16 Νοέμβρη: Η αστυνομία δολοφονεί Κουμή και Κανελλοπούλου – 17 Νοέμβρη 1985: Δολοφονία Μιχάλη Καλτεζά
Στις 16 Νοέμβρη του 1980 κατά τη διάρκεια της πορείας του Πολυτεχνείου δολοφονήθηκαν από την Αστυνομία η Σταματίνα Κανελλοπούλου και ο Ιάκωβος Κουμής. Η κυβέρνηση Ράλλη 7 χρόνια μετά την εξέγερση του Νοέμβρη είχε απαγορέψει στην πορεία να κατευθυνθεί προς την Αμερικάνικη πρεσβεία και επιτρεπόταν να φτάσει μόνο ως το Σύνταγμα.
Η απαγόρευση ήταν στο πλαίσιο του ότι η Ελλάδα έγινε εκείνο το Φθινόπωρο ξανά δεκτή στη στρατιωτική δομή του ΝΑΤΟ, ενώ η κυβέρνηση είχε ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για την ανανέωση των συμφωνιών παραμονής των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα και ο Ευάγγελος Αβέρωφ, τότε υπουργός άμυνας, συμμετείχε για πρώτη φορά μετά την αντιπολίτευση στην Επιτροπή Πυρηνικού Σχεδιασμού του ΝΑΤΟ.
Μερικές χιλιάδες διαδηλωτές, η μειοψηφία του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ ΤΌΤΕ που δεν πειθάρχισαν αποφάσισαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό και να συνεχίσουν την πορεία.
Η αστυνομία χτυπάει αδιακρίτως και δολοφονικά. Η Σταματίνα Κανελλοπούλου, εργάτρια, 20 χρόνων, και ο Ιάκωβος Κουμής, φοιτητής της Νομικής από την Κύπρο 26 ετών, βρέθηκαν αναίσθητοι στον δρόμο.
Εξέπνευσαν και οι δύο στο νοσοκομείο. Η πρώτη αμέσως μετά τη διακομιδή της στο “Ιπποκράτειο” και ο δεύτερος σε λίγα εικοσιτετράωρα στο “Λαϊκό”. Αμφότεροι έφεραν πολύ σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις από χτυπήματα κλομπ. Για τον Κουμή κυκλοφόρησε και η πληροφορία ότι έφερε και τραύμα από πυροβόλο όπλο.
Κουμής
Στις 10 το βράδυ της ίδιας ημέρας ο Ανδρέας Παπανδρέου δηλώνει: «Μικρές ομάδες ανευθύνων στοιχείων και προβοκατόρων άγνωστης και ύποπτης προέλευσης δημιούργησαν θλιβερά έκτροπα με προφανή σκοπό να αμαυρώσουν και να δυσφημήσουν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο του Πολυτεχνείου» … Οι οργανώσεις της άκρας Αριστεράς τον κατηγορούν ότι βοήθησε την κυβέρνηση της ΝΔ «σαν να έχει αναλάβει από τώρα το υπουργείο Δημόσιας Τάξης» (Προκήρυξη ομάδα Πρωτοβουλίας Πολυτεχνείου ’80). (Το Βήμα)
Στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή μία εβδομάδα αργότερα ο πρωθυπουργός, κ.Ράλλης, έκανε την εξής δήλωση που έμεινε στην ιστορία: «Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη». «Θα ήταν σε θέση, πραγματικά, η Αστυνομία στο σημείο της σύγκρουσης να προχωρήσει με ελιγμό τέτοιο, ώστε να αποκοπεί, το επαναλαμβάνω, το σώμα των 2.000 εξτρεμιστών και εκεί να τους αντιμετωπίσει», δήλωσε από την πλευρά του και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Όσο για τις «διοικητικές ανακρίσεις» για το θάνατο των δύο διαδηλωτών καμία απάντηση δε δόθηκε, κανένας ένοχος δεν τιμωρήθηκε. Τα ονόματά τους κοντεύουν να ξεχαστούν στις μέρες μας, τοποθετούμενα στον τραγικό κατάλογο των νεκρών αγωνιστών για τους οποίους δεν αποδόθηκε ποτέ δικαιοσύνη
17 Νοέμβρη 1985 – Δολοφονία Μιχάλη Καλτεζά
Κυριακή 17 Νοέμβρη του 1985 στην καθιερωμένη πορεία για την εξέγερση του Πολυτεχνείου αστυνομικός δολοφονεί εν ψυχρώ τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά στην πλατεία Εξαρχείων.
Στα Εξάρχεια, μια ομάδα ΜΑΤ ανταλλάσσει λεκτικούς διαξιφισμούς με ομάδα νεαρών. Στο σημείο φτάνουν επιπλέον αστυνομικές δυνάμεις καταστολής από παρακείμενη «κλούβα» ενώ πολλαπλασιάζονται και οι νεαροί. Τα επεισόδια σύντομα εξαπλώνονται στο κέντρο της Αθήνας. Μια ομάδα νεαρών πετάει μολότοφ προς την κλούβα.
Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας σημαδεύει και πυροβολεί πισώπλατα τον 15χρονο μαθητή Μιχάλη Καλτεζά, ο οποίος απομακρυνόταν από το σημείο και ο οποίος, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, δεν συμμετείχε στα επεισόδια. Η σφαίρα βρίσκει στο κρανίο τον 15χρονο μαθητή
Η είδηση της δολοφονίας του ανήλικου μαθητή προκαλεί την κατάληψη του παλιού Χημείου, στην οδό Σόλωνος, αλλά και του Πολυτεχνείου. Η Επιτροπή Πανεπιστημιακού Ασύλου, με πρόεδρο τον πρύτανη Μιχ. Σταθόπουλο, παρέχει άδεια εισόδου για το Χημείο στις αστυνομικές δυνάμεις.
Φωτογραφίες από τη διαδήλωση διαμαρτυρίας στις δολοφονίες Κουμή – Κανελλοπούλου (http://kanali.wordpress.com)
Προπύλαια.
Πανεπιστημίου – Προπύλαια
Πανεπιστημίου – Προπύλαια
Εισαγγελέας και διοικητής αστυνομίας παρόντες
Σταδίου και Κοραή και δεν είναι το τέλος της πορείας
Σύνταγμα (και δεν είναι η αρχή της πορείας)
Βουλή – Όθωνος (και κάπου εκεί είναι η αρχή της πορείας)
