Όταν το πάθημα δεν γίνεται μάθημα
Μόλις που έχει περάσει ένας μήνας από τις βιβλικές καταστροφές στον Δήμο Χερσονήσου, που προκλήθηκαν από τις πλημμύρες. Οι καταστροφές είναι ανυπολόγιστες, και η αποκατάσταση τους απαιτεί και πολύ χρόνο, αλλά και μεγάλη δαπάνη.
Όλοι μας, λίγο πολύ, έχομε μια μικρή έστω ευθύνη. Φυσικά η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει στην πολιτεία, είτε κεντρικό κράτος λέγεται είτε τοπική αυτοδιοίκηση.
‘Ομως, όταν εμείς, σαν πολίτες, δεν βγάζουμε συμπεράσματα από αυτά που συνέβησαν με τις πρωτοφανείς νεροποντές, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Στη Σταλίδα, έγινε μια προσπάθεια, να προλάβουμε παρόμοια φαινόμενα. Ανοίχτηκαν ορισμένα ρυάκια, ανοίχτηκαν διέξοδοι του νερού προς τη θάλασσα, και γενικά έγινε μια προσπάθεια για αποτροπή νέων, παρόμοιων, φαινομένων και καταστροφών.
Δυστυχώς όμως, η κακή νοοτροπία μας, δεν λέει να μας εγκαταλείψει. Είναι ριζωμένη μέσα μας, βαθιά, και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να την διώξουμε.
Ορισμένοι, δεν πήραν χαμπάρι τι έγινε με τις πλημμύρες. Μπάζωσαν πάλι τις διεξόδους νερού, που μετά τις πλημμύρες, είχαν ανοιχτεί!
Τι ντροπή επί τέλους! Τόση κακομοιριά πια! Έλεος!!!!
Α.Μ.
