“…αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου…”

“Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη; Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε…

Read More

“Ας ευχηθώμεν σύσσωμοι κι εκ της χαράς πηδώντες, τον νέον χρόνον ευκλεή κι εις δάνεια γενναίον”

Πρωτοχρονιάτικά σατιρικά στιχουργήματα του Σουρή, τόσο από τον «Ρωμηό», το επίσης σατιρικό έντυπο «Ασμοδαίος»,, αναδημοσιεύουμε σήμερα. Θέματά τους η πολιτική, οικονομική και κοινωνική επικαιρότητα, σχεδόν όμοια με τη σημερινή: φόροι, δάνεια, οικονομικά μέτρα, φτώχεια του απλού κόσμου, αλλά και τα …κακά του ρωμαίικου!Τον «Ασμοδαίο» εξέδιδε από το 1875 μέχρι το 1885 ο ο Θέμος Άνινος, με το οποίο συνεργάζονταν, μεταξύ…

Read More

O N. Καζαντζάκης για το έθιμο με το σφάξιμο των χοίρων: «Οι κραυγές του χοίρου που σφάζεται είναι κάτι φρικιαστικό»

Τα χοιροσφάγια δεν είναι μόνο κρητικό έθιμο, όμως και στην Κρήτη έχει ταυτιστεί με την περίοδο των Χριστουγέννων. Για το έθιμο έχει γράψει και ο Νίκος Καζαντζάκης στο βιβλίο του “Αναφορά στον Γκρέκο” από όπου ακολουθεί και το παρακάτω απόσπασμα: Την παραμονή των Χριστουγέννων στα χωριά της Κρήτης εσφάζανε τσι χοίρους (αρχαία χοιροσφάγια), αναθρεμμένους από τον κάθε νοικοκύρη κυρίως με…

Read More

Τα…κρητικά βόδια μιλούν το βράδυ των Χριστουγέννων!- Μια δοξασία της παλιάς Κρήτης, δια χειρός Ι. Κονδυλάκη

Μια δοξασία που υπήρχε κάποτε στην Κρήτη, σύμφωνα με την οποία τη νύχτα των Χριστουγέννων τα βόδια, που ζέσταναν τον νεογέννητο Χριστό, έπαιρναν ανθρώπινα στοιχεία και μιλούσαν, μας μεταφέρει σε χρονογράφημά του  ο Ιωάννης Κονδυλάκης. Σύμφωνα με αυτήν, τα βόδια μιλάνε το βράδυ των Χριστουγέννων, καθώς είναι από τα ευνοημένα τετράποδα, αφού ένα από αυτό παρέστη στη γέννηση του Χριστού στη…

Read More

“Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε”

Λες: Πολύ καιρό αγωνίστηκες. Δεν μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς. Άκου λοιπόν: Είτε φταις είτε όχι: Σαν δε μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις. Λες: Πολύ καιρό έλπιζες. Δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις. Έλπιζες τi; Πως ο αγώνας θαν’ εύκολος; Δεν είν’ έτσι. Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες. Είναι τέτοια που: Αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο…

Read More

Ο καπετάν Μηνάς του Μεγάλου Κάστρου, προστάτης από τους Τούρκους- Ο πολιούχος στην παράδοση και τον Καζαντζάκη

Ο Νίκος Καζαντζάκης, ως φανατικός Κρητικός και Καστρινός, διατήρησε με τη γραφή του τη φήμη του Αγίου Μηνά ως προστάτη της πόλης του Ηρακλείου. Ως καβαλάρη Αγίου, που συχνά εμφανιζόταν ως από μηχανής θεός και έσωζε τους χριστιανούς από τη μανία του Τούρκου κατακτητή.  Οι χριστιανοί θεωρούσαν τον Άγιο Μηνά προστάτη τους από το Πάσχα του 1826, όταν τότε προσπάθησαν…

Read More

Το ιστορικό “κατηγορώ” της Γαλάτειας στον Νίκο Καζαντζάκη!

Η Γαλάτεια Καζαντζάκη, γεννημένη ως Γαλάτεια Αλεξίου το 1886 στο Ηράκλειο, ξεχώρισε τόσο με τα διηγήματα, μυθιστορήματα, ποιήματα και θεατρικά της όσο και γιατί ήταν μια από τις πρώτες γυναίκες κομμουνίστριες συγγραφείς. Τολμηρή και πρωτοπόρα από πολύ μικρή ηλικία δημοσίευε ποιήματα και μεταφράσεις με το ψευδώνυμο Lalo de Castro. Το 1909 το «Ρίντι Παλιάτσο» (Γέλα Παλιάτσο), δημοσιευμένο το 1909 στο…

Read More

Οκτώβριος 1926: Ο Καζαντζάκης ονειρεύεται και διακηρύττει την καταστροφή του δυτικού αστικού πολιτισμού!

Μια πολιτικό-φιλοσοφική πραγματεία του Καζαντζάκη, εξτρεμιστική «διακήρυξη καταστροφής» του αστικού κράτους, που δημοσίευσε τον Οκτώβριο του 1926, με τον τίτλο «Η νέα Πομπηία». Ο «ξαφνικός θάνατος» της Πομπηίας των κατοίκων που ευδαιμονούσαν, και γι αυτό ήταν ανυποψίαστοι και υποτιμούσαν το ενδεχόμενο μιας καταστροφής, στις 24 Αυγούστου του έτους 79 μ.Χ., εμπνέει τον Καζαντζάκη, που οραματίζεται μια ανάλογη, αιφνίδια καταστροφή για τον…

Read More

Ν. Καζαντζάκης, Δεκαπενταύγουστος

«Τη μέρα εκείνη, της Κοίμησης της Παναγίας, 15 Αυγούστου, οι εργάτες δε δούλευαν κι ο πατέρας μου κάθουνταν στη ρίζα μιας ελιάς και κάπνιζε· είχαν έρθει γύρα οι γειτόνοι, που είχαν απλώσει κι αυτοί τη σταφίδα τους, κάπνιζαν πλάι στον πατέρα μου, αμίλητοι. Φαίνουνταν στενοχωρημένοι. Όλοι είχαν καρφώσει τα μάτια σ’ ένα συννεφάκι που ’χε προβάλει στον ουρανό, κατασκότεινο, βουβό,…

Read More

“…Η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της ανάστασης. Άλλον δεν έχει”

Κάθε άνθρωπος άξιος να λέγεται γιός του ανθρώπου σηκώνει το σταυρό του κι ανεβαίνει στο Γολγοθά του. Πολλοί, οι πιο πολλοί, φτάνουν στο πρώτο, στο δεύτερο σκαλοπάτι, λαχανιάζουν, σωριάζονται στη μέση της πορείας και δεν φτάνουν στη κορφή του Γολγοθά-θέλω να πω στη κορφή του χρέους τους-να σταυρωθούν, ν’ αναστηθούν, να σώσουν τη ψυχή τους. Λιποψυχούν, και δεν ξέρουν πως…

Read More