Σαν σήμερα, 11 Νοεμβρίου του 1945 ανήμερα του Αγίου Μήνα, δολοφονήθηκε ο Αθανάσιος Καμπέλης στο Ατσαλένιο, στην οδό Χρυσοστόμου, στην ηλικία των 39 ετών, από μέλη της μοναρχοφασιστικής Οργάνωσης Ε.Κ.Ο.Ν. Τον πυροβόλησαν στην καρδιά. Η κηδεία του μετατράπηκε σε μια πραγματικά μεγάλη διαδήλωση.
Την ιστορία του έχει παρουσιάσει η δισέγγονή του Ειρήνη Τορνεσάκη, μαζί με φωτογραφίες:
Ο Θανάσης Καπέλης (αργότερα έγινε Καμπέλης), ήρθε πρόσφυγας το 1922 απο τη Μικρά Ασία, από τα Κριτζαλιά, Σμύρνης, στην ηλικία των 17 ετών. Έφτασε στο Ηράκλειο, Κρήτης με τη μητέρα του και 3 από τα αδέρφια του. Ο πατέρας του έμεινε πίσω, αιχμαλωτίστηκε και σκοτώθηκε στην Τουρκία. Ένας αδερφός του χάθηκε στο ταξίδι, και βρέθηκε μετά από χρόνια στην Αίγυπτο. Ο Θανάσης εγκαταστάθηκε στο Ατσαλένιο.
Το 1927 παντρεύτηκε την Μαρία Παξιμαδά, επίσης πρόσφυγα από τα Βουρλά, Σμύρνης. Έκαναν ένα γιο, που πέθανε σε μικρή ηλικία και δύο κόρες. Την Ελένη Καμπέλη (η γιαγιά μου) και την Ηρώ Καμπέλη. Ο Θανάσης ήταν πολύ δραστήριος. ‘Εκανε δουλείες του ποδαριού, δούλευε σε καφενείο, έκανε τον μανάβη, ό,τι έβρισκε.
Το 1930 άνοιξε το δικό του καφενείο, όπου έπαιζαν Μικρασιάτες μουσικοί. “Υπήρχε το καφενείο του Θανάση Καμπέλη στη Φωκών, το οποίο κουβαλούσε μεγάλη ιστορία, μιας και από καφενείο που ήταν αρχικά έγινε προσκοπείο (νεολαία του Μεταξά) και τελικά σχολείο.” (neakriti.gr)
Ο Θανάσης εκλέχθηκε πρόεδρος του Συνεταιρισμού Ατσαλένιου. Ήταν Αριστερός και ήταν στην ομάδα του Γιάννη Ποδιά. Στον πόλεμο του 1941, αγωνίστηκε στα βουνά ενάντια των Γερμανών.
«Πίστευε… Ήταν έντιμος αγωνιστής. Έκανε ένα γνήσιο και έντιμο αγώνα για τα πιστεύω του και τα ιδανικά του. Αγωνίστηκε σκληρά ενάντια στους Γερμανούς, βγήκε στα βουνά, αψηφώντας κάθε κίνδυνο για τη ζωή του και της οικογενείας του, με σκοπό και ελπίδα για την ελευθερία του τόπου μας. Και πίστευε. Αυτό… έβγαινε απο μέσα του. Ποιος ήταν φτωχός να του βγάλει χαρτιά να μπει στο νοσοκομείο, ποιος ήταν άπορος, να βοηθήσει, ποιος ήθελε να κάνει ταξίδι, να βοηθήσει. Ήταν άνθρωπος της προσφοράς. Ήταν άνθρωπος δοτικός. Είχε καλή φήμη, είχε καλό όνομα. Ήταν και καλός πατέρας, αλλά δεν τον βλέπαμε. Όταν κατέβαινε από το βουνό κρυβόταν κάτω απ’το πάτωμα του σπιτιού, όταν τον ζητούσανε οι Γερμανοί και οι γκεσταμπίτες. Μπαίνανε στο σπίτι τη νύχτα συνήθως και κάνανε έρευνα, ζητούσαν όπλα, ζητούσαν τον μπαμπά, κι ο μπαμπάς κρυμμένος εκεί, δεν εμφανιζότανε. Και πόσες φορές οι Γερμανοί βγάζαν τη μαμά έξω, χειμώνας, για να μας κρατάει αγκαλιά, και να της βάζουν τον περίστροφο στο μέτωπο να ομολογήσει πού ήταν ο άνδρας της.»
(Ηρώ Καμπέλη, κόρη του)
Σαν σήμερα, 11 Νοεμβρίου του 1945 δολοφονήθηκε στο Ατσαλένιο, στην οδό Χρυσοστόμου, στην ηλικία των 39 ετών, από μέλη της μοναρχοφασιστικής Οργάνωσης Ε.Κ.Ο.Ν. Τον πυροβόλησαν στην καρδιά. Στην κηδεία του παρευρέθηκε τεράστιο πλήθος για να τον τιμήσει.
Αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία του προ-πάππου μου. Υπάρχει ένας δρόμος στο Ηράκλειο που φέρει το όνομά του και θα ήθελα να ευχαριστήσω τη θεία μου Άννα Κλεινάκη που κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να πραγματοποιηθεί.
Τα γεγονότα γράφτηκαν όπως τα αφηγήθηκε η θεία μου Ηρώ Καμπέλη.
Το φωτογραφικό αρχείο ανήκει στην οικογένεια Καμπέλη.