Στην πολιτική είναι συνηθισμένο φαινόμενο οι ανακολουθίες των κυβερνητικών κομμάτων και η διάσταση λόγων -όσο βρίσκονται στην αντιπολίτευση- και έργων, όταν αναλαμβάνουν την κυβέρνηση. Η επισήμανση αυτή δεν αφορά περιπτώσεις που η διάσταση αυτή γίνεται αναγκαστικά, ούτε την απόσταση που εξ αντικειμένου υπάρχει ανάμεσα στα προγράμματα και την υλοποίησή τους. Αφορά δεσμεύσεις και υποσχέσεις που είναι υλοποιήσιμες και επομένως η εγκατάλειψή τους συνιστά κραυγαλέα και προκλητική επιλογή.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης και το κόμμα του ήρθαν στην κυβερνητική εξουσία με πομπώδεις διακηρύξεις για αριστεία, αξιοκρατία, σεβασμό της διάκρισης των εξουσιών, μη επηρεασμό από τα ποικιλόμορφα συμφέροντα, με δεσμεύσεις κατά της οικογενειοκρατίας και άλλα πολλά. Δεν επέμεναν, πάντως, και τόσο πολύ σε όσα έλεγαν.
Μερικά παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά. Για τον έλεγχο των υπουργών και την οργάνωση του κυβερνητικού έργου τοποθετήθηκε άνθρωπος του ΣΕΒ. Για την προώθηση της επένδυσης στο Ελληνικό τοποθετήθηκε υφυπουργός ο μέχρι χθες σύμβουλος της εταιρείας στις διαπραγματεύσεις με το Δημόσιο. Στο νευραλγικό υπουργείο Δικαιοσύνης τοποθετήθηκε υφυπουργός ο μέχρι πρότινος αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, παρά τις δεσμεύσεις του κ. Μητσοτάκη ότι όλοι οι δικαστές που αποχωρούν από το δικαστικό σώμα θα «αποκλείονται για μία τριετία από κυβερνητικές ή πολιτικές θέσεις».
Ο πρωθυπουργός έδωσε απτό παράδειγμα για το πώς αντιλαμβάνεται την οικογενειοκρατία. Απέκλεισε την Ντόρα Μπακογιάννη από κυβερνητικές θέσεις, αλλά τοποθέτησε διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου τον ανιψιό του, γιο της άλλης αδελφής του.
Τα φάλτσα της νέας κυβέρνησης, κατά την πρώτη εβδομάδα της θητείας της, είναι πολύ περισσότερα από τα προαναφερόμενα και καταγράφονται στο σημερινό φύλλο της Εφημερίδας των Συντακτών. Είναι όμως απλώς φάλτσα ή κάτι περισσότερο; Δεν έχουμε κανένα λόγο να προτρέξουμε. Και είμαστε έτοιμοι να χειροκροτήσουμε οποιαδήποτε διορθωτική κίνηση από τον πρωθυπουργό.
Πολύ φοβούμαστε, όμως, ότι τέτοια κίνηση δεν θα υπάρξει. Και αυτό γιατί γνωρίζουμε καλά πως οι προαναφερόμενες και άλλες επιλογές δεν προέκυψαν στην τύχη, ούτε από λάθος. Επιπλέον, λαμβάνουμε υπόψη ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν ακολούθησε πολιτική αρχών, αλλά έκανε μόνο αυτό που τον συνέφερε για να γίνει πρωθυπουργός. Γιατί, λοιπόν, τώρα να λειτουργήσει διαφορετικά;
Από το κύριο άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών