M. Συντυχάκης: Να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι στη φύλαξη του Πανεπιστημίου Κρήτης

Επίκαιρη ερώτηση προς την Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων κατέθεσε ο βουλευτής Ηρακλείου του ΚΚΕ, Μανώλης Συντυχάκης, μέσω της οποίας ζητά να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι στη φύλαξη του Πανεπιστημίου Κρήτης. 

Αναλυτικά στην ερώτηση αναφέρεται:

Στο προσεχές διάστημα και συγκεκριμένα στις 24-09-2021, λήγουν οι συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου (ΙΔΟΧ) 12 εργαζόμενων στη φύλαξη του Πανεπιστήμιου Κρήτης, με κίνδυνο να πεταχτούν στην ανεργία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Οι εν λόγω συμβάσεις έχουν παραταθεί μέχρι το Σεπτέμβριο, κατόπιν ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσαν οι εργαζόμενοι στο πρωτοδικείο Ηρακλείου.

Είναι κοινή διαπίστωση, που αναγνωρίζεται απερίφραστα από την ίδια την κοινότητα του Πανεπιστημίου και από φορείς του εργατικού λαϊκού κινήματος του Νομού Ηρακλείου, πως η παραμονή των εργαζόμενων στις θέσεις εργασίας τους είναι απαραίτητη για την κάλυψη των αναγκών της φύλαξης των χώρων του Πανεπιστημίου, στην περιοχή των Βουτών και της Κνωσσού, όπου υπάρχει εξοπλισμός και φυλάσσεται υλικό εξαιρετικά μεγάλης αξίας και σπουδαιότητας που απαιτεί ιδιαίτερο καθεστώς προστασίας (24ωρη  φύλαξη).  Επιπλέον, είναι αναμφισβήτητο ότι οι εργαζόμενοι αυτοί, καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, καθώς από τον Μάιο του 2017 οπότε προσλήφθηκαν, έχουν συμπληρώσει συνολικά 4 χρόνια και 2 μήνες στην ίδια εργασία. Η τρέχουσα σύμβαση υπογράφηκε τον Ιούλιο του 2019, κατόπιν προκήρυξης ΑΣΕΠ. 

Ακόμη, σοβαρός είναι ο κίνδυνος η απόλυση των εργαζόμενων να σημάνει την παράδοση της φύλαξης σε επιχειρηματικά συμφέροντα, την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών φύλαξης, που οδηγεί στην παραπέρα παραβίαση των εργατικών δικαιωμάτων, για να γεμίζουν οι τσέπες των εργολάβων με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από τον προϋπολογισμό του πανεπιστημίου και από τη στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων, ενώ την ίδια στιγμή με τα ίδια ή λιγότερα χρήματα θα μπορούσαν να γίνουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. 

Αποδεικνύεται από τα παραπάνω ότι  οι ασκούμενες πολιτικές της ΕΕ και διαχρονικά των κυβερνήσεων για την ανακύκλωση της ανεργίας αποτελούν ομηρία των εργαζομένων και παραβιάζουν το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Ταυτόχρονα, μπαίνουν εμπόδιο για να καλυφθούν στο σύνολό τους οι ανάγκες στελέχωσης δομών και υπηρεσιών και ανοίγουν διάπλατα την  πόρτα στην ιδιωτικοποίησή τους, ταυτόχρονα με την καταστολή στα πανεπιστήμια και την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας.  

Για όλα τα παραπάνω ερωτάται η κ. Υπουργός, τι σκοπεύει να κάνει για:

Τη μονιμοποίηση του προσωπικού φύλαξης, που για πολλά χρόνια προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, καλύπτοντας βασικές και μόνιμες ανάγκες στη φύλαξή του. 

Σχετικά Άρθρα

2 Thoughts to “M. Συντυχάκης: Να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι στη φύλαξη του Πανεπιστημίου Κρήτης”

  1. Ελευθερία Μηλάκη

    Σιγά σιγά μονιμοποιούν τους φίλους τους, από υπηρεσία σε υπηρεσία μέχρι που διορίζονται, αλλά δεν πρέπει και να κουράζονται. Γι’ αυτό όταν υπάρχει πολλή δουλειά παίρνουμε και ένα συμβασιούχο ένα διάστημα να βγάλει τη δουλειά να μην κουραστεί ο εκλεκτός μας. Αφού η Περιφέρεια είχε “μεταφράστρια”, εμένα τι με πήρατε; Έχω σιχαθεί το καθεστώς σας και όσους σχετίζονται με οποιονδήποτε τρόπο με αυτό.

  2. στίβουν σαν λεμόνια τους ανθρώπους, τους πετάνε και μονιμοποιούν τους φίλους τους

    Ήμουν συμβασιούχος πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην Περιφέρεια του κ. Αρνατουτάκη επί ένα χρόνο. Η αμοιβή μου ήταν 600 ευρώ καθαρά, καθώς όλα τα υπόλοιπα πήγαιναν σε εφορία και ΤΕΒΕ (ήμουν με μπλοκάκι). Όμως φαινόταν σαν να είχα εισπράξει σε ένα χρόνο πάνω από 20.000 ευρώ… Ήταν τότε που η οικονομική κρίση προκαλούσε τρόμο, ακόμα και σε όσους είχαν ένα καλό επάγγελμα και δεν έπρεπε να φοβούνται τόσο ή μπορούσαν να φύγουν στο εξωτερικό. Ήρθαν όμως έτσι τα πράγματα, η ζωή είναι απρόβλεπτη, που αντιμετώπισα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας κυρίως λόγω της οδύσσειας που αφορούσε τη διάγνωση, γιατί ήταν σπάνια κατάσταση. Ως άνεργη, δεν είχα κανένα δικαίωμα σε επίδομα ανεργίας, γιατί δεν ήμουν μισθωτή. Το υψηλό εισόδημα που φαινόταν, δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα. Αν δεν ήταν η Περιφέρεια, θα λάμβανα τουλάχιστον ένα μικρό επίδομα από τη σύνταξη του πατέρα μου, που μετά τα μνημόνια είναι όσο ένα επίδομα ανεργίας. Όμως έχασα αυτό το δικαίωμα επί τρία χρόνια… Όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολα βγαίνει μια έστω και μικρή σύνταξη. Βρέθηκα άπορη, άρρωστη και το χειρότερο, μόνη, κυνηγημένη… Είναι θλιβερό ένας επιτυχημένος επαγγελματίας με μια λάθος επαγγελματική επιλογή να πέφτει θύμα οικιακής βίας, να μένεις μόνος, χωρίς αγάπη και νηστικός.

Αφήστε ένα σχόλιο

* Το email σας δεν θα εμφανιστεί