Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη
andrikakisalekos@gmail.com
Δε χρειάζεται να λέμε πολλά αυτές τις ώρες γιατί τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Την Κυριακή έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στους καταστροφείς του τόπου κι εκείνους που έδωσαν απέναντι στα πιο σκληρά συμφέροντα τη μάχη να σηκώσουν και πάλι τον Άνθρωπο και την Ελλάδα ψηλά.
Ανάμεσα σε εκείνους που βούτηξαν τα δημόσια ταμεία, βόλεψαν τα παιδόγγονά τους κι έκαναν περιουσίες με το δημόσιο χρήμα, λειτούργησαν σα να ήταν προσωπική τους περιουσία η Ελλάδα, έφαγαν, έφαγαν, κι έδωσαν “δώρα” σε κουμπάρους, κολλητούς, συγγενείς από το δημόσιο ταμείο.
Κι εκείνους που με καθαρά χέρια και κρυστάλλινο βλέμμα, χωρίς φτιασιδώματα, έβαλαν μπροστά τον εαυτό τους για την Ελλάδα, για τους πιο αδύναμους Έλληνες. Εκείνους που δηλώνουν ότι δεν ήταν επιλογή τους η στήριξη των πιο αδύναμων αλλά υποχρέωσή τους, ευθύνη τους.
Ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα, εκείνον που σε κοιτάζει με καθαρό βλέμμα και σε αγγίζει με κατακάθαρα χέρια. Εκείνον που προσπάθησε όσο κανείς για τον Άνθρωπο και τη χώρα, εκείνον που ηττήθηκε πολλές φορές από άγνοια, αλλά σηκώθηκε κι έδωσε τις μάχες, ως αληθινός αγωνιστής. Εκείνον που δε γεννήθηκε για να γίνει “κληρονομικώ δικαίω” κυβερνήτης, αλλά έμαθε να μάχεται στην κοινωνία και στα μεγάλα συμβούλια, εκείνον που συχνά για το Δίκιο έγινε ένας μοναχικός μαχητής. Εκείνον που δεν υπολόγισε προσωπικό κόστος ούτε δίνει μάχες ξέροντας ότι θα τις κερδίσει, αλλά επειδή νιώθει την ευθύνη να αγωνιστεί μέχρι τέλους. Επειδή, όπως λέει σοφά ο Καζαντζάκης, πρέπει να πολεμάς Άνθρωπε, χωρίς να ξέρεις αν θα κερδίσεις ή θα χάσεις..
Και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον γόνο μιας από τις πλέον διαπλεκόμενες οικογένειες της χώρας, που γεννήθηκε (όπως γεννιούνται όλοι σε αυτό το σόι των μητσοτάκηδων) για να αναλάβει υψηλό δημόσιο αξίωμα και να γίνει πρωθυπουργός, όπως ο μπαμπάς του. Εκείνον που με τα λεφτά τα οποία το σόι κονόμησε από το κράτος, με θαλασσοδάνεια ή άλλα, σπούδασε στα “Χάρρρβαρρντ) (κατά τη δήλωση της αδελφής του), διορίστηκε αμέσως σε θέση υψηλόμισθου στελέχους σε Τράπεζα (όχι φυσικά για να δουλέψει αλλά για… βιογραφικό) και, χωρίς εργατοώρα στο βιογραφικό του, μπήκε στην πολιτική με έναν προορισμό, να γίνει κυβερνήτης, όχι για τη χώρα, ούτε καν για το κόμμα, αλλά για την οικογένεια, τα παιδόγγονα και τους έχοντες και κατέχοντες.
Ο ένας έγραψε στο ενεργητικό του την προσπάθεια για τον λαό και την πατρίδα και το ημιτελές μέχρι τώρα αποτέλεσμα.
Ο άλλος έγραψε στο παθητικό των Ανθρώπων, απολύσεις, φτώχια, μειώσεις μισθών και συντάξεων, ανεργία, πόλεμο στην ανθρώπινη ζωή. Ανθρώπινο αίμα, με άλλ λόγια. Έγραψε τη Siemens, την κάλυψη στη Novartis, τα θαλασσοδάνεια του Κήρυκα και τόσα άλλα.
Και μη νομίζετε ότι άλλαξε επειδή δε μιλάει. Θα “μιλήσει” μετά και μάλιστα πολύ οδυνηρά, αν ο λαός τού δώσει την άδεια.
Θυμηθείτε και επιλέξτε. Αλλά η επιλογή δεν αφορά μόνο σε εμάς. Κυρίως σε όλους τους άλλους, περισσότερο από όλους στα παιδιά μας.
Και στο κάτω – κάτω ψηφίζουμε για να έχουμε καθαρή συνείδηση.