλων επιστημόνων” καλά θα κάνουμε να τους βουλώνουμε …και όχι μόνο το στόμα! Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι οι επιστήμονες είναι “άριστοι” (όχι με τη νεοδημοκρατική αλλά με την ορθή σημασία της λέξης). Η πείρα μου όμως (40 χρόνια στην εκπαίδευση) με δίδαξε πως πολλές τέτοιες “δεσποινιδούλες” εργάζονται με ζήλο και επιστημοσύνη πάνω στα παιδιά μας και προσπαθούν με φιλότιμο και γνώση να βοηθούν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων τους. Επιτυγχάνουν πάντοτε; Όχι. Αυτό όμως δεν δίνει το δικαίωμα σε κανένα “ξερόλα” ή “βολευόμενο” μέσα στη “φασιστική ισοπεδωτική γενίκευση” να τις απαξιώνει! Ποιος άνθρωπος δρέπει μόνο επιτυχίες στη ζωή και στη δουλειά του; Ο δρόμος (που έχουν να διαβούν οι …”δεσποινιδούλες” αυτές) είναι πρωτόγονος, πολύ μακρύς και πολύ δύσκολος, αλλά γι’ αυτό δεν φταίει αυτός που αποφασίζει και αγωνίζεται να τον διανοίξει και περπατήσει!
Υ.Γ. Αλήθεια! Πως θα χαρακτηρίζατε έναν τέτοιο άνθρωπο; (η ερώτηση είναι ρητορική, γιατί γνωρίζω τις απαντήσεις των “βολεμένων ειδημόνων”). Θα τον χαρακτήριζαν είτε βλάκα, είτε “αμόρφωτο, αδιάγνωστο ψυχοπαθή με τη μορφή δασκάλου, ψυχολόγου, κοινωνικού λειτουργού κτλ που πήρε ένα πτυχίο από τα ΤΕΙ ή και από πανεπιστήμιο του εξωτερικού ή και από την Ελλάδα και ασκεί εξουσία”.
Κρίμα, λοιπόν, που αυτή η εξουσία δεν βρίσκεται στα χέρια των κριτών του!!! Θα ξαναγυρίζαμε στο μεσαίωνα, πράγμα ποθητό για την κοινωνία των “αρίστων” αυτών που μας κυβερνούν και που τον ονειρεύονται!!!
Δεν είναι μόνο οι γονείς. Τα παιδιά μας βρίσκονται στο έλεος αμόρφωτων, αδιάγνωστων ψυχοπαθών με τη μορφή του δασκάλου, του ψυχολόγου, του κοινωνικού λειτουργού κτλ που πήραν ένα πτυχία από τα ΤΕΙ ή και από πανεπιστήμιο του εξωτερικού ή και από την Ελλάδα και ασκούν εξουσία. Ακόμα θυμάμαι τα αρπακτικά που ήρθαν να αρπάξουν το νεογέννητο από το Παγνή, επειδή ο πατέρας ήταν ξένος… Τέρατα με τη μορφή ψυχολόγου και κοινωνικού λειτουργού που ποιος ξέρει τι ήθελαν να το κάνουν. Ευτυχώς ήταν εκεί κέρβερος η γιαγιά και τις έκανε να τρέχουν με ταχύτητα τσιτάχ μόλις την έβλεπαν. Πού να πας μετά να ζητήσεις στήριξη αν όντως έχεις ανάγκη.