Είναι αλήθεια ότι, σε αντίθεση με το παρελθόν, η δημοσιογραφία στην Κρήτη δεν χαρακτηρίζεται, στη γενική της μορφή, για το υψηλό της επίπεδο. Γενικά, δεν ακούει, δε διαβάζει, άρα δε μιλάει.
Γενικά- δηλαδή- υπάρχει για να σιωπά και μιλάει όταν έχει λόγο.
Αν, σας πούμε, ο Καρανίκας, εκείνος ο γνωστός σύμβουλος του πρωθυπουργού, κατηγορηθεί επειδή ήταν γκαρσόνι, μπορεί και να δείτε το θέμα να “παίζει” ψηλά και επί ημέρες.
Αν υπήρχε υποψία ότι ο Καρανίκας έκανε έναν “φωτογραφικό” διαγωνισμό εκ μέρους του δημοσίου για να δώσει τη δουλειά σε συγκεκριμένη εταιρεία, μάλλον οι δημοσιογράφοι (ιδιοκτήτες των μέσων, δηλαδή) της Κρήτης θα αποκτούσαν λαλιά και δυνατή.
Αν υπάρχει υποψία – και απόδειξη- ότι ο πράσινος περιφερειάρχης Κρήτης έχει κάνει τις λαδιές του, σφυρίζουν αδιάφορα, δεν είδαν, δεν ξέρουν, δεν έμαθαν. Κατά τύχη μοιράζει και χοντρό χρήμα, για διαφημίσεις, κι όλα καλά.
Αν, λέγεσαι Αρναουτάκης, είσαι περιφερειάρχης Κρήτης, και έχει μπροστά του μια υπόθεση εξαγοράς ενός “νεκρού” ακινήτου, με φωτογραφικό διαγωνισμό, τότε δεν τρέχει και τίποτα.
Αν κάνεις κουρέλι τον διεθνή διαγωνισμό για τα κουνούπια, πολλαπλασιάζοντας το κόστος, τότε και πάλι δεν τρέχει τίποτα.
Υπάρχουν βέβαια και λόγοι…
Δείτε: Ιδού πώς ο… αυτοκράτωρ της Κρήτης “εκδικείται” όσους δεν του καθαρίζουν τα σακάκια! (έγγραφα)
Μη νομίζετε, υπάρχουν και δημοσιογράφοι που κάνουν “αντίσταση”, είναι πιο αριστεροί από την αριστερά. Με βήμα ακόμα και νεκραναστημένα όργανα της συμβουλευτικής του Παπαδόπουλου!
Τέτοια αντίσταση!
Θυμάστε το παιδικό παιγνίδι που κάποιος φώναζε “πορτοκάλι” για να βγει από την κρυψώνα του ο συμπαίκτης και “λεμόνι” για να παραμείνει (ή κι ανάποδα!) στην κρυψώνα; Κάπως έτσι είναι κι εδώ.
Όταν κάποιος φωνάζει “Καρανίκας” και όλα τα συναφή, οι δημοσιογράφοι αφυπνίζονται.
Όταν φωνάζει “Αρναουτάκης” και όλα τα συναφή, οι δημοσιογράφοι σιωπούν και απλά ανοίγουν το στόμα προς τα πάνω… Για να μπουκωθούν…
Candiot
