Σε μία καταγγελία που μας γυρνά χρόνια πίσω προχωρά ο Σύλλογος Γονέων του 15ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης, μετά την απόφαση της διευθύντριας να απαγορεύσει στις μαθήτριες του σχολείου να φοράνε φούστες και κοντά παντελόνια, επικαλούμενη τάχα την ευπρέπεια, την αισθητική και τους εσωτερικούς κανονισμούς του σχολείου της.
Το μέτρο που παραπέμπει σε άλλες εποχές καταγγέλλουν γονείς μαθητών του συγκεκριμένου σχολείου.
Σύμφωνα με το alterthess.gr, η διευθύντρια για να εφαρμόσει τη συγκεκριμένη απόφαση, που παραβιάζει την ελευθερία έκφρασης των μαθητριών της, επικαλείται τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του σχολείου, ο οποίος επικυρώθηκε τον περασμένο Απρίλιο.
Ωστόσο, ο κανονισμός δεν αναφέρει τίποτα για κοντά παντελόνια και φούστες.
Οι γονείς έχουν εκδηλώσει την έντονη διαφωνία τους με τις συγκεκριμένες πρακτικές, τόσο στον Σύλλογο Γονέων, όσο και στην αρμόδια Διεύθυνση Εκπαίδευσης του υπουργείου. Το συγκεκριμένο αναχρονιστικό μέτρο επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί και στα αγόρια μαθητές του σχολείου.
Όπως αναφέρει γονέας σε επιστολή προς την αρμόδια Διεύθυνση Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας, «στην εποχή που ο σεξισμός αγριεύει όπως όμως και οι αντιδράσεις, έρχεται ένα σχολείο να “ποινικοποιήσει” τα… σορτς των παιδιών υπό τον φόβο ποιου; Τυχόν παρενόχλησης;
Θυματοποιούνται δηλαδή τα παιδιά με “προκλητικά” ρούχα και δεν γίνεται συμβουλευτική όσον αφορά τον σεβασμό απέναντι στον άλλο και την αμφίεσή του; Πώς αλήθεια, κρίνεται η ευπρέπεια; Με ποιο μήκος φούστας; Παντελονιού;».
Το θέμα είναι ότι σχεδόν γυμνά έρχονται και κορίτσια δημοτικού! Μια μέρα ήρθε μια μαθήτρια δημοτικού στο φροντιστήριο με μία “μακριά” μπλούζα και… χωρίς παντελόνι και επειδή ήταν και παχουλή ήταν άκρως αποκαλυπτικό το θέαμα. Όσο για το “σεξισμό” δεν ξέρω. Για παράδειγμα είδαμε στο Καλό Μεσημέρι τη… Χριστιάννα, πρωτοετή ΤΕΙ, χωρίς γνώσεις, χωρίς εμπειρία, απλά εμφανίστηκε σε καλλιστεία και ριάλιτι προβάλλοντας τα αναμφισβήτα βέβαια σωματικά της προσόντα. Είναι προκλητικό, ειδικά όταν πάνε στην εκπομπή και σημαντικοί επιστήμονες και συζητάνε σημαντικά θέματα, π.χ. ψυχική υγεία. Αν όμως τολμήσει κανείς να πει κάτι θα είναι “σεξιστής” και “ρατσιστής” ακόμα, γιατί η κοπέλα είναι παιδί μεταναστών. Δεν είναι έτσι. Με τους αλβανούς μεγαλώσαμε μαζί, δουλεύουμε μαζί, τους συμπαθούμε, τους αγαπάμε, αλλά όχι να είναι σε θέσεις και οι άνθρωποι του Κ….ου. Όταν ήμουν στο γυμνάσιο είχα γράψει μια “ποιητική συλλογή” με τίτλο “ο άνθρωπος του κ…ου” και ήταν τελικά προφητικός.
“Μέτρον άριστον” λέγανε οι αρχαίοι και, “όσο ωφελεί το ίσο τόσο βλάφτει το περίσσο” οι παλιότεροι από μας. Και βέβαια σε μια εποχή των ακροτήτων και της υποκρισίας, που το “μέτρον” έχει αντικατασταθεί από το “άηθες άριστον”, το έστω αστικά λογικό από το “ακραία ανταγωνιστικό”, το ηθικό από το “ανήθικο” το ελεύθερο από το “ελευθέριο” και έχουν διαγραφεί όλες οι παραδοσιακές αξίες και το “άτομο” απολαμβάνει ή μάλλον ανατρέφεται και διαπαιδαγωγείται στην ασυδοσία, μαθαίνοντάς την ως “δικαίωμα” και “επιτυχία” είναι αυταπόδεικτο ότι θα καταλήγουμε σε τέτοιου είδους εκρήξεις ως υπέρβαση των ορίων μιας λανθασμένα θεωρούμενης κοινωνικής ανοχής, μια τέτοια κουβέντα δεν έχει και τόση σημασία επειδή κατά την ταπεινή μου άποψη τα “όρια της κοινωνικής ανοχής” έχουν προ καιρού γκρεμιστεί και κείτονται σαν τα τείχη της Τροίας. “Κοινωνία εάλω” και “Κοινωνικός έλεγχος” ηττηθείς κατά κράτος, εψόφησε…
Διάβασα τις ανακοινώσεις ατόμων και φορέων για την απαράδεκτη απόφαση της διευθύντριας σχολείου που τιμώρησε μια μαθήτρια για… Πράγματι. Κι εγώ θεωρώ πως δεν είναι λόγος λήψης αυστηρών τιμωρητικών μέτρων λόγω αμφίεσης. Προκαλώ όμως τον κάθε γονιό και φορέα που διαμαρτυρήθηκε καθώς και τον κάθε πιθανό αναγνώστη να πάρει θέση στο παρακάτω πραγματικό αφήγημα και να δώσει λύση – κατά την κρίση του – στο επείγον και το αιφνίδιο που δημιούργησε στην τάξη.
Ώρα μαθήματος (3η πρωινή ώρα) σε τμήμα Γ Λυκείου στην Αθήνα. Κάνουμε Ιστορία θεωρητικής Κατεύθυνσης με αντικείμενο διδασκαλίας τα Δάνεια της επανάστασης του 1821. Στην αίθουσα βρίσκονται 10 μαθήτριες και 4 μαθητές που παρακολουθούν και σημειώνουν. Ο καθηγητής στον πίνακα γράφει και κάνει το σχέδιο του μαθήματος και σχετικούς πίνακες. Στο πρώτο θρανίο – πάγκο κάθεται ένα πανέμορφο κορίτσι στυλάτο με πολύ ωραίο σώμα που έχει έρθει σχεδόν γυμνό (Πολύ κοντή σαν φαρδιά ζώνη φουστίτσα, και ένα πουκαμισάκι που δεν κουμπώνει αλλά το έχει δέσει με τις δυο άκρες του ψηλά ανάμεσα στα στήθη της, που επιδεικτικά δεν τιθασεύονται από στηθόδεσμο. Δεν φορά τίποτε άλλο. Κάποια στιγμή ο καθηγητής τελειώνει με τον πίνακα και κάθεται στην έδρα, συνεχίζοντας το μάθημα. Εκείνη ακριβώς την ώρα η όμορφη μαθήτρια κατεβάζει το χέρι της, ανοίγει διάπλατα τα πόδια και αρχίζει να χαϊδεύεται μπροστά τα μάτια και απέναντι από τον καθηγητή, αποκαλύπτοντας …όργανα και κινήσεις…
Ρωτάω:
1 Πόσο “εγκληματίας” θα ήταν να αποβάλλει από την τάξη ο καθηγητής την κοπέλα, εμποδίζοντάς την να “εκφραστεί ελεύθερα”;
2. Ποιος μπορεί χωρίς θράσος να επικαλεστεί ότι μια τιμωρία της ήταν παρεμπόδιση της “ελεύθερης έκφρασης¨ μαθήτριας;
3. Μπορεί άραγε να καταλάβει και να αναγνωρίσει αντικειμενικά κανείς από τους διαμαρτυρόμενους φορείς και γονείς το ποιος ευθύνεται στην πραγματικότητα για το γεγονός, ή μήπως θεωρείται “αναχρονιστικό μέτρο” και “συντηρητική άποψη” το να εκφράσει την αντίθετή άποψή του κανείς και να τιμωρήσει ο υπεύθυνος διευθυντής τις ακρότητες που έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο στα σχολεία;
4 Και τέλος – γιατί πάρα πολλά τέτοια ή παρόμοια περιστατικά έχει κάποιος ή κάποια καθηγήτρια να αναφέρει – μπορεί κανείς να ορίσει το ποιος είναι ο θύτης και ποιος το θύμα καθώς και τις πραγματικές διαστάσεις τους σε χιλιάδες τέτοιες περιπτώσεις που κρύβονται κάτω από τη (κατακριτέα πλην γενική κι αόριστη ίσως και πολύ δυσνόητη ως προς το περιεχόμενο κι όχι τον επικοινωνιακό της “ρόλο” για πολλούς) λέξη, “σεξισμός”;
Υ.Γ.
1. Το γεγονός βίωσα πριν από 25 χρόνια και είναι απολύτως αληθές. Βέβαια για τα μέτρα που πήραμε παρά τις αρχικές διαμαρτυρίες και απειλές των γονιών, τελικά τους πείσαμε ότι το δίκιο βρισκόταν με το μέρος μας και αποδέχτηκαν και τη μεγάλη δική τους ευθύνη. Όμως για μας ήταν ένας μακρύς, επώδυνος, επιπρόσθετος και βασανιστικός μαραθώνιος…
2. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει – εκτός απ’ αυτούς που καθημερινά βιώνουν την τάξη – πίσω από τη λέξη “ΣΧΟΛΕΙΟ” τι κρύβεται στην πραγματικότητα! Και φυσικά από μια κακοπροαίρετη εξ ανικανότητας και προθέσεως Πολιτεία, αντίπαλης της σχολικής ζωής και πραγματικότητας το καταλαβαίνεις. Από ανθρώπους – γονείς όμως που καταλαβαίνουν ή υποψιάζονται – παρά το ότι όλοι οι γονείς σχεδόν θεωρούμε τα παιδιά μας τουλάχιστον αγγελούδια – ότι το σχολείο είναι μια “μικρή κοινωνία” με όλα τα φέροντα υλικά της εξωσχολικής πραγματικότητας περιμένεις μια άλλη κατανόηση που τις περισσότερες φορές δυστυχώς δεν την συναντάς…
Απαράδεκτο αυτό που έκανε η διευθύντρια, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, είναι κάποια νεαρά κορίτσια με τάσεις “γυμνισμού”, όχι μόνο στο δρόμο, αλλά και στο σχολείο και στο φροντιστήριο, σε βαθμό που προκαλεί αμηχανία τουλάχιστον σε καθηγητές/καθηγήτριες. Είναι περιπτώσεις που κρύβουν, δηλαδή φανερώνουν κάποιο είδος διαταραχής που μόνο οι ειδικοί μπορούν να πουν τη γνώμη τους.