Άρθρο-κόλαφος για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα με αιχμές κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη

Η βρετανική ιστοσελίδα Opendemocracy δημοσίευσε ένα εκτενές αφιέρωμα σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα όσον αφορά τα ΜΜΕ της Ελλάδας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα Μέσα και οι δημοσιογράφοι οι οποίοι ασκούν ερευνητική δημοσιογραφία και αποκαλύπτουν πρόσωπα και καταστάσεις τα οποία δεν είναι αρεστά στην κυβέρνηση. Η αναφορά στα ΜΜΕ που ανήκουν στη σφαίρα της κυβερνητικής επιρροής, η λίστα Πέτσα, ο ρόλος των social media και το παράδειγμα του Documento.

Στην εισαγωγή του κειμένου του Ματθαίου Τσιμιτάκη με τίτλο «Υπό πίεση η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα, από την κυβέρνηση και τον εαυτό της», χρησιμοποιείται το παράδειγμα του δημοσιογράφου και εκδότη του Documento, Κώστα Βαξεβάνη, κατά του οποίου εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης στις 20 Μαρτίου από αστυνομικούς της ΓΑΔΑ, ως ένα γεγονός για το οποίο: «σήμανε συναγερμός στη δημοσιογραφική κοινότητα της Αθήνας»Το Documento και η Εφημερίδα των Συντακτών είχαν προχωρήσει στη δημοσίευση μαρτυριών από θύματα αστυνομικής βίας μετά τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης», τονίζεται στο δημοσίευμα Opendemocracy.org, ενώ στη συνέχεια γίνεται αναφορά στον Άρη Παπαζαχαρουδάκη, ο οποίος υπήρξε θύμα αστυνομικής βίας.

Οι αναφορές στην κυβέρνηση και τη λίστα Πέτσα

Στη συνέχεια γίνεται εκτενής αναφορά στον ρόλο που διαδραμάτισαν τα social media στην κάλυψη των γεγονότων που ακολούθησαν της μεγαλειώδους πορείας στη Νέα Σμύρνη, την ώρα που η πλειοψηφία των ΜΜΕ «σώπαινε», καθώς πλήθαιναν οι αναφορές «για τον ρόλο των ΜΜΕ ως μέσα κυβερνητικής προπαγάνδας, αντί για πηγές ανεξάρτητου και μη κατευθυνόμενου ρεπορτάζ», όπως επισημαίνεται στο κείμενο.

Από το αφιέρωμα του Opendemocracy στην κατάσταση που επικρατεί στα ΜΜΕ της χώρας δεν έλειψε η καταγραφή της «λίστας Πέτσα», με την κυβέρνηση «να μην προχωρά σε κατανομή των χρημάτων βάσει των αναγνωστών ή του αριθμού των εργαζομένων στα ΜΜΕ της χώρας, αλλά εξετάζοντας τις πολιτικές τουςθ έσεις».

Μάλιστα, το Opendemocracy υπογραμμίζει ότι στην Ελλάδα «είναι κοινό μυστικό το γεγονός πως τα mainstream ΜΜΕ -δηλαδή οι τηλεοπτικοί σταθμοί και η πλειοψηφία των εφημερίδων και των ραδιοσταθμών συστηματικά παραβαίνουν τις Αρχές της δημοσιογραφίας», καθώς όπως τονίζεται στη συνέχεια «η κριτική στις αποφάσεις της κυβέρνησης ή οι απόπειρες ερευνητικού ρεπορτάζ είναι σπάνιες».

«Τα ΜΜΕ τείνουν να ρίχνουν τις ευθύνες στους πολίτες για τα όσα συμβαίνουν, παρά στους κυβερνητικούς αξιωματούχους», αναφέρεται στο κείμενο, που δίνει ως παράδειγμα το τι είχε ακολουθήσει στην υπόθεση του τροχαίου έξω από τη Βουλή. Παράλληλα, στο αφιέρωμα καταγράφονται οι περιπτώσεις επίθεσης των Αρχών σε δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ που καλύπτουν κινητοποιήσεις.

Η περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη

Αφού επισημαίνει για ακόμη μία φορά ότι στην Ελλάδα πλέον υπάρχει περισσότερη εμπιστοσύνη στα social media παρά στην πλειοψηφία των ΜΜΕ, ο αρθρογράφος επιλέγει να αναδείξει και τη θέση της κυβέρνησης Μητσοτάκη απέναντι στα social media.

«Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε επιτεθεί στα social media μετά τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης. Ωστόσο ο ίδιος δεν πάγωσε την τροφοδότηση των λογαριασμών του στο Facebook, ή αυτών της Νέας Δημοκρατίας με χορηγούμενες δημοσιεύσεις».

«Αρκετοί σχολίασαν τις κινήσεις αυτές ως σκανδαλώδεις, κρίνοντας από το γεγονός πως η ΝΔ είναι τρίτη στη λίστα με τα περισσότερα έξοδα για online διαφήμιση στην Ευρώπη, ενώ αντιμετωπίζει δυσβάσταχτα χρέη. Έχοντας λάβει υποστήριξη και προνόμια από αυτό το σύστημα μεταξύ πολιτικών και ΜΜΕ που ανήκουν στη σφαίρα επιρροής του, τα λεγόμενα του Μητσοτάκη (σ.σ για τα social media) ακούστηκαν περισσότερο ως μία απειλή απολυταρχικού τύπου, παρά ως μία αγνή πρόθεση για την επανόρθωση του ειλικρινούς διαλόγου στη δημόσια σφαίρα».

Το κείμενο καταλήγει με την εξής διαπίστωση, αναφορικά με την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα: «Η ανάγκη για έναν δίκαιο και αμερόληπτο Τύπο είναι βαθύτατα δημοκρατική και πρέπει να εισακουστεί»…

Διαβάστε το κείμενο του Opendemocracy.net στα αγγλικά κάνοντας κλικ εδώ

Σχετικά Άρθρα

One Thought to “Άρθρο-κόλαφος για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα με αιχμές κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη”

  1. χειραγώγηση με λέξεις...

    To 1974 κυκλοφόρησε στη Γερμανία το βίβλίο του Χάινριχ Μπελ, η “χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ”, δύο χρόνια αφότου ο συγγραφέας είχε λάβει το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Είναι η ιστορία μιας τίμιας κοπέλας, εργαζόμενης, η οποία γνωρίζει τυχαία έναν άνδρα χωρίς να γνωρίζει ότι είναι τρομοκράτης καταζητούμενος για φόνους… Το ίδιο βράδυ αυτός διαφεύγει, ενώ αυτή συλλαμβάνεται και ανακρίνεται, διασύρεται, γίνεται βορά στο σκανδαλοθηρικό τύπο ως “νύφη τρομοκράτη” που τον βοήθησε να διαφύγει! Ο ίδιος ο συγγραφέας σημειώνει ότι οι ομοιότητες με συγκεκριμένη γερμανική εφημερίδα (Bild) δεν είναι ούτε σκόπιμες, ούτε τυχαίες, αλλά αναπόφευκτες… Ο Μπελ κατηγορήθηκε ότι ωραιοποιεί την αριστερή τρομοκρατία και εξυμνεί τη βία, επειδή η ηρωίδα του σκοτώνει τον ρεπόρτερ που έγραφε ψέματα για εκείνη, τη διέσυρε και εισέβαλε με θράσος στην ιδιωτική της ζωή – δεχόταν αισχρά τηλεφωνήματα και γράμματα γεμάτα μίσος… Το βιβλίο δεν έιναι απλά μια φαντασίωση εκδίκησης του ίδιου του Μπελ, ούτε ένα “μυθιστόρημα εκδίκησης”. Είναι μια προκήρυξη ενάντια στην κατάχρηση της εξουσίας και της γλώσσας από μέσα ενημέρωσης, αστυνομία και δικαστικούς λειτουργούς… Το έργο μίλησε κατευθείαν στην καρδιά του κοινού, με αποτέλεσμα οι εφημερίδες της τότε προ-ψηφιακής εποχής να μην τυπώνουν λίστες μπεστ-σελερ, για να μην αναγκαστούν να το συμπεριλάβουν. Κατά την ανάκρισή της η Καταρίνα Μπλουμ αρνείται να υπογράψει, αν δεν αντικατασταθούν κάποιες λέξεις με άλλες με λεπτές εννοιολογικές διαφορές… Στη σημερινή Ελλάδα ο “αδίστακτος ρεπόρτερ” του Μπελ θα είχε γίνει υπουργός ή θα είχε πάρει και γενναία κρατική χρηματοδότηση για τα ψέματά του, για τη χειραγώγηση των πολιτών.

Αφήστε ένα σχόλιο

* Το email σας δεν θα εμφανιστεί