Του Μιχάλη Τζανάκη
Μερικά δευτερόλεπτα μόνο για να φανεί η ανικανότητα του ανθρώπου να εξοντώνει τον συνάνθρωπό του με τα δικά του «μέσα»! η Φύση μπορεί να το κάνει πιο «αποτελεσματικά», πιο «γρήγορα», πιο «δραστικά». Τα «όπλα» της ακόμα και τώρα αποδεικνύονται πιο θανατερά από εκείνα του ανθρώπου, που τα πληρώνει πανάκριβα για να μπορεί να σκοτώνει! Η Φύση δεν δαπανά ποσά, δεν παραγγέλνει σε βιομηχανίες όπλων βομβαρδιστικά, φρεγάτες, βόμβες, υποβρύχια! Μπορεί να σκοτώσει όσους θέλει σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα!
Κάπου εκεί τελειώνουν, οι «σημαίες», τα σύνορα, οι «διαφωνίες», οι «έριδες», τελειώνει το καθημερινό άγχος της επιβίωσης. Εκεί ακριβώς ο άνθρωπος δείχνει ότι ο «βασιλιάς είναι γυμνός»! Γυμνός κι απροστάτευτος! Αλλά φαίνεται και η ματαιότητα κάθε υπερφίαλης σκέψης του. Δεν είμαστε παντοδύναμοι, δεν είμαστε κυρίαρχοι∙ είμαστε αναλώσιμοι σ’ ένα σύμπαν, σ’ έναν πλανήτη, σ’ έναν κόσμο που ουδέποτε τον σεβαστήκαμε, ουδέποτε του ανταποδώσαμε το παραμικρό απ’ όσα μας προσέφερε.
Η ζωή θα συνεχιστεί∙ ασφαλώς όχι για όλους. Κι άλλα καραβάνια προσφύγων θα αναζητήσουν το δικαίωμα στη ζωή, οι πολιτικοί θα συνεχίζουν να ερίζουν πάνω από τα μπάζα των γκρεμισμένων κτιρίων, η Διεθνής Κοινότητα θα μηρυκάζει τα ίδια φληναφήματα, όλοι εμείς θα «συγκλονιστούμε» στα βραδινά δελτία, θα αγοράσουμε και καμιά κονσέρβα για «βοήθεια» και σε λίγες μέρες θα δούμε πώς θα καλύψουμε τις τρέχουσες «υποχρεώσεις» μας.
Ας ήταν αφορμή τα συντρίμμια να μας υπενθυμίσουν πόσο «μικροί» είμαστε και πόσο ματαιοπονούμε με το να αδικούμε, να βιάζουμε, να σκοτώνουμε τον συνάνθρωπό μας∙ όχι, δεν θα διδαχθούμε απολύτως τίποτα. Μερικές ημέρες μόνο, θα δηλώνουμε την θλίψη και την αλληλεγγύη μας και αμέσως μετά θα περιμένουμε τον επόμενο σεισμό, το επόμενο τσουνάμι, το επόμενο ηφαίστειο σ’ έναν αέναο κύκλο άμιλλας θανάτου της Φύσης και του Ανθρώπου.
Ας αποδεχτούμε την «μικρότητά» μας, ας ζήσουμε με λιγότερη αδικία, με λιγότερη ανηθικότητα, με λιγότερη βία, αυτή την σύντομη και εφήμερη ζωή μας, έχοντας πάντα υπόψη πόσο «αναλώσιμοι» είμαστε!
