Την εθελοθυσία του Αρκαδίου, στις 9 Νοεμβρίου 1866, ύμνησε με μοναδικό τρόπο ο μεγάλος Κώστας Μουντάκης, με ένα τραγούδι που ίσως είναι ο “ύμνος” του Αρκαδίου.
Δείτε επίσης: Τα «απαγορευμένα» της Ιστορίας: Το Αρκάδι στα χέρια των Τούρκων, από προδοσία του επισκόπου του! (έγγραφα)
Δείτε το βίντεο και τους στίχους
Το 1800 και 66 απάνω
ακούσετε ήντα καμε
η Κρήτη στο σουλτάνο.
Τον πόλεμο αρχίξασι στα τρία βιλαέτια
στο Ρέθεμνο και στα Χανιά
και εις το Κάστρο μέσα.
Την Τρίτη το ξημέρωμα
τσ΄ οκτώ του Νοεμβρίου
εμπρέ μαζώκτηκε η Τουρκιά
στ’ Αρκάδι γύρου γύρου.
Κι ήρθεν ο Μουσταφά Πασάς
με είκοσι χιλιάδες
κι από μακριά φωνιάζανε
«Προδώσετε ραγιάδες!».
Κι οι Κρητικοί των είπανε
«Καλώς ήρθατε Αγάδες,
σήμερα θ’ ανταλλάξομε
αντρίστικα τσι μπάλες.»
Διακόσοι πενήντα εννιά
Κρήτες επολεμούσαν
γυναίκες, γέροι και παιδιά
φουσέκια κουβαλούσαν.
Μηνά στο Ρέθεμνο ο Πασάς
και φέρνουν τη μπουμπάρδα
κι εμάδιενε τα γένια του
πως δε θα κάμει πράμα
Και του Γουμένου εμήνυσε
να πα να προσκυνήσει
το μαναστήρι άκαγο
αν θέλει να τ’ αφήσει.
«Εγώ στο Μουσταφά Πασά
αζωντανός δεν πάω
καλιά θα πάρω θάνατο
σαν άντρας να ποθάνω
Τ’ άρματα δεν τα δούδομε
κι ενταέ και πάρετέ τα
μα σεις θε να μουτίσετε
για δεν περνάτε ντρέτα.
Αλίμονό σας τύραννοι
άδικα τυραννάστε
η λευτεριά Θεού Πνοή
δεν πιάνεται, πλανάστε.
Χαίρεστε άντρες, χαίρεστε
χαίρεστε πολεμάρχοι
μα τούτη η μέρα θα γραφεί
και πάντα δόξα θα χει.
Γιατί κι αν αποθάνομε
από τα κόκαλά μας
θε ν΄αναδώσει η λευτεριά
κι από τα αίματά μας.
Θα ποτιστεί και θα τραφεί
σα λεμονιά θ’ ανθίσει
Έτσα ‘ναι το πεθύμιο μας
Κι ας βρέξει, κι ας χιονίσει.»
Γιουρούσι κάνει η Τουρκιά
απάνω εις τα τειχιά του
και μεταθέκαν τα θρονιά
κι ανοίξαν τα κελιά του
Τότε φωνιάζει ο Γιαμπουδής
«Ηγούμενε ευλόγα!»
κι είπε «Θεός ευλογητός»
και άναψεν η φλόγα
Και σέρνει τη μπιστόλα του
από το σελακλίκι
σαν αστραπή
την άδειασε στην μπαρουταποθήκη.
Τρόχαλος έγινε η μονή
κι εσείστη ο Ψηλορείτης
κι οι Τούρκοι ακόμη τρέμουνε
όντε γροικούνε Κρήτη.
