Ο διευθυντής της “Εστίας” Μανώλης Κοττάκης, καταθέτει στον ραδιοφωνικό σταθμό 98.4 του Ηρακλείου και στον Γιώργο Σαχίνη, μια οπτική με όρους ανάλυσης βάθους για το πώς το κοινωνικό σώμα των ψηφοφόρων κινήθηκε τόσο συντριπτικά υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ΝΔ, εξηγώντας τι κατά την γνώμη του διάβασε εντελώς λανθασμένα ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, στην κοινωνική κίνηση μετά από 12 χρόνια μνημονίων, πανδημίας και πολέμου στην Ουκρανία.
Αίσθηση όμως προκαλούν και όσα καταθέτει ως σκέψεις, γιατί το τι θα σημάνει στο εσωτερικό πυρήνα της ίδιας της λειτουργίας του πολιτεύματος, μια απόλυτη κυριαρχία μονοκομματικά μιας πλειοψηφίας των 180 βουλευτών, αν προκύψει στις κάλπες της 25ης Ιουνίου.
Μια σειρά κρίσιμων αποφάσεων που υπό άλλες συνθήκες, όπως στα εθνικά, θα απαιτούσαν ευρύτερες συναινέσεις, πολύ απλά θα λαμβάνονται από το 40% που θα λειτουργεί ως το 100% της χώρας.
Τέτοιες κρίσιμες αποφάσεις, απλά θα ζυμωθούν στη κοινωνία με επικοινωνιακά κριτήρια σαν κι αυτά που έδωσαν την ιστορική νίκη τώρα στη ΝΔ, εξοβελίζοντας κάθε αντίθετη άποψη. Με αντίτιμο των όποιων συμβιβασμών, ένα αφήγημα για σχέσεις φιλίας και ηρεμίας , όπου χρήματα για εξοπλισμούς θα πηγαίνουν σε κοινωνικές παροχές έναντι μερικών μιλίων αέρα ή υδάτων στο όνομα διευθέτησης διαφορών , όπως επισήμως λέγεται. Κάπως έτσι και στις κάλπες της 21ης Μαΐου, η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας αποδέχτηκε ένα ανάλογο αφήγημα για “εύ ζήν” παρά την μίζερη καθημερινότητα της. Αφήγημα που η αξιωματική αντιπολίτευση το υποτίμησε ή όταν το εξέφρασε το υπονόμευσε με αντίθετες πράξεις στελεχών της.
Ενώ η μια και μόνη υπαρκτή διαφορά για παράδειγμα με την Τουρκία, με μια κυβερνητική πλειοψηφία άνω των 180 βουλευτών, θα μπορούσε να φτάσει με ένα εγκεκριμένο από την Βουλή , συνυποσχετικό, για Χάγη, αναγάγοντας σε διεθνείς δικαστικές αποφάσεις την ατζέντα ,από διαφορά σε διαφορές.
