Σαν σήμερα, 28 Απριλίου 1986, κατέληξε ο αξιωματικός Σπύρος Μουστακλής, που τόλμησε και όρθωσε το ανάστημα του στη χούντα.
Σύμβολό της αντίστασης και αγωνιστής ο Σπύρος Μουστακλής βασανίστηκε για 47 ολόκληρες ημέρες δοκιμάζοντας το μένος και την παράνοια του «μακελάρη» όπως τον αποκαλούσαν Αναστασίου Σπανού, ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του πραξικοπηματία Στυλιανού Παττακού. Το γεγονός πως ένας στρατιωτικός αντιστάθηκε θεωρήθηκε από τους ταγματάρχες ως εσχάτη προδοσία.
Ο Σπύρος Μουστακλής θέλοντας να αποφύγει τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου συμμετείχε στο Κίνημα του Ναυτικού, που σκοπό είχε την απαγωγή του δικτάτορα Παπαδόπουλου και ανατροπή της χούντας. Το σχέδιο ήθελε, στις 20 Αυγούστου 1969, κατά τη διάρκεια άσκησης, με κωδικό όνομα «Θρίαμβος» να απομονώσουν τον Παπαδόπουλο σε ένα πλοίο και να υπάρξει αποκατάσταση της δημοκρατίας. Δυστυχώς, το κίνημα προδόθηκε και το πλήρωμα του αντιτορπιλικού ΒΕΛΟΣ ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Ιταλία. Με τη σειρά της η ιταλική κυβέρνηση υπέκυψε στις πιέσεις των ταγματαρχών και των αμερικανών φίλων τους και με πρόσχημα τη συνθήκη του ΝΑΤΟ τους ανακήρυξε λιποτάκτες και τους παρέδωσε στην Ελλάδα, όπου τους περίμενε η φρίκη των κελιών της ΕΣΑ.
Την πρώτη φορά που μπήκε ο βασανιστής Σπανός στο κελί του Μουστακλή του είπε τη φράση «Θα σε κάνω να ακούς ΕΣΑ και να τρέμεις», όμως ο Σπύρος Μουστακλής δεν έτρεμε κι ούτε μίλησε. Από τις 22 Μαΐου τον είχαν στα κρατητήρια του ΕΑΤ – ΕΣΑ (σημερινό πάρκο Ελευθερίας) και τον χτυπούσαν μέρα και νύχτα. Ένα από τα χτυπήματα του προκάλεσε εγκεφαλική αιμορραγία. Μετά από πολλές καθυστερήσεις μεταφέρθηκε στο 401 στρατιωτικό νοσοκομείο με το ψευδώνυμο «Μιχαηλίδης». Το χαρτί του νοσοκομείου έγραφε «θύμα τροχαίου στον Ιππόδρομο». Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ, όπου υποβλήθηκε σε διάφορες θεραπείες. Κατάφερε με δυσκολία να περπατήσει ξανά, όχι όμως και να μιλήσει.
Μετά, το θάνατο του, δόθηκε ως τιμής ένεκεν ο βαθμός του Αντιστράτηγου και το όνομα του στο κέντρο νεοσύλλεκτων Μεσολογγίου (2/39 Σύνταγμα Ευζώνων), όπου είναι και η γενέτειρα του.
Όταν αργότερα ρωτήθηκε σε συνέντευξη ο δικτάτορας Παττακός για τον αγωνιστή και ήρωα Σπύρο Μουστακλή, εκείνος φανερά ενοχλημένος, αλλά με την ίδια κυνικότητα που τον χαρακτήριζε είπε πως «Καλά του κάναμε… Να ησυχάσουμε… Η δύναμις επιβάλλεται διά παντός τρόπου. Ό,τι δε λύνεται, κόβεται».
Αργότερα είδε το φως της δημοσιότητας ένα ποίημα του Αντώνη Δωριάδη για τον Σπύρο Μουστακλή.
«Του ζήτησαν να μαρτυρήσει
Δε μίλησε
Του τσάκισαν τα δόντια
Του τσάκισαν τα δάχτυλα
Του τσάκισαν τα πλευρά
Σιωπούσε
Του “καψαν το στήθος
Του” καψαν τα πόδια
Του “καψαν την κοιλιά
Δε μαρτυρούσε
Του θραύσαν τις μασέλες
Του μάτωσαν τα νεφρά
Του συνθλίψαν τους όρχεις
Αυτός σιωπούσε
Κοίταζε μόνο
Αιώνες μακριά
Με τα μάτια
Του Ιησού»
