Η δικαστική απόφαση που απαλάσσει τον Ν. Μανιαδάκη για νομικούς λόγους αποδέχεται ενδείξεις ενοχής για τον ίδιο και τους δύο πολιτικούς
Τον απάλλαξαν για τα «δικά του δώρα» από τη Novartis με ένα σκεπτικό που αποδέχεται το οικονομικό αλισβερίσι με τη φαρμακοβιομηχανία αλλά και τις στενές σχέσεις του με τους υπουργούς Υγείας στους οποίους ήταν «άτυπος σύμβουλος», συνεχίζουν όμως να τον ερευνούν για τη συμμετοχή του στις… δωροληψίες τρίτων και σε ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Ο λόγος για τον Νίκο Μανιαδάκη, που εδώ και λίγες ημέρες πανηγυρίζει για την απαλλαγή του από την κατηγορία της παθητικής δωροδοκίας, αποκρύπτοντας όμως το περιεχόμενο του σχετικού βουλεύματος, το οποίο εκδόθηκε στις 12 Οκτωβρίου από το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο και βρίθει νομικών ακροβατισμών και συμπερασμάτων που στραγγαλίζουν την κοινή λογική.
Δείτε επίσης: Νίκος Μανιαδάκης, ο «πιο στενός συνεργάτης» Novartis – υπουργών
Τόσο η ανακρίτρια κατά της διαφθοράς Λουίζα-Μαρία Ιωαννίδου, στα χέρια της οποίας είχε ούτως ή άλλως παραγραφεί το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας λόγω αλλαγής του νόμου, χωρίς αυτή να είχε προχωρήσει στην παραμικρή ανακριτική πράξη για μια τόσο σοβαρή υπόθεση, όσο και στη συνέχεια το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο απάλλαξαν τον Ν. Μανιαδάκη διότι δεν είναι διορισμένος σύμβουλος υπουργού. Μόνο που παραδόξως τόσο η εισηγήτρια εισαγγελέας όσο και το ίδιο το δικαστικό συμβούλιο πιστοποιούν με όλα όσα αποδέχονται ως στοιχεία που προέκυψαν από την έρευνα για το σκάνδαλο Novartis, και ενδείξεις ενοχής, τις επί χρήμασι συναλλαγές του Μανιαδάκη με τη Νοvartis αλλά και το «παιχνίδι» του με τους πρώην υπουργούς Υγείας την επίμαχη περίοδο Ανδρέα Λοβέρδο και Αδωνη Γεωργιάδη.
Πρόκειται για «πέντε ενδείξεις ενοχής του Νίκου Μανιαδάκη» που αναφέρονται αναλυτικά στο απαλλακτικό βούλευμα και δεν αφήνουν περιθώρια πανηγυρισμών στην πλευρά Μανιαδάκη αλλά και των εμπλεκόμενων πολιτικών προσώπων.
Σε συνδυασμό μάλιστα με το γεγονός, το οποίο ξεχνούν όλοι οι εμπλεκόμενοι, ότι η εν λόγω απαλλαγή αφορά μόνο μία πτυχή του σκανδάλου Novartis, αυτή της παθητικής δωροδοκίας που είχε αποδοθεί στον καθηγητή της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ). Η πιο σοβαρή πτυχή, της συμμετοχής του σε δωροδοκία πολιτικών προσώπων και ξέπλυμα βρόμικου χρήματος, ερευνάται ακόμη από τις εισαγγελικές αρχές καθώς υπάρχει ανοικτή δικογραφία στην Οικονομική Εισαγγελία, στην οποία προΐσταται ο εισαγγελέας εφετών Χρήστος Μπαρδάκης. Αυτό άλλωστε επισημαίνεται στο υπ’ αριθμόν 3533/2021 απαλλακτικό βούλευμα που εκδόθηκε, κάτι που για ευνόητους λόγους απέκρυψε το δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τον Ν. Μανιαδάκη στην ανακοίνωση που εξέδωσε.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Οι ενδείξεις ενοχής Μανιαδάκη και η παραγραφή
Στο απαλλακτικό βούλευμα το οποίο διαφημίστηκε ως «αθώωση» από την πλευρά Μανιαδάκη γίνεται ρητή αναφορά σε «πέντε ενδείξεις ενοχής» του σχετικά με το σκάνδαλο Novartis. Το δικαστικό συμβούλιο δέχτηκε εξ ολοκλήρου την πρόταση της αντεισαγγελέα εφετών Δάφνης-Κυριακής Τσίχλη.
Οπως αναφερόταν σε αυτή, «…από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν σαφώς ενδείξεις ενοχής ότι ο κατηγορούμενος προέβη στις αποδιδόμενες σε αυτόν πράξεις…».
Οι πέντε ενδείξεις ενοχής
Ας δούμε μία προς μία τις ενδείξεις ενοχής που επικαλείται η εισηγήτρια εισαγγελέας, η οποία ύστερα από μια τυπολάγνα διαδρομή και για λόγους που οφείλονται κυρίως στο είδος της υπαλληλικής σχέσης του Ν. Μανιαδάκη, καταλήγει να ζητά την… απαλλαγή.
Αναφέρει λοιπόν η εισαγγελέας:
Από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν συναφώς ενδείξεις ότι ο κατηγορούμενος προέβη στις αποδιδόμενες σε αυτόν πράξεις ως εξής:
Το 2010 ο τότε υπάλληλος Αντώνης Σαρλικιώτης μαζί με τον πρώην ισχυρό άνδρα της Novartis Κωνσταντίνο Φρουζή φέρονται να προσέγγισαν τον Μανιαδάκη «προκειμένου να αναλάβει τη χειραγώγηση της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας και να αποτελεί τον δίαυλο επικοινωνίας με αυτή…».
«…Στο πλαίσιο αυτό (σημ. ο Μανιαδάκης) φέρεται να αναλαμβάνει διαδοχικά τον ρόλο του διαμεσολαβητή με τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο, τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Μάριο Σαλμά και τον υπουργό Υγείας Σπυρίδωνα Αδωνη-Γεωργιάδη, προς σκοπό της προώθησης των συμφερόντων της Novartis» επισημαίνεται χαρακτηριστικά στο απαλλακτικό βούλευμα.
Επαιρνε χρήματα και τα έδινε στον Λοβέρδο
Ολα αυτά ο Μανιαδάκης τα έκανε, όπως επισημαίνεται, «αντί καταβολής αθέμιτων χρηματικών ωφελημάτων δώρων είτε προς τον ίδιο είτε προς τρίτους, εκ των οποίων διατηρούσε σε ποσοστό 10% με 20%».
Συγκεκριμένα ο Ν. Μανιαδάκης «εμφανίζεται να ζήτησε και να έλαβε» τον Δεκέμβριο του έτους 2010 ποσό 58.000 ευρώ από τον Κων. Φρουζή, από το οποίο, αφού παρακράτησε ποσοστό 10-20%, φέρεται ότι απέδωσε το υπόλοιπο στον τότε υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο.
Ενα χρόνο μετά και συγκεκριμένα το 2011 ο Μανιαδάκης φέρεται επίσης να έλαβε ακόμη 90.000 ευρώ. Τα χρήματα αυτά ήταν «το δώρο για να χειραγωγηθεί ο τότε υπουργός υγείας Ανδρέας Λοβέρδος για την τιμολόγηση του φαρμάκου Gilenya».
Το 2012 ο Μανιαδάκης εμφανίζεται, σύμφωνα πάντα με το βούλευμα, να λαμβάνει 120.000 ευρώ «προκειμένου να τα αποδώσει στον Μάριο Σαλμά ούτως ώστε να έχει η Novartis την εύνοια του εν λόγω αναπληρωτή υπουργού Υγείας και συγκεκριμένα προκειμένου να εξασφαλιστεί η προστασία των φαρμάκων της έναντι μειώσεις τιμών».
Στο βούλευμα παρατίθενται αποσπάσματα από δύο ένορκες καταθέσεις του προστατευόμενου μάρτυρα «Μάξιμου Σαράφη», τον Γενάρη και τον Νοέμβριο του 2018. Σύμφωνα με αυτές, για τα χρήματα αυτά εκδόθηκε εικονικό τιμολόγιο από τον εκδότη διαφημιστή Εμμανουήλ Βουλκίδη το 2012, συνολικού ύψους 150.000 ευρώ. Η εικονικότητα του τιμολογίου ανερχόταν μάλιστα σε 90%, όπως επισημαίνεται στο απαλλακτικό βούλευμα. Το ποσό φέρεται να εκταμιεύτηκε σε δύο δόσεις. Η μία στις 4 Οκτωβρίου 2012, ύψους 50.000 ευρώ, και η δεύτερη μία μέρα μετά και ήταν 70.000 ευρώ. Τα χρήματα αυτά ο Βουλκίδης φέρεται να τα παρέδωσε στον Φρουζή και στη συνέχεια δόθηκαν στον Μανιαδάκη. Ωστόσο, όπως είχε καταθέσει ο «Σαράφης» και αναφέρεται στο βούλευμα, «ο προστατευόμενος μάρτυρας διατηρεί αμφιβολίες σχετικά με το εάν ο κατηγορούμενος έδωσε μέρος ή όλο το ποσό στον Μάριο Σαλμά καθόσον τελικά δεν εξυπηρετήθηκαν τα συμφέροντα της Novartis, η οποία αντιθέτως ζημιώθηκε από τις υπηρεσιακές ενέργειες του τελευταίου».
Δεν είναι όμως και τα μόνα χρήματα που φέρεται κατά το βούλευμα να πήρε ο Μανιαδάκης. Πιο αναλυτικά, την περίοδο 2010-12 φέρεται να έλαβε 50.000 ευρώ προκειμένου «να μεσολαβήσει ώστε να έρθει σε επαφή ο Φρουζής με υπουργό και τα αρμόδια υπηρεσιακά όργανα στον τομέα του φαρμάκου…».
Στο βούλευμα γίνεται επίσης αναφορά σε εσωτερικά έγγραφα της Novartis του Μαΐου του 2012 όπου εμφανίζονταν το όνομα του Ν. Μανιαδάκη και δίπλα χρηματικά ποσά. Συγκεκριμένα, σε έγγραφο της Novartis με τίτλο «Market access extra activities budget 2012» αναγράφεται «MoHProjects (Oikonomou Maniadakis etc)» και ποσό 10.000 ευρώ δίπλα στο όνομά του Μανιαδάκη. Τον Ιούλιο του 2021 εμφανίζεται ακόμη ένα έγγραφο της Novartis όπου αναφέρεται «Cost containment/Greek Economy – Consultancy agreement with prof. Maniadakis» και πόσο 20.000 ευρώ δίπλα στο όνομά του.
Ο Αδωνης, το «Onco project» και τα ογκολογικά φάρμακα
Εντυπωσιακά είναι όσα αναφέρονται στο βούλευμα στην πέμπτη κατά «σειρά ένδειξη ενοχής» του Ν. Μανιαδάκη σχετικά με την εμπλοκή του Αδ. Γεωργιάδη. Ειδικότερα, γίνεται αναφορά σε έγγραφο της Novartis με τίτλο «Minutes of Internal MaxAlignment Meeting» και ημερομηνία σύνταξης 25 Αυγούστου 2014. Σε αυτό επισημαίνεται project που πρόκειται να συζητηθεί με την κωδική ονομασία «Onco» το οποίο αφορά τον Ν. Μανιαδάκη (Topics to be discussed: Onco project with Maniadakis). Το project «Onco» αφορούσε σύμφωνα με όσα έχει καταθέσει ο «Μάξιμος Σαράφης» τον Δεκέμβριο του 2018 θέματα ογκολογικών φαρμάκων και την προστασία τους από επερχόμενες μειώσεις τιμών. Μειώσεις δηλαδή που θα γίνονταν με αποφάσεις των υπουργών Υγείας την επίμαχη περίοδο.
Στο έγγραφο της Novartis δίπλα ακριβώς από τη φράση «Onco project with Maniadakis» υπήρχε η ένδειξη Ρ και η αναφορά «Decide Next Steps», δηλαδή «αποφασίζω επόμενα βήματα». Από την ένδειξη αυτή, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο βούλευμα, σε συνδυασμό με τη φράση «Onco project with Maniadakis» και την κατάθεση «Σαράφη» τον Δεκέμβριο του 2018, «προκύπτει σαφώς ότι πράγματι αφορούσε σε θέματα ογκολογικών φαρμάκων, πλην όμως αναφερόταν σε τετελεσμένες πράξεις (ένδειξη Ρ)». Δηλαδή ότι πράγματι ο Μανιαδάκης μεσολάβησε προκειμένου να πετύχει αυτά που ήθελε η εταιρεία.
Ειδικότερα, λέει στην κατάθεσή του ο «Σαράφης», αποσπάσματα της οποίας υπάρχουν στο επίμαχο βούλευμα ως ενοχοποιητικά στοιχεία: «Οσον αφορά στον Μανιαδάκη το έργο αυτό αναφέρεται στην προστασία του στάτους κάποιων φαρμάκων του τμήματος ογκολογίας έτσι ώστε να προστατευτούν από επερχόμενες μειώσεις τιμών… Για τη χειραγώγηση της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας στρατολογήθηκε από τη Novartis ο Ν. Μανιαδάκης ο οποίος τελικά ανέλαβε επιπλέον και τον ρόλο του διαμεσολαβητή με τους υπουργούς Υγείας… Συγκεκριμένα αναφέρομαι στους υπουργούς Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο και Αδωνι Γεωργιάδη… Ο Μανιαδάκης ζητούσε για λογαριασμό των υπουργών χρηματικά ποσά όπως στην περίπτωση του Μάριου Σαλμά αλλά δεν γνωρίζω τον τελικό αποδέκτη των δώρων…».
Το mail Μανιαδάκη σε Άδωνη για το «Onco project»
Το συμπέρασμα της εισαγγελέα ενισχύεται και από τα mails που εμπεριέχονται στο πόρισμα της πρώην γενικής επιθεωρήτριας του δημοσίου Μαρίας Παπασπύρου και στη δικογραφία. Πρόκειται για mails μεταξύ Μανιαδάκη και Αδ. Γεωργιάδη κατά το χρονικό διάστημα Αύγουστος 2013 – Ιούνιος 2014, τα οποία καταδεικνύουν την εμπλοκή Μανιαδάκη στο κομμάτι του φαρμάκου.
Συγκεκριμένα, στις 12 Μαΐου 2014 ο Ν. Μανιαδάκης απέστειλε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στην ηλεκτρονική διεύθυνση του υπουργού Υγείας, που εκείνη την περίοδο ήταν ο Αδ. Γεωργιάδης. Το μήνυμα περιείχε ως επισυναπτόμενο ένα προσχέδιο υπουργικής απόφασης με θέμα τις «διατάξεις αποζημίωσης φαρμάκων» και ειδικότερα την «αποζημίωση» των ογκολογικών φαρμάκων. Στο μήνυμά του ο Ν. Μανιαδάκης, τα πλήρη στοιχεία του οποίου περιέχονται στο μήνυμα, επισήμαινε χαρακτηριστικά: «Να πάει στον Ευαγγελάτο (σ.σ. επικεφαλής του Σώματος Επιθεωρητών Υγείας και προϊστάμενος της Διεύθυνσης Φαρμάκων και Φαρμακείων του υπουργείου Υγείας) για προετοιμασία υπογραφής». Το μήνυμα αποστέλλεται στις 3.26. Τρία μόλις λεπτά μετά, στις 3.29, προωθήθηκε από το mail του υπουργού το επισυναπτόμενο αρχείο μαζί με την επισήμανση του Ν. Μανιαδάκη στην αρμόδια Διεύθυνση Φαρμάκων.
Κωλυσιεργούσε επί δύο χρόνια
Από την προσεκτική ανάγνωση του επίμαχου βουλεύματος προκύπτει μια σειρά από ερωτήματα.
Η ποινική δίωξη σε βάρος του Ν. Μανιαδάκη για παθητική δωροδοκία ασκήθηκε από την τότε εισαγγελέα διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη στα τέλη Δεκεμβρίου του 2018 και η δικογραφία διαβιβάστηκε αμέσως στην ανακρίτρια κατά της διαφθοράς Μαρία-Λουίζα Ιωαννίδου.
Εξι μήνες μετά, συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 2019, ψηφίστηκε ο νέος Ποινικός Κώδικας, που μετέτρεψε το αδίκημα της δωροδοκίας υπαλλήλου από κακούργημα σε πλημμέλημα. Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι ανεξάρτητα από την ουσία της υπόθεσης το αδίκημα παραγραφόταν. Παρ’ όλα αυτά, η ανακρίτρια κράτησε επί ενάμιση χρόνο τη δικογραφία στο συρτάρι της χωρίς να κάνει καμία ανακριτική πράξη και δίχως να ζητήσει παύση ποινικής δίωξης λόγω παραγραφής του αδικήματος. Στη συνέχεια περαίωσε την υπόθεση με τυπικές κλήσεις χωρίς καν να καλέσει σε εξηγήσεις τον κατηγορούμενο Μανιαδάκη και διαβίβασε τη δικογραφία στο δικαστικό συμβούλιο στις 21 Απριλίου 2021. Το συμβούλιο συνεδρίασε έξι μήνες μετά. Στις 12 Οκτωβρίου 2021 εξέδωσε το απαλλακτικό για το Ν. Μανιαδάκη βούλευμα.
Νομικοί κύκλοι σημείωναν στο Documento ότι η όλη διαδικασία που ακολουθήθηκε εγείρει ερωτήματα και υποψίες περί μεθόδευσης προκειμένου να «καθαρίσει» ο Μανιαδάκης με ένα νομικό σκεπτικό ότι δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις και επομένως είναι αθώος και όχι με παύση ποινικής δίωξης λόγω παραγραφής, που αφήνει για πάντα το στίγμα της εμπλοκής σε ένα τόσο μεγάλο σκάνδαλο.
Αλλωστε το θέμα της παραγραφής επισημαίνεται, ως δεύτερο επιχείρημα που οδηγεί σε απαλλαγή, και από την εισηγήτρια εισαγγελέα Δ.-Κ. Τσίχλη.
Υπενθυμίζεται ότι η ανακρίτρια της υπόθεσης Μ.-Λ. Ιωαννίδου είναι η δικαστικός για την οποία είχε διαμαρτυρηθεί με ανάρτησή του στο Facebook ο Παύλος Πολάκης για κωλυσιεργία της στη διερεύνηση, σε επίπεδο ανάκρισης, του αποκαλούμενου «αμαρτωλού ΚΕΕΛΠΝΟ», το οποίο εισαγγελέας δικαστηρίου που είχε εκδικάσει μια από τις πολλές δικογραφίες που σχηματίστηκαν για το πρώην ΚΕΕΛΠΝΟ (νυν ΕΟΔΥ) είχε χαρακτηρίσει «offshore του δημοσίου».
Αναρωτιόταν χαρακτηριστικά ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Υγείας επί ΣΥΡΙΖΑ στην επίμαχη ανάρτησή του τον Ιανουάριο του 2019: «Γιατί η κυρία Μαρία Λουίζα Ιωαννίδου, ανακρίτρια κατά της διαφθοράς, δεν έχει καλέσει ακόμη για ανάκριση (και πιθανή προφυλάκιση) «τα μέλη της συμμορίας του ΚΕΕΛΠΝΟ (Πουλής, Θεοφιλάτου, Παπαδημητρίου και σία».
Η ανοιχτή δικογραφία που ερευνά η εισαγγελία
Ιδιαίτερα σημαντικά είναι όσα αναφέρονται στο βούλευμα για τις εκκρεμότητες του Ν. Μανιαδάκη με τη Δικαιοσύνη. Σύμφωνα με πληροφορίες του Documento, στην Οικονομική Εισαγγελία όπου προΐσταται ο εισαγγελέας εφετών Χρήστος Μπαρδάκης φέρεται να υπάρχει ανοικτή δικογραφία για τον Ν. Μανιαδάκη. Σε αυτήν οι εισαγγελείς διερευνούν στοιχεία σχετικά με την τέλεση και άλλων πράξεων που αφορούν τη συμμετοχή του σε δωροδοκία τρίτων.
Πιο αναλυτικά, στο επίμαχο βούλευμα αναφέρεται επί λέξει: «Οι πράξεις που αποτέλεσαν αντικείμενο της επίδικης ποινικής δίωξης (για τις οποίες και μόνο εκδόθηκε τυπική κλήση) αφορούν αθέμιτα ωφελήματα που ζήτησε ή και έλαβε ο κατηγορούμενος για τον εαυτό του (είτε δώρα με λήπτη τον ίδιο είτε ως παρακράτηση ποσοστού από δώρα καταβαλλόμενα προς τρίτους) και όχι σε συμμετοχική δράση του τελευταίου σε πράξεις δωροληψίας τρίτων αυτουργών για την οποία άλλωστε εξακολουθεί η διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης…»
Η επίμαχη δικογραφία, που είναι ανοικτή στην Οικονομική Εισαγγελία, φέρεται να έχει εμπλουτιστεί από νέα στοιχεία στο πλαίσιο διερεύνησης όχι μόνο δωροληψίας πολιτικών προσώπων αλλά και ξεπλύματος βρόμικου χρήματος. Ειδικότερα έχουν ενσωματωθεί απαντήσεις σε αιτήματα δικαστικών συνδρομών (είχαν υποβληθεί από την Ελ. Τουλουπάκη) σχετικά με τραπεζικούς λογαριασμούς που είχαν εντοπιστεί σε χώρες του εξωτερικού, αλλά και για τιμολογήσεις φαρμάκων από άλλα κράτη. Επίσης στην ίδια δικογραφία φέρονται να έχουν συμπεριληφθεί και νέες καταθέσεις, με πρόσθετα αναλυτικότερα στοιχεία, των προστατευόμενων μαρτύρων. Καταθέσεις που δόθηκαν μετά το πέρας της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής.
Σκεπτικό… «Δεν ήταν Γιάννης, ήταν… Γιαννάκης»
Αν ήθελε κάποιος με απλά λόγια να σχολιάσει το σκεπτικό με το οποίο εντέλει ο Ν. Μανιαδάκης απαλλάχθηκε λόγω μη επαρκών ενδείξεων και δεν έπαυσε η ποινική δίωξη λόγω παραγραφής, θα επικαλούνταν την παροιμία «Δεν ήταν Γιάννης, ήταν… Γιαννάκης».
Κι εξηγούμαστε:
Ο Ν. Μανιαδάκης, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας, φέρεται να διατηρούσε προσωπικές σχέσεις και να διετέλεσε κατά το επίδικο χρονικό διάστημα άτυπος σύμβουλος μελών της κυβέρνησης και δη διαδοχικά του υπουργού Υγείας Ανδρ. Λοβέρδου, του αναπληρωτή υπουργού Υγείας Μ. Σαλμά και του υπουργού Υγείας Σπ.-Αδ. Γεωργιάδη. Ο ίδιος άλλωστε έως τον Ιούνιο του 2014 εμφανίζεται, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο βούλευμα, να αποστέλλει μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με σχέδια υπουργικών αποφάσεων σχετικών με την τιμολόγηση φαρμάκων και φαρμακευτικής πολιτικής.
Ωστόσο παρά την εμφανή εμπλοκή και επιρροή του, το δικαστικό συμβούλιο θεωρεί ότι «δεν μπορεί να γίνει λόγος για δωροληψία του Μανιαδάκη για πράξεις ή παραλείψεις αντίθετες με τα καθήκοντά του καθόσον ο ίδιος δεν είχε διοριστεί σε θέση συμβούλου υπουργού και οι επιτροπές στις οποίες συμμετείχε δεν είχαν αντικείμενο συναφές με τη διαμόρφωση τιμών φαρμάκων (τιμολόγηση ανατιμολόγηση κ.ο.κ.), την κυκλοφορία νέων φαρμάκων ή τη διαμόρφωση της φαρμακευτικής νομοθεσίας». Δηλαδή ο Ν. Μανιαδάκης ήταν μεν σύμβουλος υπουργών και επομένως θα μπορούσε να έχει επιρροή πάνω στις υπουργικές αποφάσεις, αλλά επειδή δεν ήταν διορισμένος σύμβουλος με τη στενή έννοια του νόμου δεν στέκει το αδίκημα της δωροληψίας.
Επιπλέον ακόμη ένας λόγος για τον οποίο δεν απαγγέλθηκαν κατηγορίες στον κατηγορούμενο αλλά περαιώθηκε η ανάκριση με την έκδοση τυπικής κλήσης είχε να κάνει και με την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα τον Ιούνιο του 2019. Συγκεκριμένα, με τις διατάξεις αυτές η δωροληψία υπαλλήλου τιμωρείται ως πλημμέλημα και όχι ως κακούργημα και «επομένως δεν δύναται να θεμελιωθεί κακουργηματική μεταχείριση της πράξης».
