Του Τάσου Παππά
Σκόρπιες απορίες με αφορμή ορισμένα περιστατικά.
■ Μπορεί ο απλός πολίτης που θα βρεθεί (δικαίως ή αδίκως) αντιμέτωπος με κατηγορίες για διάφορα αδικήματα να επιτεθεί χωρίς συνέπειες στις δικαστικές αρχές, υποστηρίζοντας χωρίς να προσκομίζει αποδείξεις ότι συνωμοτούν εναντίον του και απεργάζονται σχέδια εξόντωσής του;
Μετά τις δηλώσεις Σαμαρά και Λοβέρδου εναντίον της προανακριτικής επιτροπής και των εισαγγελέων, νομίζω ότι έχει κι αυτός το δικαίωμα να συμπεριφέρεται αναλόγως και να απαιτεί να μείνει στο απυρόβλητο για αυτή την επιλογή του. Συμβουλή: Να μην το δοκιμάσει…
■ Κύριε Πικραμμένε, υπήρξατε υψηλόβαθμος δικαστής και υπηρεσιακός πρωθυπουργός. Δεν είστε ενταγμένος σε κόμμα. Ταυτιστήκατε, όμως, με τη γραμμή της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ και αποφασίσατε να ακολουθήσετε άλλους αναφερόμενους στη δικογραφία για τη Novartis, δηλώνοντας ότι δεν θα προσέλθετε στην προανακριτική επιτροπή, ούτε θα στείλετε υπόμνημα.
Δηλαδή, έστω και εμμέσως, έστω και με ήπια φρασεολογία, δεχτήκατε ότι η όλη υπόθεση είναι στημένη, είναι σκευωρία που οργανώθηκε από τη συμμορία του Μαξίμου – αυτό ισχυρίζονται ο Αντ. Σαμαράς, ο Α. Λοβέρδος, ενώ ο Ευάγγ. Βενιζέλος πλειοδότησε μιλώντας για τη μεγαλύτερη σκευωρία των τελευταίων 50 ετών και ζήτησε να συγκροτηθεί δημοκρατικό μέτωπο προκειμένου να απαλλαγεί η χώρα απ’ αυτούς που ερωτοτροπούν με την ιδέα της εκτροπής.
Να σας ρωτήσω κάτι ευθέως και με καλή διάθεση: Πιστεύετε στα σοβαρά ότι εσείς ειδικά είστε θύμα σκευωρίας; Για ποιον λόγο να σας στοχοποιήσουν οι άθλιοι συνωμότες; Είστε επικίνδυνος αντίπαλος; Αντε να συμφωνήσω ότι υπάρχει σκευωρία και ότι το μέγαρο Μαξίμου την οργάνωσε για να συκοφαντήσει αυτούς που θεωρεί εχθρούς του. Εσάς, γιατί να σας περιλάβει στο δόλιο σενάριό του; Γιατί να θέλει να σας βγάλει από τη μέση; Εχει να φοβηθεί κάτι από σας; Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω.
■ Ας πούμε ότι παρουσιάζονται για να δικαστούν ένας πολύ πλούσιος που κατηγορείται για διαφθορά και ξέπλυμα μαύρου χρήματος και ένας που κατηγορείται για συμμετοχή σε ένοπλη οργάνωση, χωρίς όμως να έχει βάψει τα χέρια του με αίμα. Ποια θα είναι η τύχη τους;
Θα καταδικαστούν αμφότεροι; Πιθανόν. Θα κλειστούν στις φυλακές αμφότεροι; Αστείο ερώτημα. Ο ένας θα καταδικαστεί με αναστολή, στον άλλο θα του φορτώσουν τον μισό ποινικό κώδικα και ηθική αυτουργία για πράξεις άλλων και θα οδηγηθεί στη στενή. Παραδείγματα άφθονα. Ορισμένοι δικαστικοί λειτουργοί είναι ύποπτα επιεικείς με τα εγκλήματα του «λευκού κολάρου» και τις παρεκτροπές του «μαύρου ράσου», και πολύ αυστηροί, στα όρια της παρεξήγησης, με τους άλλους.
■ Τέλος, το μυαλό μου τριβελίζει εδώ και πολλά χρόνια ένα βέβηλο ερώτημα (το έθεσε και ο αγαπητός φίλος Γιάννης Χάρης στη στήλη του στο φύλλο της «Εφ.Συν.» 23-3-2018). Ορισμένοι ιεράρχες πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός και πιστεύουν επίσης ότι οι αμαρτωλοί αυτού του κόσμου θα τιμωρηθούν αυστηρά; Αν όντως τα πιστεύουν, πώς εξηγείται ότι κάνουν πράγματα και λένε λόγια που αν τα έκανε και τα έλεγε ένας απλός άνθρωπος θα είχε «καπαρώσει» σίγουρα μια θέση στην Κόλαση;
Τι να υποθέσω; Οτι κάποια στιγμή θα καταλάβουν τα λάθη τους και θα μετανοήσουν ειλικρινώς; Μήπως νομίζουν ότι οι αρμόδιοι για την άφεση αμαρτιών είναι οι ίδιοι; Μήπως επί της ουσίας είναι άθεοι και υποδύονται τους εκπροσώπους του Θεού στη Γη για να παραμυθιάζουν τους πιστούς;
Ανάγωγα
Διαφωνούν οι Ευρωπαίοι σχετικά με το τι πρέπει να γίνει, ώστε στην επόμενη κρίση η ευρωζώνη να μην απειληθεί με διάλυση. Οπως αναφέρει η Ντόιτσε Βέλε, βασικό σημείο διαφωνίας είναι το θέμα της ολοκλήρωσης της τραπεζικής ένωσης, για την οποία απαιτείται ακόμη ένα κοινό σύστημα εγγύησης καταθέσεων.
Αυτό όμως θεωρείται προβληματικό στο Βερολίνο. Οι γερμανικές τράπεζες ανησυχούν ότι θα πρέπει να επωμιστούν τη διάσωση ξένων τραπεζών σε περίπτωση κρίσης. Οταν, το 2010, η ευρωγραφειοκρατία επέλεξε να σώσει τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες, φορτώνοντας στις πλάτες των χωρών του Νότου τεράστια βάρη, ήταν καλά. Η αλληλεγγύη αλά γερμανικά. Μονής κατεύθυνσης.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
