Του Γιώργου Δημητρίου
Όλος ο Σύριζα ένας Παύλος Πολάκης. Το “καλό Πασοκ” από το οποίο προέρχομαι, είχε πάντα τη φιγούρα του αγωνιστή Ευάγγελου Γιαννόπουλου που κατάφερνε σαν τον Παύλο Πολάκη να αντιμετωπίζει τη σκληρή δεξιά η οποία λίγες φορές συμπεριφερόταν και συμπεριφέρεται ως Ευρωπαϊκή δεξιά. Κατάφερνε και έκανε τα περίπλοκα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα προς τον λαό αντιληπτά. Ο Σύριζα τώρα εχει μεγάλη πληρότητα από θεωρητικούς εξ΄’ απαλών ονύχων τύπου Κούλογλου των μεγάλων μισθών και με ελάχιστο πολιτικό εργο. Πολιτικό ήθος δεν είναι ο τρόπος που εκφράζεται κάποιος όσο οι αξίες που ενσωματώνει μέσα του.
Το θέμα όμως δεν είναι ο Παύλος Πολάκης αλλά η Πολιτική Ψυχολογία του κ.Τσίπρα. Αν έβαζα ένα τίτλο θα ήταν <<Κατανοώντας την πολιτική ψυχολογία του Αλέξη Τσίπρα>>. Είναι από όλους αντιληπτό, ακόμη και από τους πολιτικούς του αντιπάλους ότι ο Τσίπρας σαν άνθρωπος είναι ένα πολύ καλό παιδί, με ενσυναίσθηση, συναισθηματική νοημοσύνη, με αξίες ενός ηθικού ανθρώπου ο οποίος απέναντί του έχει μια πολιτική αλητεία ΄΄χειραγωγούμενων προσώπων ΄΄από μία επιχειρηματική Ελίτ που θυμίζει΄΄ Σικελική Φαμίλια΄΄. Είναι φανερό ότι έχει τύψεις από την επιβαλλόμενη μεν αλλά πολύ κακή διακυβέρνηση δε του 2015 η οποία είχε ως μόνο θετικό το σεβασμό στο Δημόσιο Ταμείο. Είναι σαν τα λάθη του 2015 να τον έχουν στοιχειώσει ακριβώς επειδή δεν είναι πολιτικά αναίσθητος σαν τον κ. Μητσοτάκη όπου παριστάνει τον τιμητή υποβασταζόμενος από Ακροδεξιούς και κάποια ΜΜΕ ενώ πρόκειται για.. αυτό… που… τέλος πάντων.. γνωρίζουν όλοι ότι είναι..
Στην πρόσφατη πρόταση μομφής ανέχθηκε ο Τσίπρας να τον κακοποιεί Μητσοτάκης για τους 120 νεκρούς στη Μάνδρα και στο Μάτι τη στιγμή που μόνο η διαχείριση της πανδημίας από εσκεμμένη αποδυνάμωση του ΕΣΥ είχε ώς αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς πέρα από το Μ.Ο στην Ευρώπη ανά εκατομμύριο πληθυσμού.Τύψεις Τσίπρα και να δείγμα από τα πολλά ακροδεξιά,λαικιστικά και θρασύδειλα πολιτικά ΄΄γκανγκστεριλίκια΄΄του χειρότερου πρωθυπουργού ever.Εχει πλάτες,΄΄ανήθικος΄΄ πολιτικά,κακός χαρακτήρας και ασχημονεί.
Με το άρθρο επιχειρώ να προσεγγίσω την πολιτική ψυχολογία του Τσίπρα και του Συριζαϊκού οργανισμού. Η πολιτική εμπιστοσύνη έχει σημασία .Υπάρχουν σίγουρα σημαντικοί λόγοι για τους ψηφοφόρους του Σύριζα αλλά και για αυτούς που απεχθάνονται τον Μητσοτακισμό να διατηρήσουν ένα επίπεδο σκεπτικισμού απέναντι στον οργανισμό Σύριζα και στην ηγεσία του. Οταν ο οργανισμός Σύριζα δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει εμπιστοσύνη στους ψηφοφόρους του ανοίγει την πόρτα για σοβαρές κοινωνικές και πολιτικές μετακινήσεις και αναδιατάξεις. Ευνοεί τις εμφύλιες συγκρούσεις και τον αυτονομισμό ψηφοφόρων και στελεχών. Σκεπτικισμός και αναμονή των ψηφοφόρων πρίν την αυτονόμηση είναι η κατάσταση του Σύριζα αυτή τη στιγμή. Συνέπεια είναι να μειώνεται η εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων στο πρόσωπο του ηγέτη.
Ο κ.Τσίπρας οφείλει να κατανοήσει τη φύση της εμπιστοσύνης αυτής και να αλλάξει πρώτα ο ίδιος και μετά ο κομματικός σχηματισμός. Η πολιτική εμπιστοσύνη είναι ένα πολύπλοκο ζητούμενο που κατά βάση ορίζεται από από τις βελτιωμένες ιδέες και από το οικονομικό πρόγραμμα κυρίως. Ιδέες και οικονομική πρόταση όπου ουδέποτε είχε ο Σύριζα προκαλεί δικαιολογημένη ανησυχία και στην αγορά και τους ψηφοφόρους. Βασικά αυτή η έλλειψη συντηρεί τη φαμίλια΄΄στην εξουσία .Αυτή η αδυναμία εμπιστοσύνης οφείλεται στον Τσίπρα επειδή ακριβώς δεν εχει κάνει αυτοκριτική και να δώσει πειστικές εξηγήσεις για τα κυβερνητικά λάθη. Τυπικά έδωσε,ουσιαστικά δεν επεισαν οι εξηγησεις του.
Η αδυναμία του Τσίπρα να προβλέψει με ακρίβεια τις αντιδράσεις όσων τον ψήφισαν είναι προφανής. Συνεπώς χωρίς πειστικές εξηγήσεις για τα κυβερνητικά πεπραγμένα και με αδυναμία πρόβλεψης των αντιδράσεων δεν θα μπορέσει να σχηματίσει κυβερνητική πρόταση εμπιστοσύνης.
Υπάρχουν 3 σημαντικές διαστάσεις της πολιτικής αξιοπιστίας : α) Η Ικανότητα β) Καλοσύνη γ) Πολιτική ακεραιότητα. Η ικανότητα είναι η αντιληπτή από τον ψηφοφόρο ως η τεχνική ικανότητα του Τσίπρα να πείσει ότι μπορεί να ανατρέψει αυτό το ολιγαρχικό καθεστώς που στηρίζει τον Μητσοτάκη και διοικεί τη χώρα. Ο πρωθυπουργός είναι χαμηλό εμπόδιο αλλά η φεουδαρχία είναι ακαταμάχητη. Χρειάζεται στο συμβουλευτικό του επιτελείο και δεξιούς και φιλελεύθερους για να αποκτήσει επιχειρήματα. Η Καλοσύνη ή ευεργεσία είναι στην προκειμένη περίπτωση ο βαθμός που ο ψηφοφόρος πιστεύει ότι ο Τσίπρας ενδιαφέρεται να ξανα-κυβερνήσει για την ευημερία του ψηφοφόρου και όχι για την ευημερία του κομματικού οργανισμού του. Η πολιτική ακεραιότητα, είναι η αντίληψη από τον ψηφοφόρο ότι ο Τσίπρας ακολουθεί ένα σύστημα εσωτερικών αξιών που ο ψηφοφόρος τις θεωρεί αποδεκτές. Και εδώ υπάρχει πολλαπλό πρόβλημα. Ο ίδιος εχει αξίες αλλά πρέπει να ακολουθήσει περισσότερες ώστε να διευρύνει την αποδοχή.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ο Παύλος Πολάκης φωνάζει για την ανατροπή του Μητσοτακισμού.Είναι η πρώιμη φωνή απόγνωσης των ψηφοφόρων του Σύριζα. Αυτό έπρεπε να το κάνει ο Τσίπρας. Και οι δύο ιδιότητες πολύ κακές και οι τύψεις αδράνειας χειρότερες.Mέση οδός της πολιτικής λογικής δεν υπάρχει; Με ικανότητα, Καλοσύνη, πολιτική ακαιρεότητα και ταυτοχρονα ένα δυτικό φιλελεύθερο οικονομικό πρόγραμμα που θα διαδεχθεί αυτό το ληστρικό μοντέλο αγοράς και ανάπτυξης είναι η μοναδική αξιοπρεπής πρόταση. Δεν είναι δυνατόν εμμέσως να προτείνεις είτε το χάος είτε τη διαχείριση του ίδιου ληστρικού συστήματος.
Η παθητική στάση του Τσίπρα είναι κακό δείγμα που φωνάζει: <<δε θέλω να αλλάξω τίποτα-ήταν όλα σωστά και περιμένω ΠΆΛΙ τη σειρά μου>>. Προφανώς δεν το λέει, αλλά αυτά τα καταλαβαίνει ο κόσμος κύριοι και για αυτό ο κόσμος κρατάει τον υποβασταζόμενο πρωθυπουργό. Ο υποβασταζόμενος θα τους κοστίσει πολύ παραπάνω αλλά το ξέρουν εκ πρωιμίου. Φοβούνται το άγνωστο μοντέλο ανάπτυξης, τους τυφλούς φόρους και τα κυβερνητικά λάθη που θα επαναληφθούν γιατί δεν εξηγήθηκαν επαρκώς.
Κάντε το τώρα!
Εμείς έχουμε διαλέξει το στρατόπεδό μας!
