Επίθεση στους καλλιτέχνες γιατί θεωρούνται επικίνδυνοι από τους θιασώτες της αστικής «Λιγνάδικης» τέχνης

Του Μιχάλη Τζανάκη

Της μόδας έχει γίνει τον τελευταίο καιρό –προφανώς δόλου τυχαία- το «πέσιμο» σε καλλιτέχνες που η παρουσία τους, το έργο αλλά και το εν γένει ύφος και ήθος θεωρείται πλέον επικίνδυνο από τους θιασώτες της αστικής «Λιγνάδικης» τέχνης, εκείνης δηλαδή που κάνει γονυκλισίες με πλαστικούς «Παρθενώνες» και είναι ασορτί με την … «στέκα» της κυρίας υπουργού. 

Κονδυλοφόροι ή για ν’ ακριβολογούμε δακτυλογράφοι της πλάκας, άλλοτε «άτακτα» και άλλοτε απόλυτα «συγκροτημένα», είτε δηλαδή με την μορφή των γνωστών «τρολλ» του διαδικτύου, είτε βρίσκοντας φιλοξενία σε ιστοσελίδες ή στήλες πάλαι ποτέ «σοβαρών» εντύπων ειρωνεύονται, λασπολογούν, πουλούν πνεύμα που διόλου δεν έχουν, απέναντι σε καλλιτέχνες που δεν πάνε με τα νερά του «λιγνάδικου» συστήματός τους και εν πάση περιπτώσει δεν αφουγκράζονται αυτόν τον ιδιότυπο πολιτιστικό εκφυλισμό των πρωινάδικων, των κυριλέ καταστάσεων της «ενωποσιενωπίω» φιλοξενίας και πάσης φύσεως ψευδεπίγραφης κιτσοκαλλιτεχνικής προμετωπίδας!

Αν δούμε κι αν διαβάσουμε μόνο τις τελευταίες ημέρες κείμενα αυτών των «απολυτωστίποτε» γραφιάδων, θα μάθουμε πόσο «μηδαμινός» είναι ο Ξαρχάκος, πόσο «υποκριτής» ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, πόσο «δηθενιά» η Νατάσα Μποφίλιου, πόσο «κρυφοκαπιτάλας» ο Γιάννης Αγγελάκας, πόσο «επαναστάτης της φακής» ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και ο κατάλογος μπορεί να διευρυνθεί περαιτέρω…

Από εκείνο το μουσικό φιλμ του Μιθριδάτη με τίτλο «Για να μη στα χρωστάω» με τα εκατομμύρια «χτυπήματα» το «σύστημα» ανασκουμπώθηκε και πέρασε στην αντεπίθεση. «Τέχνη» χωρίς στρασάκια, χωρίς μπούστα, χωρίς δημόσιες σχέσεις, χωρίς γλύψιμο σε δημοσιογραφίσκους-υπαλλήλους και σε «παράγοντες» του Υπουργείου δεν νοείται! Είναι προϊόν «υποκουλτούρας» και αριστερόστροφου «λαϊκισμού»!

Η απάντηση στους  γραφιάδες που κατατροπώνουν με την «κυριλέ» ψευτογραφίδα τους, τον Ξαρχάκο, τον Αγγελάκα, την Μποφίλιου, τον Αλκίνοο, του Παπακωνσταντίνου, τον Πουλικάκο κλπ βέβαια έρχεται σε κάθε εμφάνιση των καλλιτεχνών που δείχνει πως στη φασιστική σαπίλα υπάρχει πάντα τον αντίδοτο…

Άλλωστε οι πραγματικές τέχνες ήταν είναι και θα είναι πάντα τα αντισώματα κάθε εμφανούς ή λανθάνοντος φασισμού σε κάθε κοινωνία…

Σχετικά Άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

* Το email σας δεν θα εμφανιστεί