Με αφορμή τις διαμάχες της διοίκησης του ΕΚΗ με το ΠΑΜΕ και τις μηνύσεις που κατατέθηκαν από μέλη της πλειοψηφίας του ΕΚΗ, οι συνδικαλιστές της Ανεξάρτητης Κίνησης Εργαζομένων , Μανόλης Τσαγκαράκης και Βαγγέλης Μαματζάκης, παίρνουν θέση στα γεγονότα, με ανακοίνωσή τους.
Δείτε: Καταγγελία ΔΑΣ – ΕΚΗ: Συνδικαλιστές της ομάδας Βοργιά μηνύουν μέλη του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου
Στην ανακοίνωση αναφέρουν:
Ο Συνδικαλισμός δεν είναι εργολαβία,ούτε ιδιοκτησία κανενός.
Τι Συνδικαλισμό θέλουμε στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου ενωμένο ή διχασμένο,υγιή ή τοξικό,μαχητικό ή αόρατο και ελεγχόμενο…?
Η απάντηση υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν προφανείς,αλλά δυστυχώς αρκετά πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται ή έτσι όπως θα ήθελαν κάποιοι να δείχνουν.
Πάρ’το απόφαση βρε Στράτο ,να γραφτείς στο Συνδικάτο!!!
Ο στίχος που ο Φώντας Λάδης έγραψε μέσα στο αγωνιστικό κλίμα της Μεταπολίτευσης είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρος στις μέρες μας ιδιαίτερα όταν έχουμε επιστρέψει στην μεταμνημονιακή κανονικότητα!!!
Ένας από του στόχους των Ευρωπαίων Εταίρων δανειστών και των μνημονιακών πολιτικών που επέβαλαν πέρα από την υποβάθμιση των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους , ήταν να χτυπηθεί η ενότητα και η διαπραγματευτική δύναμη των Συνδικάτων ώστε οι εργαζόμενοι να μην μπορούν να σηκώσουν κεφάλι για πολλά χρόνια μετά την επιβολή των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων και έτσι να είναι μονόδρομος η μονιμότητα της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών.
Ένα διχασμένο και ασθενικό συνδικαλιστικό κίνημα, είναι μια κατάσταση που αν μη τι άλλο εξυπηρετεί γάντι όλο το πολιτικό σύμπλεγμα,την μεγαλοεργοδοσία αλλά, και τους πρόθυμους εργατοπατέρες του σύγχρονου συνδικαλισμού στην χώρα μας.
Το εκάστοτε πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο λειτουργεί διασπαστικά στην συλλογική δράση των εργαζομένων χωρίς δεύτερες σκέψεις,γιατί η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία δεν θέλει και δεν επιζητά την συλλογική διαπραγμάτευση για την βελτίωση των συνθηκών εργασίας σε (μισθούς,συνθήκες υγιεινής και ασφαλείας,πολλές ώρες εργασίας, το σύγχρονο εργασιακό άγχος,καθυστέρηση πληρωμής,κόπωση εργασίας).
Γιατί πιστεύει ότι όλα τα παραπάνω στρεβλώνουν την αγορά εργασίας και προκρίνει τον ατομικισμό μιας και θεωρεί ότι δεν υπάρχουν κοινωνικές τάξεις αλλά μόνο άτομα.
Συνεπώς χωρίς μαζικοποίηση και συλλογική δράση τα Συνδικάτα είναι έρμαια στις ορέξεις της εκάστοτε εξουσίας κυβερνητικής και εργοδοτικής.
Ο ξεπεσμός του Συνδικαλιστικού Κινήματος έχει φτάσει εκεί που δεν πάει άλλο, δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί γιατί τότε θα οδηγηθεί νομοτελειακά όχι μόνο στην αφάνεια αλλά στον πλήρη μαρασμό του.
Ο συνδικαλισμός έχει χάσει και την αξιοπιστία του και την αποδοχή του από το σύνολο της κοινής γνώμης.
Η απαξίωση του αποδίδεται στο γεγονός, ότι απέτυχε παταγωδώς να ανταποκριθεί στον βασικό σκοπό του δηλαδή την προστασία και υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Οι μηνύσεις κατά Συνδικαλιστών (ΔΑΣ), εκλεγμένων μελών της Διοίκησης του ΕΚΗ το σίγουρο είναι ότι δεν θα λύσει τα προβλήματα των εργαζομένων και είναι πολλά, είναι σύνθετα και διαχρονικά.
Η μάχη χαρακωμάτων για τις καρέκλες της συνδικαλιστικής εξουσίας και τα προνόμια της, αφήνει παγερά αδιάφορους τους εργαζόμενους, που αγωνιούν για την επιβίωση τους. Δεν είναι τυχαίο ότι πολύ πριν τα χρόνια της κρίσης ,αλλά ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο, οι εργαζόμενοι γύρισαν την πλάτη στους επαγγελματίες συνδικαλιστές. Εκατοντάδες χιλιάδες έχασαν τη δουλειά τους, δεκάδες χιλιάδες εργάζονται κάτω από σκληρές συνθήκες με υποτυπώδεις αμοιβές, αλλά ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα συνεχίζει να καρκινοβατεί.
Γιατί δεν πείθει, γιατί αυτοί που τον υπηρετούν έχουν, οι περισσότεροι, απαξιωθεί στη συνείδηση των εργαζομένων, που αντιλαμβάνονται ότι δίνουν περισσότερες μάχες για τα δικά τους συμφέροντα, παρά αυτών που εκπροσωπούν.Ο κόσμος αλλάζει, οι εργασιακές συνθήκες ανατρέπονται, δουλειές χάνονται, αλλά οι συνδικαλιστές, έχουν μείνει ακόμα στην εποχή των παχέων αγελάδων, των συντεχνιακών διεκδικήσεων και των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.
Εμείς ως ΑΚΕ (Ανεξάρτητη Κίνηση Εργαζομένων) προτείνουμε την μεγαλύτερη δυνατή αν όχι καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στα πρωτοβάθμια σωματεία μέσα από την ενεργοποίηση των ανοικτών Γενικών Συνελεύσεων,την μαζικοποίηση των συνδικάτων ιδίως της ασυνδικάλιστης νέας γενιάς της επισφαλούς εργασίας και την ενωμένη δράση μεταξύ πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων σωματείων για πολυεπίπεδες κινητοποιήσεις.
Η συνδικαλιστική δράση δεν ποινικοποιείται, δεν έχουμε την πολυτέλεια να τρώμε τις σάρκες μας γιατί τα προβλήματα μέρα με την μέρα γιγαντώνονται και εμείς αντί να δίνουμε την μάχη στις πορείες, στις διαδηλώσεις και στην αφύπνιση των εργαζομένων, κάνουμε ότι μπορούμε για το ακριβώς αντίθετο.
Το σίγουρο είναι, ότι οι δικαστικές αίθουσες δεν αποτελούν πεδίο συνδικαλιστικής δράσης αλλά ευτελισμού, απαξίωσης που δεν συνάδουν με την Ιστορία, την Ευπρέπεια και το Ήθος του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου που έχει δώσει ξεχωριστά δείγματα γραφής εργατικών αγώνων στην μακρά διαδρομή του.
Ανεξάρτητη Κίνηση Εργαζομένων
Τα Μέλη
Τσαγκαράκης Μανώλης
Μαματζάκης Βαγγέλης