Το «Συμπόσιο Πολιτισμού» για την Ημέρα της Γυναίκας

Το «Συμπόσιο Πολιτισμού» για την Ημέρα της Γυναίκας:

Το «Συμπόσιο Πολιτισμού» θεωρεί πως στο πλαίσιο ενός απελευθερωτικού και πολιτισμικού Κοινωνικού Ανθρωπισμού, η ημέρα της Γυναίκας πρέπει να είναι καθημερινή γιορτή για όλη την Κοινωνία και για κάθε άνθρωπο. Η γυναίκα γεννά τη ζωή, τη χαρά, την ελπίδα, την τρυφερότητα, τον βαθύ συμπαντικό έρωτα του φωτός. Όμως, η πατριαρχία και τα στερεότυπα καλά κρατούν μέχρι σήμερα, οι έμφυλες διακρίσεις και ανισότητες δεν έχουν εξαλειφθεί απο τις σύγχρονες κοινωνίες και οι γυναίκες είναι αναγκασμένες να παλέψουν για την αναγνώριση, την ισότητα, την αυτοδιάθεση, τον αυτοπροσδιορισμό, τον σεβασμό, είναι αναγκασμένες να διεκδικήσουν τη Ζωή.
Σήμερα η Εξουσία προωθεί, με επιλογή, τον κυνισμό και την βαρβαρότητα της αγοράς και αυτό ενισχύει, ακόμη περισσότερο, πρωτόφαντα φαινόμενα βίας στην ελληνική κοινωνία με επίκεντρο τις γυναίκες, με απόληξη και τις γυναικοκτονίες. Τα εγκλήματα κατά των γυναικών είναι εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Η καλλιέργεια των οικουμενικών αξιών, της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, της Ισότητας, της Αδερφοσύνης, της Αγάπης, θα αλλάξει τον κοινωνικό καταμερισμό εργασίας και την ιεραρχία, φέρνοντας τις γυναίκες στο προσκήνιο της Κοινωνίας , της Πολιτικής και της Ιστορίας.

ΥΜΝΟΣ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ Π’ ΑΓΑΠΟΥΜΕ

Του μεγάλου ποιητή ΝΙΚΟΥ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΥ

( απόσπασμα), αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες του κόσμου

« είν’ οι γυναίκες π’ αγαπούμε σαν τα ρόδια

Έρχονται και μας βρίσκουνε τις νύχτες

Όταν βρέχη

 με τους μαστούς τους καταργούν τη μοναξιά μας

μέσ’ στα μαλλιά μας εισχωρούν βαθειά

και τα κοσμούνε

 σα δάκρυα 

σαν ακρογιάλια φωτεινά

 σα ρόδια…… 

είν’ οι γυναίκες π’ αγαπούμε σαν σημαίες

στου πόθου τους ανέμους κυματίζουν

τα μακρυά μαλλιά τους

λάμπουνε

τις νύχτες

μέσ’ στις θερμές παλάμες τους κρατούνε

τη ζωή μας…

…έχουνε οι γυναίκες π’ αγαπούμε θεία την ουσία

 κι’ όταν σφιχτά στην αγκαλιά μας

τις κρατούμε

με τους θεούς κι’ εμείς γινόμαστ’ όμοιοι

στηνόμαστε ορθοί σαν άγριοι πύργοι

τίποτε δεν είν’ πια δυνατό να μας κλονίση

 με τα λευκά τους χέρια

αυτές

 γύρω μας γαντζώνουν

κι’ έρχονται όλοι λαοί

τα έθνη

και μας προσκυνούνε

φωνάζουν αθάνατο

στους αιώνες

τ’ όνομά μας

 γιατί οι γυναίκες π’ αγαπούμε

την μεταδίνουν

και σ’ εμάς

αυτή

τη θεία τους

ουσία».

Σχετικά Άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

* Το email σας δεν θα εμφανιστεί