Τοποθέτηση της δημοτικής συμβούλου Χανίων με την παράταξη Όνειρο είναι τα Χανιά, Ζωής Γεωργούλα:
Λυπάμαι πολύ που ο δήμαρχος ένιωσε την ανάγκη να καταφύγει σε επιχείρηση σπίλωσης του πολιτικού ήθους ενός από εμάς. Δεν τιμά πρώτα τον ίδιο και δευτερευόντως τη δημοκρατία.
Και θα μου επιτρέψετε και ένα ακόμα σχόλιο. Το να διαφωνούμε, το να συγκρουόμαστε πολύ μάλλον το να αποχωρούμε δεν είναι απλώς δημοκρατικό μας δικαίωμα που μας το αναγνωρίζετε. Το λέω αυτό γιατί κι άλλες φορές με αλαζονικό τρόπο επιχειρείτε να πείτε ότι είστε υπέρμαχος της δημοκρατίας επειδή αποδέχεστε τη διαφωνία και τώρα την αποχώρηση της ελάσσονος αντιπολίτευσης. Δημοκρατία είναι να επιτρέπετε στον εαυτό σας να επηρεάζεται, να προβληματίζεται και να μετακινείται ακούγοντας πραγματικά τις απόψεις και τις πράξεις των άλλων στο πλαίσιο πάντα σεβασμού της δημοκρατίας. Πράγμα που αρνείστε πεισματικά να κάνετε.
***
To τελευταίο διάστημα το νησί μας απασχολεί τις ειδήσεις σε πανελλαδικό και όχι μόνο επίπεδο. Από τροχαία δυστυχήματα με πρωτοφανή χαρακτηριστικά μέχρι διασπάθιση δημόσιου και κοινοτικού χρήματος. Από παράνομη οπλοκατοχή και οπλοχρησία, που κατέληξε σε τρεις νεκρούς και πολλά θύματα σε ξεχωριστά περιστατικά, έως εκκλησιαστικά σκάνδαλα. Ένα περιβάλλον βίας και ανομίας σκιαγραφείται στον δημόσιο λόγο. «Είχαμε τους κλέφτες του ΟΠΕΚΕΠΕ, ήρθαν τώρα και οι δολοφόνοι», είπε από την Κρήτη ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη.
Η κυβερνητική διαχείριση περιλαμβάνει εξαγγελίες για μηδενική ανοχή και πρωτοφανή ενίσχυση της αστυνομικής δύναμης στο νησί. Η κυβέρνηση κλίνει την καταστολή σε όλες τις πτώσεις και τους αριθμούς. Και την εφαρμόζει με όσο πιο τρομοκρατικό και εκδικητικό τρόπο γνωρίζει, το ζήσαμε και στην Κρήτη τους τελευταίους μήνες.
Για πρόληψη ούτε λόγος. Για αναζήτηση βαθύτερων αιτιών και κοινωνικών φαινομένων ούτε συζήτηση. Πού καιρός για παιδεία, για γνώση, για εμπέδωση.
Ξαφνικά οι Κρήτες, οι Χανιώτες καταφεύγουν στη βία; Μάλλον δεν άκουσε ο υπουργός την χανιώτισσα κυβερνητική βουλεύτρια που διακήρυττε πριν μερικές μέρες ότι εμείς εδώ κάτω είμαστε θερμόαιμοι και τα περιστατικά χειροδικίας δεν είναι πρωτοφανή.
Πρωτάκουστη η οπλοκατοχή και η οπλοχρησία; Πόσα χρόνια παρακολουθεί ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη από την ίδια υπουργική θέση τα δεδομένα να σωβούν; Περί τα δέκα χρόνια (με αρχή το 1999), περί τις τέσσερις κυβερνήσεις, περί τα δύο κόμματα. Θα έπρεπε να έχει φτάσει στον κοινό παρονομαστή της διαφθοράς και της ατιμωρησίας. Η καταστολή, που διατρανώνει, είναι ο κοινωνικός διαιρέτης.
Το περασμένο σαββατοκύριακο νεαρά παιδιά προέβησαν σε βίαιες πράξεις και φθορές στην παλιά πόλη. Έσπασαν κολωνάκια στον δρόμο, τζάμια σπιτιών και ταμπέλες καταστημάτων. Πέντε κλήσεις δέχτηκε η αστυνομία από πολίτες αλλά ποτέ δεν εμφανίστηκε. Μάλλον ευτυχώς, γιατί σε ανάλογο περιστατικό στην Αθήνα έδειξε υπερβάλλοντα ζήλο εις βάρος 13χρονου.
Την ίδια στιγμή στοιχεία που προέρχονται από την αστυνομία δείχνουν αύξηση της παραβατικότητας των ανηλίκων και μείωση της ηλικίας εμφάνισης παραβατικών συμπεριφορών. Ούτε αυτά τα στοιχεία είναι ικανά να μετατοπίσουν τον τρόπο και τον χρόνο παρέμβασης του κράτους; Αποδομημένες οικογένειες με γονείς που εργάζονται συχνά σε δύο δουλειές και υπερωρίες, παιδιά αφημένα μπροστά σε οθόνες, σχολεία με ελλείψεις κάθε είδους, μια κοινωνία που δεν έχει να τους προσφέρει όραμα για το μέλλον.
Τα παιδιά μας δεν γεννιούνται βίαια. Γίνονται βίαια. Όλο και περισσότερο, όλο και νωρίτερα. Ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Όχι, η καταστολή δεν ήταν ποτέ και δεν είναι η απάντηση.
Κύριε δήμαρχε, μαθαίνουμε ότι στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου της ΚΕΔΕ παρουσιάστηκε μελέτη για την παραβατικότητα των ανηλίκων και την ενίσχυση του ρόλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως φορέα κοινωνικής συνοχής και στήριξης της νέας γενιάς. Δόθηκε έμφαση στη σημασία της πρόληψης μέσα από στοχευμένες τοπικές δράσεις και πολιτικές που μπορούν να εφαρμοστούν σε τοπικό επίπεδο. Ας δούμε τι μπορούμε να εφαρμόσουμε εμείς εδώ τώρα σε μια ειδική συνεδρίαση όπου θα μας απασχολήσει αυτό το θέμα.
Τοποθέτηση δ.σ. Στέλιου Ζερβάκη
Η Κρήτη βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο του πανελλήνιου αποτροπιασμού. Το μακελειό στα Βορίζια δεν ήταν «απρόβλεπτο». Δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Ήταν το αποτέλεσμα ενός βαθιά ριζωμένου προβλήματος που όλοι γνωρίζουμε και πάρα πολλοί συγκαλύπτουν.
Η ανεξέλεγκτη οπλοκατοχή. Η επίδειξη ισχύος. Η διαιώνιση βεντετών και η καλλιέργεια μίσους ως τάχα στοιχείο «παράδοσης». Αυτή η παραδοξότητα πρέπει να τελειώσει. Δεν αποτελεί τιμή για κανέναν μας. Αποτελεί όνειδος.
Και θέλω να είμαι απολύτως ξεκάθαρος: Όσοι σιωπούν, όσοι ανέχονται, όσοι κάνουν τα “στραβά μάτια”, είναι μέρος του προβλήματος. Η ανοχή είναι συνενοχή. Κανείς δεν δικαιούται πια να κρύβεται πίσω από άλλοθι.
Κύριοι συνάδελφοι, οφείλουμε να μιλήσουμε με ειλικρίνεια: Δεν φταίει η Κρήτη. Φταίνε αυτοί που επιμένουν να την σέρνουν πίσω σε σκοτεινές εποχές.
Συγκεκριμένα αιτήματα
Ως Δημοτικό Συμβούλιο Χανίων:
Να ζητήσουμε επίσημα από την Πολιτεία:
Σαφές και αυστηρό πλαίσιο αντιμετώπισης οπλοκατόχων που απειλούν τη δημόσια ασφάλεια
Να θέσουμε στο επίκεντρο εκπαιδευτικές και κοινωνικές δράσεις που θα καταπολεμήσουν τη νοοτροπία της βίας και της εκδίκησης — ξεκινώντας από τα σχολεία μας.
Να δηλώσουμε θεσμικά ότι η Κρήτη δεν αποδέχεται την εγκληματικότητα ως κομμάτι της ταυτότητάς της.
Να στηρίξουμε με πράξεις τους πολίτες που δηλώνουν «όχι» στη βία — δίχως φόβο, δίχως σιωπή.
Κυρίες και κύριοι,
Η Κρήτη της λεβεντιάς δεν έχει σχέση με τους ένοπλους τραμπούκους. Η Κρήτη του πολιτισμού δεν έχει σχέση με το αίμα και τον τρόμο. Η Κρήτη της φιλοξενίας απαιτεί ασφάλεια, δικαιοσύνη και ειρήνη.
Εμείς σήμερα οφείλουμε να πάρουμε θέση. Με ξεκάθαρο λόγο. Με ξεκάθαρες πράξεις.
Γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς — οι θεσμικοί εκπρόσωποι των πολιτών — τότε ποιος; Και αν όχι τώρα — πότε;
Φτάνει πια. Η Κρήτη αξίζει καλύτερα.
