Του Δημήτρη Κλαράκη*
Η Ελλάδα βιώνει μια απ τις δυσκολότερες περιόδους, και ίσως την σκοτεινότερη στιγμή της πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, στη μεταπολίτευση. Διαρκώς ακούμε την κυβερνητική πλειοψηφία να ομνύει στη διαφάνεια και να ζητά υποκριτικά να πέσει άπλετο φως σε όλα τα σκάνδαλα και τις εγκληματικές πράξεις που συμβαίνουν, αλλά αντί για φως επιβάλλεται παντού συσκότιση, αφωνία, συγκάλυψη.
Κοιτάμε έξω απ το παράθυρο του σπιτιού μας και βλέπουμε διάχυτο φόβο, ανησυχία, φτώχεια, ακρίβεια, κερδοσκοπία, παιδεραστές, βιαστές, ανεργία, εγκληματικότητα, χιλιάδες ζωές χαμένες απ την πανδημία, υποκλοπές, άγρια καταστολή. Γυρνάμε το κεφάλι στα τηλεοπτικά παράθυρα, ακούμε τους εκπροσώπους της κυβέρνησης και βλέπουμε μια άλλη εικονική πραγματικότητα.
Το γαλάζιο Μάτριξ του Μητσοτάκη που έχει επισυνδέσει όλη τη χώρα μέσα απ την προπαγάνδα και τα συστημικά ΜΜΕ. Μια Ελλάδα με δήθεν ανάπτυξη, ισχυρή οικονομία, διεθνές κύρος, ευνομούμενη, που ο μεγάλος ηγέτης μας Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι ευλογία που υπάρχει.
Παρακολουθούμε ένα κυβερνητικό Οργουελικό κρεσέντο του παραλόγου, να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας, σχεδόν ξεδιάντροπα, με μια κοινωνία έκπληκτη και σαστισμένη, να υφίσταται μια άνευ προηγουμένου, απόλυτα ενορχηστρωμένη και συντονισμένη, επιχείρηση μαζικής πλύσης εγκεφάλου.
Όχι δεν είναι αυτό που νομίζετε, δεν είναι αυτό που βλέπετε, αυτό που βιώνετε. Αυτό μας λέει η κυβέρνηση των αρίστων, αρίστων στο ψέμα και στην παραπληροφόρηση. Η Ελλάδα σπάει ρεκόρ σε αρνητικές πρωτιές, απ τους νεκρούς στην πανδημία μέχρι την ακρίβεια αλλά έχουμε την καλύτερη κυβέρνηση και μεγάλη ανάπτυξη, ενώ τα όποια προβλήματα οφείλονται στη διεθνή συγκυρία, στην κακή στιγμή, ή απλά συμβαίνουν όπως και αλλού. Απλά συμβαίνουν. Οπότε ας το συνηθίσουμε και μην αντιδρούμε. Αυτό επιδιώκουν.
Πλέον αισθάνονται εσφαλμένα τόσο ισχυροί, μέσα στην ψευδαίσθηση υπεροχής, που δόμησαν επικοινωνιακά οι ίδιοι με την αρωγή μεγαλοεπιχειρηματιών, που φερόμενοι με αμετροέπεια, αλαζονεία απέναντι σε όλους εμάς, που μας θεωρούν φύσει και θέσει κατώτερους, δεν τηρούν πια ούτε τα προσχήματα για όσα λένε ή κάνουν. Τα πρόσφατα ‘μακαρόνια της οργής’ του Κυρανάκη είναι ενδεικτικό της στάσης και τακτικής τους. Δεν τους ξεφεύγουν όλα αυτά τα ακραία και ενίοτε γραφικά, τα λένε σκόπιμα για να τεστάρουν την ανοχή μας και να τη διαμορφώσουν. Αισθάνονται ότι θα τους ανεχόμαστε ό,τι και αν λένε ή πράττουν.
Κάνουν όμως μεγάλο λάθος. Το Βατερλό τους είναι κοντά.
Γιατί πέρα απ την δική τους Ελλάδα, της εικονικής πραγματικότητας, του μάτριξ της τουρκομπαρόκ παρασιτικής ψευτοελίτ, υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα. Η πραγματική.
Είναι οι δύο Ελλάδες. Από τη μια Ελλάδα των λίγων, ψευτοαρίστων, του ψέματος, της συκοφαντίας, της συγκάλυψης, των σκανδάλων, της σήψης, που οι μηχανισμοί προπαγάνδας μακιγιάρουν και παρουσιάζουν ως πολύφερνη νύφη και ζει εις βάρος των πολλών. Από την άλλη, είναι η Ελλάδα των πολλών, της κοινωνικής πλειοψηφίας, των ανθρώπων της εργασίας, του κόπου, του καθημερινού αγώνα για επιβίωση με αξιοπρέπεια και ένα καθαρό κούτελο. Η Ελλάδα που έχει πολλά προβλήματα, αλλά έχει ανθρώπους με αξίες, φιλότιμο, δημοκρατικές ευαισθησίες, όνειρα, δημιουργικότητα.
Την προηγούμενη εβδομάδα όλοι συγκλονιστήκαμε στο άκουσμα μιας είδησης που μας σόκαρε, μας αιφνιδίασε, μας στενοχώρησε. Σε ηλικία 42 ετών και ύστερα από δίχρονη μάχη με μια σπάνια μορφή καρκίνου, έφυγε από τη ζωή, ο Ολυμπιονίκης και αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξανδρος Νικολαΐδης. Στην αρχή νομίζαμε πως είναι ακόμα ένα απ τα πολλά fake news που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Δυστυχώς όμως δεν ήταν.
Το συγκλονιστικό κείμενο που είχε γράψει για να αναρτηθεί μετά το θάνατο του, το διάβασε όλη η Ελλάδα και όλοι, ανεξάρτητα από κόμματα και απόψεις, συγκινηθήκαμε, λυπηθήκαμε αλλά είδαμε και ένα φως, μια ελπίδα στα λόγια και στη στάση ζωής του. Άνθρωποι, όπως ο εκλιπών, διδάσκουν ήθος ακόμα και με το θάνατο τους, σε μια εποχή που το έχει τόσο ανάγκη. Μεταξύ άλλων έγραψε:
«Φίλοι μου, σε αυτή τη ζωή που είμαστε όλοι περαστικοί, μεγαλύτερη σημασία έχει τι αποτύπωμα θα έχουμε αφήσει, και όχι πώς ή πότε θα φύγουμε….. Για αυτό αν είμαι εγώ ο πρώτος καταγεγραμμένος ασθενής με καρκίνωμα nut στην χώρα μας, ας γίνω η αφορμή για την ενημέρωση γιατρών, ασθενών, πάνω σε αυτόν τον τύπο καρκίνου που αν διαγνωσθεί εγκαίρως ίσως σωθούν ζωές. Ας γίνω η αφορμή για να ενισχυθεί ουσιαστικά το εθνικό μας σύστημα υγείας που τόσο υποτιμήθηκε τα τελευταία χρόνια, όχι να περιμένουν ουρές για μια αξονική, για μια χημειοθεραπεία ή ένα χειρουργείο και να χάνεται πολύτιμος χρόνος, να σταματήσει ο χρονοβόρος δαίδαλος της γραφειοκρατίας και των νομικών κωλυμάτων του ΕΟΦ όταν πρέπει να εγκριθούν άμεσα δοκιμαστικά φάρμακα που μπορεί να σώσουν ζωές….. Αν ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή για κάποιο σκοπό, εγώ έχω αποφασίσει ποιος θα είναι αυτός. Να προσφέρω ελπίδα μέσα από όσα κατάφερα στην ζωή μου, από τα όμορφα μέχρι τα άσχημα.».
Το κομμάτι του κειμένου που αφορούσε τον Αλέξη Τσίπρα λογοκρίθηκε επιμελώς απ τα συστημικά ΜΜΕ και σχεδόν εξαφανίστηκε: «Και τέλος θέλω να σταθώ στον άνθρωπο με άλφα κεφαλαίο, τον Αλέξη Τσίπρα, ήρθε πολύ πρόσφατα στη ζωή μου και μου χάρισε την φιλία του, την σκέψη του, το αδελφικό του νοιάξιμο, σαν να με ήξερε από πάντα. Μου απέδειξε ότι η όλα όσα πρεσβεύει ο ίδιος και η αριστερά είναι πραγματική στάση ζωής. Με στήριξε ηθικά και πρακτικά και έκανε και αυτός τα αδύνατα δυνατά για να έχω την καλύτερη φροντίδα».
Ο Αλέξανδρος με όσα έγραψε μας θυμίζει ότι υπάρχει αυτή η άλλη Ελλάδα. Η πραγματική Ελλάδα. Η Ελλάδα μας. Της αξιοπρέπειας, των ανθρώπων της, των αξιών.
Γι αυτή την Ελλάδα αγωνιζόμαστε και σας καλούμε να συμπορευθείτε δίπλα μας, στο μεγάλο αγώνα για πολιτική αλλαγή. Για μια Ελλάδα αντάξια της μεγάλης ιστορίας και του πολιτισμού της, για μια Ελλάδα που αξίζει σε όλους μας, με δικαιοσύνη, δημοκρατία, ανθρωπιά, αξιοπρέπεια, για την Ελλάδα που θα μας κάνει όλες και όλους περήφανους. Το χρωστάμε στην ιστορία μας, στους αγώνες του λαού μας, μα πάνω απ όλα το οφείλουμε στα παιδιά μας.
*Ο Δημήτρης Κλαράκης είναι δικηγόρος, συντονιστής ΝΕ Ηρακλίου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
