Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των άγριων ζώων που μας κάνουν να αισθανόμαστε νέα δέσιμο μαζί τους είναι συνήθως ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται στα μικρά τους. Συμπεριφορές τις οποίες ο άνθρωπος μπορεί ενστικτωδώς να αναγνωρίσει και να κατανοήσει αφού βρει αντιστοιχίες στις δικές τους πράξεις και συναισθήματα.
Αυτός ίσως είναι και ο βασικός λόγος που η είδηση για την πράξη μιας φάλαινας όρκας έκανε όσους διάβασαν την ιστορία της και είδαν τη σχετική φωτογραφία να θελήσουν να την μοιραστούν και να την σχολιάσουν.
Η συγκεκριμένη όρκα εντοπίστηκε για πρώτη φορά στις 24 Ιουλίου ανοιχτά των ακτών της Νήσου Βανκούβερ στον Καναδά από μια ομάδα ερευνητών. 16 ημέρες μετά, δηλαδή την περασμένη Τετάρτη 8 Αυγούστου, την είδαν ξανά. Και κουβαλούσε ακόμη το νεκρό μωρό της.
Η πράξη αυτή είναι συνηθισμένη για τις θηλυκές όρκες αλλά όπως αναφέρει στο BBC ο επικεφαλής ερευνητής Κεν Μάλκομπ ο οποίος εργάζεται στο Center Whale Research (Κέντρο για την Μελέτη των Φαλαινών), ωστόσο η συγκεκριμένη φαίνεται πως κατέρριψε όλα τα ρεκόρ.
«Ίσως αυτός να είναι ο δικός της τρόπος για να ξεπεράσει την απώλεια ενός ακόμη μωρού. Πιθανότατα έχει χάσει δύο ή και περισσότερα μωρά την τελευταία δεκαετία. Πρέπει να είναι τραγικό για αυτά τα θηλαστικά να χάνουν τα μικρά τους. Και δυστυχώς αυτό είναι κάτι που συμβαίνει πάρα πολύ τελευταία, περισσότερο από ποτέ».
Το μωρό εκτιμάται πως πέθανε στις 24 Ιουλίου αλλά οι ερευνητές δεν έχουν διαπιστώσει ποια είναι η αιτία θανάτου.
Σημειώνεται πως οι φάλαινες όρκες που ενδημούν στα νερά της Ουάσιγκτον και της Βρεττανικής Κολούμπια (γνωστή με το όνομα «southern resident» community), κατατάσσεται στη λίστα των απειλούμενων από εξαφάνιση ζώων.
Οι δε όρκες είναι από τα πιο παρεξηγημένα ζώα του πλανήτη κάτι που φαίνεται άλλωστε και από την ονομασία «φάλαινα-δολοφόνος». H αλήθεια όμως είναι πως είναι απλά ένα άγριο ζώο, που ζεις στους Ωκεανούς και δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την αιχμαλωσία.
Είναι ιδιαίτερα κοινωνικές και πολλοί πληθυσμοί αποτελούνται από οικογένειες βασιζόμενες στη γραμμή αίματος της μητέρας, οι οποίες είναι οι σταθερότερες από τις αντίστοιχες κάθε άλλου ζωικού είδους. Οι πολύπλοκες κυνηγετικές τεχνικές και οι φωνητικές συμπεριφορές τους, οι οποίες είναι συχνά διαφορετικές σε ξεχωριστές ομάδες και κληροδοτούνται στις επόμενες γενιές, έχουν χαρακτηριστεί ως εκδηλώσεις πολιτισμού.
Οι άγριες όρκες δεν αποτελούν απειλή για τον άνθρωπο- αν και έχουν καταγραφεί περιπτώσεις φαλαινών δολοφόνων σε αιχμαλωσία που τραυμάτισαν ή σκότωσαν τους εκπαιδευτές τους σε θαλάσσια πάρκα.
HuffPost Greece με πληροφορίες από BBC