Η ΕΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΒΕΝΙΖΕΛΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ
52 χρόνια από εξέγερση του Πολυτεχνείου το αίτημα για «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ.
Ο λαός και η νεολαία μαστίζεται από τη φτώχεια και την ακρίβεια παλεύοντας μέσα σε συνθήκες που όλο και δυσκολεύουν με διαρκώς αυξανόμενο κόστος ζωής και μισθούς που παραμένουν απελπιστικά χαμηλά.
Οι πολιτικές όλων των κυβερνήσεων αντιμετωπίζουν τις ανάγκες των εργαζομένων σαν κόστος και θυσιάζουν τις ζωές μας για τα κέρδη τους.
Παιδεία, υγεία, ρεύμα, νερό, κοινωνική ασφάλιση, βασικά κοινωνικά αγαθά δέχονται ολομέτωπη επίθεση από αντιλαϊκούς νόμους.
Θεμελιώδη εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα καταργούνται.
Ιδιωτικά πανεπιστήμια, 13ωρο και η αμφισβήτηση του δικαιώματος στη δωρεάν υγεία αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα της νεοφιλελεύθερης επίθεσης.
Σε αυτό το πλαίσιο και οι εργαζόμενοι του Βενιζελείου παλεύουν για καλύτερες συνθήκες εργασίας λαμβάνοντας χλεύη και ειρωνεία από τα παπαγαλάκια των κυβερνητικών πολιτικών. Μετά την πρόσφατη ανακοίνωσή μας για τις «Αναγκαίες άμεσες παρεμβάσεις για τη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας του νοσοκομείου και ιδιαίτερα της Νοσηλευτικής Υπηρεσίας» το μόνο που έχουμε να σχολιάσουμε είναι το εξής:
Λειτουργούν 12 κρεβάτια ΜΕΘ (λόγω έλλειψης προσωπικού) ενώ θα μπορούσαν να λειτουργούν 15.
29 είναι οι νοσηλευτές της ΜΕΘ ενώ θα έπρεπε να είναι 36 με βάση το ΚΕΣΥ και 60-72 με βάση την παγκόσμια βιβλιογραφία και τα διεθνή πρωτόκολλα.
Οι 29 αυτοί νοσηλευτές για να καλύψουν τα κενά δεν παίρνουν τις άδειές τους (1583 οφειλόμενες ημέρες άδειας και 162 ημέρες ανάπαυσης).
Σε αυτά τα νούμερα κάποιοι βλέπουν 80,55% πληρότητα. Θα μπορούσαν να κλείσουν και 2 κρεβάτια ΜΕΘ και η πληρότητα να αγγίξει το 100%!
Εμείς ως εργαζόμενοι βλέπουμε υποστελέχωση και κατάφορη παραβίαση της ίδιας την νομοθεσίας, την εργασιακή μας εξουθένωση και την πτώση του επιπέδου των παροχών υγείας. Υπερβάλουμε εαυτό για να καλύψουμε τα κενά, αργά ή γρήγορα όμως το «κόστος» όλων αυτών θα μετακυλήσει στον ίδιο τον ασθενή.
Να μη μείνουμε απαθείς, να μην καθίσουμε φρόνιμοι. Κανένας συμβιβασμός με εργασιακό «μεσαίωνα» που βιώνουμε.
Το Πολυτεχνείο μας διδάσκει ότι με μαχητικότητα και οργάνωση μπορούμε να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούμαστε. Δημοκρατία, δουλειές με δικαιώματα και καλούς μισθούς, δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία, αγώνας ενάντια στον πόλεμο και την αδικία.
Εργαζόμενοι και νεολαία συμμετέχουμε μαζικά στις εκδηλώσεις εορτασμού της 52ης επετείου.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΗΝ ΠΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
