Πηγαίνεις στην παράσταση να δεις κάτι καλό. Για τα “τοπικά δεδομένα”, όπως θα έλεγε κάποιος “εγκρατής”. Όμως αποχωρείς εντυπωσιασμένος, “γεμάτος”, γι αυτό που μόλις παρακολούθησες. Και συγκινημένος.
Δείτε: «Αχ, η Ξενιτιά…» από το καλλιτεχνικό σχήμα ΩΔΗπόρος
Η παράσταση “Αχ… η ξενιτιά”, μια δημιουργία τοπικών καλλιτεχνών, δημιουργών, είναι αυτή που πραγματικά ξεφεύγει από τα τοπικά όρια! Και αποδεικνύει την αλήθεια όλων όσοι χρόνια υποστηρίζουν ότι στην περιφέρεια οι δημιουργοί θέλουν μια σπίθα, μια αφορμή και μια στήριξη, μια ευκαιρία, τελικά, για να ανάψουν τον αληθινό Πολιτισμό, να βγουν μπροστά και να αποδείξουν ότι μπορούν να σταθούν και να στηρίξουν ένα Φεστιβάλ σαν του Ηρακλείου. Να “σηκωθούν” όχι απλά ισάξια απέναντι σε μεγάλες και πολυδιαφημισμένες παραγωγές της Αθήνας, που περιοδεύουν ανά την Ελλάδα και “στήνουν” τα περιφερειακά φεστιβάλ. Αλλά και υψηλότερα από πολλές εξ αυτών.
Μια τέτοια παράσταση μπορεί να σταθεί παντού, σε κάθε θεατρικό σανίδι ή μουσικό πάλκο της χώρας, σε κάθε φεστιβάλ.
Το καλλιτεχνικό σχήμα ΩΔΗπόρος, με τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Γιώργου Αντωνάκη και με βάση τα κείμενα της Νίκης Τρουλλινού, κατάφερε να δημιουργήσει μια άψογη, μια απόλυτα επαγγελματική παράσταση, με εκπληκτικές μουσικές και θεατρικές ερμηνείες. Μια παράσταση που κρατά καθηλωμένο, εντυπωσιασμένο και πολύ συχνά συγκινημένο τον θεατή. Ίσως αν η διάρκεια της παράστασης, που παρακολουθήσαν εκατοντάδες πολίτες επί 4 βραδιές στο ασφυκτικά γεμάτο σε όλες τις εκδηλώσεις, κηποθέατρο “Μ. Χατζιδάκις”, ήταν κατά τι μικρότερης διάρκειας, όλα θα ήταν Άψογα, με όλη τη σημασία της λέξης. Αλλά ποια η σημασία όταν η τελική “γεύση” είναι γεμάτη με έντονα συναισθήματα;
Όταν ο θεατής έχει περάσει καλά με αυτό που είδε, έχει προβληματιστεί, παράλληλα, με τα μηνύματα και θελει να το παρακολουθήσει πάλι, αυτό δεν είναι ό,τι στοχεύει μια δημιουργία; Αυτό δεν είναι τελικά το κριτήριο της επιτυχημένης εκδήλωσης;
Ποια όμως είναι η εκδήλωση, για όσους δεν την είδαν (όσοι δεν πρόλαβαν, έχει νέες παραστάσεις στις Αρχάνες την Κυριακή και στη Σητεία τη Δευτέρα) . Πρόκειται για μια παράσταση λόγου και μουσικής, με τα κείμενα της Ν. Τρουλλινού και τα τραγούδια της ξενιτιάς. Οι ίδιοι οι μουσικοί ερμηνεύουν αλλά και παίζουν στην παράσταση.
Από την μια άκρη του κόσμου στην άλλη, «όποια πέτρα κι αν σηκώσεις» θα βρεις Έλληνες. Μετανάστες και πρόσφυγες, απόγονοι του Οδυσσέα και του Ιάσωνα, άνδρες και γυναίκες συνέβαλαν αποφασιστικά με τη δουλειά τους στο οικονομικό θαύμα πολλών χωρών, μαζί και δίπλα σε άλλους λαούς, του Νότου κυρίως. Ειδικά, τους τελευταίους δυο αιώνες, που η φτώχεια και οι πόλεμοι τους έφεραν στα πέρατα της Γης, αλλά και στις θάλασσες, των Ελλήνων οι κοινότητες έγραψαν την δική τους Ιστορία. Αυτήν την ιστορία η παράσταση «Αχ, η Ξενιτιά…»
θέλει να αφηγηθεί με όπλα το τραγούδι και το κείμενο. Τα κείμενα είναι κατά κανόνα πρωτότυπα, γραμμένα για την παράσταση αντλώντας υλικό από τις ιστορίες των συμπατριωτών μας.
Ερμηνεία: Ανδριανή Κυλάφη
Σκηνικά κοστούμια: Άννα Χιλετζάκη
Αφίσα: mosquito A&D
Βίντεο: Δευκαλίων Μανιδάκης
Παίζουν οι μουσικοί:
Αντώνης Νικολιδάκης: ακορντεόν
Άρης Κουτεντάκης: μπουζούκι, κιθάρα
Γιάννης Κιαγιαδάκης: πιάνο
Γιώργος Κριτσωτάκης: τραγούδι, κιθάρα
Ζαχάρης Δραμουντάνης: μπάσο
Κώστας Σφακιανάκης: μπουζούκι, τραγούδι
Μαρία Ιερωνυμάκη: τραγούδι
