Του Γιώργου Δημητρίου*
Ο Αμερικανός ιστορικός Henry Adams μπορεί να υπερβάλλει όταν ονομάζει την πολιτική “Συστηματική οργάνωση μίσους”. (Henry Adams 1838-1918).
Ο Πρωθυπουργός κ.Μητσοτάκης και ο Αλέξης Τσίπρας ως αρχηγός της αντιπολίτευσης κάνουν με κοινοβουλευτικά και ρητορικά μέσα ό,τι θα είχαν κάνει προηγουμένως με όπλα και μαχαίρια.
Σήμερα όμως αυτή η στάση αντιπροσωπεύει πολιτική στάση παρά ιδεολογική διαφορά. (Richard Pine ,2019, THE IRISH TIMES,συγγραφέας)
Απο το 2010 μέχρι τον Ιούνιο του 2019 ο Αλέξης Τσίπρας έγινε εκθετική καμπύλη μάθησης στο πολιτικό σύστημα,αφού η Αριστερά είχε παραδοσιακά αποκλειστεί απο τη δημόσια ζωή. Επαψε πια ο αριστερός διανοούμενος να κάθεται στη γωνία με τη χαριτωμένη οργή ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.
Η πολυετής πόλωση είναι μεταξύ εκείνων που ζητούν ένα “νέο αφήγημα” ή και αλλαγή του παραδείγματος στη διακυβέρνηση και σε εκείνους τους συντηρητικούς κύκλους που αποφασίζουν να διατηρήσουν το status quo της αδράνειας-των ολιγαρχικων συμφερόντων-των συστημικών ΜΜΕ με μια ομάδα τηλεπαρουσιαστών (ΌΧΙ των πολλών δημοσιογράφων) μαζί με το μόσχευμα της οικογενειογρατείας (Nepotism) καταστρέφουν τη δημόσια διοίκηση με σκοπό τη χειραγώγησή της έτσι ώστε να αναπαράγουν την οικογενειοκρατεία και στην πολιτική σκηνή αλλα και στην οικονομική ελίτ (Ολιγάρχες με κρατικά κεφάλαια).
Κάτω απο την επιφάνεια του ελληνικού πολιτικού φάσματος υπάρχει πολιτισμική σύγκρουση απο τη δεκαετία του 1980 με τη δήλωση του Κωνσταντίνου Καραμανλη “Ανήκουμε εις την Δύσιν” και την είσοδο της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ.Από τότε έπρεπε εμείς οι Ελληνες να αρχίσουμε να επιλέγουμε ανάμεσα στον εκσυγχρονισμό και στην παράδοση,ανάμεσα σε μία παλιά ταυτότητα και μία νέα.
Μόνο στούς τομείς της διεθνούς πολιτικής και εν μέρει της οικονομίας η Ελλάδα προσσέγγισε τη Δύση με μεγάλη ευθύνη των συντηρητικών πολιτικών κομμάτων.
Απο πολιτιστική και εθνοτική άποψη η προκατάληψη είναι πρός τα Βαλκάνια και το Λεβάντε που είναι και τα δύο ανατολικά και δυτικά ,και απ’ όπου προέρχονται η μουσική,η λαογραφία,η κουζίνα,και το λεξιλόγιο.
Πολλές από τις αλλαγές που είναι απαραίτητες για να γίνει η Ελλάδα αληθινά σύγχρονη και δυτικοποιημένη.
Σε αυτές τις αλλαγές αντιστέκεται ο Ελληνικός λαός -δεν έχει δημοκρατική πληροφόρηση απο τα συστημικά ΜΜΕ (αναφέρθηκε ο λόγος).
Επίσης ο ελληνικός λαός δεν βλέπει τη ζωή του με τους ίδιους όρους με τους άλλους Ευρωπαίους ,όπως είναι πολύ δύσκολο για ένα εργαζόμενο στη Βόρεια Ευρώπη να καταλάβει γιατί ο νότιος ομολογός του έχει διαφορετική οπτική για το έργο του.
Η μισαλοδοξία που έδειξαν ο Paul Tomsen και ο Vol.Soible και οι ιδεολογικοί τους ακόλουθοι στην Ελλάδα συντηρητικοί πολιτικοί,δημιουργησαν το πολιτισμικό χάσμα και την περαιτέρω απόκλιση της Ελλάδας απο τον Ευρωπαικό μέσο όρο σε κοινωνικά,σε οικονομικά και στα νομικά συστήματα.
Οι έννοιες του κράτους πρόνοιας,της κοινωνικής ασφάλειας και της εκπαίδευσης διαφέρουν απο τον ένα τρόπο ζωής στον άλλο και θα πρέπεισύντομα αυτός ο Ευρωπαικός τρόπος ζωής να διατυπωθει και ΄ως πολιτική πρόταση και ως αλλαγή παραδείγματος.
Μόνο ο κ.Τσίπρας μπορεί στην παρούσα φάση να διατυπώσει πολιτική πρόταση σύγκλισης με τον ευρωπαικό τρόπο ζωής, αφου αυτή τη χρονική στιγμή η ΝΔ , ο κ.Μητσοτάκης εργάζεται για τον επόμενο υιό Μητσοτάκη και το κόμμα του για την συντήρηση της ολιγαρχίας.
*Ο Γιώργος Δημητρίου είναι πρώην Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Ηρακλείου, με σπουδές σε Οικονομία & Διοίκηση, master MBA Staffordshire University U.K.
